انزوای مثلث شوم در برابر ایران
ديپلماسي ايراني/ متن پيش رو در ديپلماسي ايراني منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست مهدي ذاکريان در خصوص در خصوص ارزيابي نگاه کنفرانس امنيتي مونيخ به برجام و نقش و جايگاه ايران در امنيت منطقه اي و جهاني معتقد است که دکتر ظريف نه در اين دور از کنفرانس امنيتي مونيخ و نه در هيچ نشست و کنفرانسي در موضع دفاع نبوده است. بلکه موضع او تبيين مواضع سياست خارجي و ديپلماسي جمهوري اسلامي ايران بوده است. با وزارت امور خارجه قدرتمندي که ما در بيش از 4 سال گذشته در اختيار داريم، توانسته ايم تا حدود زيادي اين تبيين را در جامعه جهاني داشته باشيم. با توجه به چالش هاي متعدد امنيتي جهاني چرا هر ساله ايران در کانون توجهات کنفرانس مونيخ قرار مي گيرد؟ ديپلماسي ايراني پرسش هاي از اين دست را در گپ و گفتي با دکتر مهدي ذاکريان، کارشناس و پژوهشگر حقوق بين الملل و تحليلگر مسائل اسرائيل پي گرفته که در کارنامه خود تدريس و تحقيق در بنياد دانشگاهي اروپا - بروکسل، موسسه مطالعات اسلام معاصر دانشگاه لايدن، دانشکده حقوق و مرکز مطالعات خاورميانه دانشگاه پنسيلوانيا، موسسه دانشگاهي اتحاديه اروپا و همچنين استاد مدعو دانشکده حقوق دانشگاه پنسيلوانيا، عضو هيات تحريريه فصلنامه Relacions Internationales دانشگاه کورتابيا و بوينس آيرس انجام داده است که در ادامه مي خوانيد. همان طور که انتظار مي رفت در سايه اهميت مساله توافق هسته اي و نيز پررنگ شدن مساله نقش تهران در امنيت منطقه و جهاني در چند وقت اخير؛ ايران به يکي از مضامين اصلي سخنراني مقامات در کنفرانس امسال مونيخ بدل گشت؛ هر چند نوع سخنراني ها و ديدگاه کشورها در اين خصوص متفاوت بود؛ اما هربرت مک مستر، مشاور امنيت ملي ايالات متحده آغازگر موج ضد ايراني در اين کنفرانس با حمله به برجام و مهم تر از آن مساله نقش مخرب ايران در منطقه خاورميانه و جهان بود و در اين راستا با متهم کردن سپاه به عنوان عامل افزايش ناامني، بستر را براي ايران هراسي در اين دور از کنفرانس فراهم کرد که در سومين روز اين ايران هراسي به اوج خود رسيد؛ در سايه اين نکات اگر کنفرانس امنيتي مونيخ را برآيند نگاه عرصه بين الملل در خصوص امنيت جهاني بدانيم، آيا برآيند اين نگاه بين المللي ايران را جدي ترين تهديد امنيتي منطقه خاورميانه و جهان مي داند؟ خير من چنين تصوري ندارم. ايران نه تنها تهديد امنيتي نيست، بلکه منبع ثبات وامنيت در منطقه خاورميانه است. لذا تمامي فضاسازي هايي که در کنفرانس امنيتي مونيخ با مک مستر شروع شد و با سخنان و اظهارات عادل الجبير و نتانياهو ادامه يافت در راستاي همان ايران هراسي است که رسانه هاي آمريکايي و اسرائيلي به همراه جوسازي هايي است که رياض در چند سال گذشته به راه انداخته، بوده است. در غير اين صورت نگاه غالب جهاني چنين نگاه منفي را به نقش و جايگاه ايران در منطقه و جهان ندارند. لذا فضايي که کنفرانس امنيتي مونيخ بايد مورد توجه قرار مي داد و بيشتر هم به آن پرداخته شد، بحث مبارزه با تروريسم خشن و افسار گسيخته اي است که از افراط گرايي داعش سرچشمه مي گيرد و کنفرانس هم بيشتر به چالش هاي امنيتي پيش رو