نشنال اینترست: هیچ کس پشت سر ترامپ نمی ایستد

گرچه کنگره آمريکا، قرارداد هسته اي را که دولت اوباما و پنج کشور ديگر با ايران امضا کردند، لغو نکرد، اما قرار بر اين شده است که رئيس جمهور آمريکا، هر نود روز پايبندي ايران را تاييد کند. به رغم تعهدات ترامپ در مبارزه انتخاباتي خود مبني بر پاره کردن برجام، وي هنوز از آن عقب نشيني نکرده است. در واقع ترامپ در ماه جولاي، پايبندي ايران را به آن، هرچند با اکراه، تاييد کرد. پس از آن، اعلام کرد که در اولين فرصت از قراراد عقب نشيني خواهد کرد. نيکي هيلي، سفير ايالات متحده در سازمان ملل در هفته گذشته، اين موضوع را در موسسه امريکن اينترپرايز مطرح کرد. هيلي اظهار داشت که حتي اگر بازرسان بين المللي تاييد کنند ايران برجام را نقض نکرده است، تصميم آمريکا براي اعلام عدم پايبندي ايران "هم چنان پابرجاست" اما اين امر به آن معنا نيست که "ايالات متحده از برجام عقب نشيني کرده است." در اين صورت، جهان پس از لغو توافقنامه چگونه خواهد بود؟ ديپلماسي آمريکايي در آن خريدار نداشته و روابط بين الملل بيش از پيش تيره خواهد شد. به احتمال زياد ايران، روال عادي برنامه هاي هسته اي خود را از سر خواهد گرفت. همچنين احتمال ايجاد تنش و جنگ نيز بالا خواهد رفت. برجام توافق بين ايران و آمريکا نيست، بلکه توافقي چند جانبه است. ايالات متحده و ايران، مذاکرات در خصوص اين معامله را با هماهنگي نماينده عالي اتحاديه اروپا و پنج عضو دائم شوراي امنيت سازمان ملل به علاوه آلمان (گروه پنج به علاوه يک) انجام دادند. خروج ايالات متحده، تلاش هاي ديپلماتيک آينده را به خطر خواهد انداخت. ديپلماسي نيازمند درجه اي، هرچند اندک، از اعتماد است که فقط تعامل منظم مي تواند آن را ايجاد کند. اگر ايالات متحده از اين معامله خارج شود، مهر تاييد بر عدم اعتماد ايران به خود زده و اگر علاقه ايران را به مذاکرات آينده به کل از بين نبرد، سبب کاهش قابل ملاحظه آن خواهد شد. اروپا بيشتر از آمريکا به توافقات اقتصادي با ايران علاقه مند است و بنابراين حتي تمايلي به اعمال مجدد تحريم ها ندارد، چه برسد به مقابله نظامي با ايران. در صورت خروج ايالات متحده و اتهام کذب نقض قرارداد هسته اي از سوي ايران، برتري روش هاي ديپلماتيک از بين مي رود. امکان دارد جامعه جهاني، از جمله متحدان آمريکا، اين کشور را به داشتن مقاصد شوم متهم کنند. اين امر در آينده درصورت قصد ايجاد روابط ديپلماتيک با ايران به ضرر آمريکا خواهد بود. نه تنها بيشتر متحدان آمريکا در اروپا علاقه اي به جنگ عليه ايران ندارند، بلکه روسيه و چين نيز از جنگ با اين کشور حمايت نخواهند کرد. هر دو اين کشورها در زمان تحريم ها، ايران را پشتيباني کرده اند. ايران، نزديکترين متحد روسيه در منطقه است و با اينکه چين و ايران چنين مناسباتي ندارند، اما منافعع چين از منابع انرژي خليج فارس، چشمگير است. چين بزرگترين وارد کننده نفت به دست آمده از خليج فارس بوده و 26 درصد انرژي مورد نياز خود در سال 2011 را بدين صورت تامين کرده است. همچنين همانطور که روحاني، رئيس چمهور ايران عنوان کرده است، تهران روال عادي برنامه هسته اي خود را از سر خواهد گرفت. در اين صورت، عدم اطمينان ايران از نيت آمريکا در اين زمينه تاييد خواهد شد. امکان دارد ايران دسترسي بازرسان بين المللي را محدود کند و به صورت مخفيانه به فعاليت هاي هسته اي خود بپردازد. اين امر سبب منزوي شدن آمريکا در ميادين ديپلماتيک خواهد شد. واقعيت هاي هسته اي فرصت هاي محدودي را براي دشمنان ايران فراهم مي کند. آنها مي دانند اگر ايران پس از لغو برجام به ساخت تسليحات هسته اي بپردازد، ممکن است باعث به وقوع پيوستن حمله اي قوي و پيشگيرانه به ايران شود. اما اين حمله دو مشکل عمده استراتژيکي خواهد داشت: اولا اقدامات تلافي جويانه ايران عليه متحدان آمريکا به وقوع خواهد پيوست، ثانيا، با اينکه حمله به ايران امکان دارد دستيابي اين کشور به بمب هسته اي را به تعويق بياندازد، اما ايران را براي به دست آوردن آن مصمم تر خواهد کرد. حتي افراد بدبين به اين قرارداد بايد خطرات لغو آن را درک کنند. در واقع، تنش در کره شمالي نيز اين خطر را تشديد مي کند، چرا که مي تواند ايالات متحده را در دو منطقه حساس با بحران (هسته اي) مواجه کند. کاملا واضح است که اگر آمريکا از ساخت بمب توسط ايران نگران است، بهتر است به قرارداد هسته اي علاقه پيدا کند. *لارنس جي کورب با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد

---

بازار

---