در اين خصوص پرداخت. اتفاقا اگر ما سخنان ينس استولتنبرگ، دبير کل ناتو و برخي از اظهارات مقامات و سران اروپايي را مد نظر قرار دهيم، بر پررنگ شدن تهديدات و چالش هاي امنيتي تروريسم داعش در جهان تاکيد داشتند. لذا اساسا سوژه ايران چناني که شما اشاره مي کنيد در کنفرانس امنيتي مونيخ امسال مطرح نبوده است. اما جناب ذاکريان ما که نمي توانيم علاوه بر اظهارات مک مستر، عادل الجبير و نتانياهو، سخنان ترزا مي، زيگمار گابريل را ناديده بگيريم. حتي در اين راستا ترزا مي، نخست وزير بريتانيا، آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان و امانوئل ماکرون، رئيس جمهوري فرانسه نيز با صدور بيانيه ي مشترک، اعلام کرده اند به توافق هسته اي با ايران پايبند خواهند بود، اما در عين حال، از تهران خواستند در مذاکراتي سازنده براي توقف اقدامات بي ثبات کننده اش در منطقه شرکت کند؟ بي ثبات کننده در کجا و کدام منطقه؟ به اداعاي آنان در خاورميانه. ببينيد اتفاقا نقش ايران در امنيت خاورميانه نقش معکوسي بوده و نه تنها مخل و مخرب امنيت در منطقه نيست، بلکه عامل افزايش معنادار صلح و ثبات در خاورميانه است. اين ايران بود که داعش و تروريسم افسار گسيخته آن را در سوريه و عراق مهار کرد. همين الان شما در سوريه شاهديد که ترکيه چه رفتاري را در مقابل کردهاي سوريه دارد. امروز آنکارا تنها به دليل مسائل ناسيوناليسني و ملي گرايانه خود مي بينيد که به چه اقداماتي دست زده است؟ اما آيا ايران تا کنون چنين رفتاري در هر جاي خاورميانه داشته است؟ جمهوري اسلامي ايران بر اساس موارد و بندهاي منشور سازمان ملل و به دعوت رسمي دولت هاي عراق و سوريه در جنگ با تروريسم در اين کشورها شرکت داشته و بر اساس همين قواعد بين الملل هم رفتار کرده است. لذا کنفرانس امنيتي مونيخ نبايد در مثلث سياه مک مستر- الجبير - نتانياهو خلاصه مي شود. اکنون هر سه کشوري که اين افراد نمايندگي آنان را بر عهده دارند، در انزواي کامل سياسي – ديپلماتيکي قرار گرفته اند. اما همسويي اروپايي ها را که نمي توان کتمان کرد؟ اجازه دهيد سخنان من تمام شود؛ سخنان مقامات اروپايي به هيچ وجه در همسويي با مثلث سياهي که گفتم نبوده است. همه آنها تاکيد داشتند و مکرر هم تکرار کردند که در سايه برجام، توافق بسيار مثبت و سازنده اي با ايران در خصوص فعاليت هاي هسته اي صورت گرفته است. اين يک دستاورد جهاني براي افزايش صلح و امنيت است. اين به چه معنا است؟ اين به معناي تاييد فعاليت ها و نقش و جايگاه ايران در افزايش امنيت جهاني و منطقه اي است. در مسائل هسته اي همان طور که آژانس بين المللي انرژي اتمي فعاليت هاي ايران را تاييد مي کند، مقامات اروپايي هم فعاليت هاي ايران را صلح آميز مي دانند. اما بحث بيشتر در خصوص ايران موشکي است تا ايران هسته اي و توافق برجام؟ ببينيد بايد دو مساله را از هم تفکيک کرد. ايران موشکي با مسائل هسته اي دو مقوله کاملا جداگانه اي است. در خصوص مسائل موشکي و توان دفاعي کشور تا به امروز ما مذاکره وگفت و گويي را نداشته ايم. ما هيچ صحبتي در اين رابطه نداشته ايم. هيچ قرارداد و توافق نامه اي امضا نشده است تا طرف اروپايي و يا آمريکايي و يا هر کشور ديگر ادعا کند که ايران در خصوص توان دفاعي خود مساله اي و يا مفادي را نقض کرده است. ما در تحريم موشکي نيستيم. اين يک نکته کاملا شفاف و روشني است. اما قطعانه 2231 به چنين مسائلي هم در کنار موضوعات هسته اي ايران پرداخته است؛ در اين قطعنامه از ايران خواسته شده است که از روز اجراي توافق (برجام) به مدت ۸ سال، هيچ فعاليتي درباره موشک هاي بالستيک قادر به حمل سلاح هاي اتمي نداشته باشد؛ اما مساله اينجا است که در اين راستا هماهنگي رو به گسترشي ميان اروپا و آمريکا درباره مطرح کردن اين موضوع که ايران در حال نقض قطعنامه شوراي امنيت سازمان ملل (۲۲۳۱) است، در حال شگل گيري است؟ چناني که شما هم اشاره داشتيد تنها مساله که در خصوص توان موشکي ايران در قطعنامه 2231 ذکر شده است، اين بوده که ايران از داشتن هر گونه موشک و توان موشکي با قابليت حمل کلاهک هسته اي منع شود و تهران از به دست آوردن اين نوع تجهيزات هم دوري کند. حتي اين جمله و بند ناقض فعاليت هاي موشکي ايران نيست. براي اين که کليه تجهيزات موشکي توان دفاعي کشور، همان طور که از نام آن پيدا است، براي دفاع از کشور بوده و در راستاي تقويت مسائل امنيتي و افزايش توان بازدارنگي کشور بوده است. لذا اين مسائل، مسائلي نبوده که در پروسه مذاکرات دو و يا چند جانبه با طرف هايي مورد گفت وگو قرار گيرد تا در سايه اين گفت گو ها ايران تعهدي را به کسي، کشوري، نهادي، ارگاني و ياسازمان بين المللي داده باشد. اتفاقا در اين رابطه بايد کشورهاي ديگر به جامعه جهاني در خصوص رفتارهاي مخرب امنيتي خود پاسخ گو باشند؛ يکي از آنان اسرائيل است. تل آويو درباره فعاليت هاي هسته اي خود در ديمونا تمامي مفاد و بندهاي (N.P.T) را نقض کرده است. چرا که هيچ کدام از اقدامات اسرائيل تحت نظارت آژانس بين المللي انرژي اتمي نيست. اسرائيل با حمله به نيروگاه اتمي عراق در دهه 80 ميلادي طي قطعنامه شوراي حکام از هر گونه همکاري و هرگونه حمايت و پشتيباني آژانس بين المللي انرژي اتمي محروم شده است. در خصوص توان موشکي نيز امروز اسرائيل موشک هايي را در اختيار دارد که قابليت حمل کلاهک هسته اي را دارند. لذا يکي از موارد مخرب وعامل بي ثباتي در امنيتي جهاني و خاورميانه، نه ايران بلکه خود اسرائيل است. از زمان تاسيس اين رژيم تا به امروز تل آويو نزديک به 10 جنگ را به خاورميانه تحميل کرده است. از همين رو زماني که ادعاهايي از مثلث سياه رياض - تل آويو- واشنگتن عليه ايران مطرح مي شود، نبايد اين گونه گفت که ايران در سايه اين ادعاها در جامعه جهاني تحت فشار است و در داخل هم تحت تاثير چنين القائاتي، فشارهاي رواني را به کشور وارد کرد. اما واکنش ديپلماتيک و دستگاه سياست خارجي کشور در خصوص اين مثلث سياهي که شما نام گذاري کرديد بايد چگونه باشد؟ همان طور که اشاره کردم هر سه ضلع اين مثلث سياه در انزواي جهاني قرار دارند. اما نکته اينجا است که انزواي کامل اين سه ضلع منوط به رفتار ديپلماتيکي و فعاليت هاي سياسي ما در عرصه بين المللي است. اينجا است که مساله ديپلماسي عمومي، Track two Diplomacy (ديپلماسي خط دو يا مدار دو) و يا Half and One Diplomacy (ديپلماسي يک و نيم) مطرح مي شود. در سايه چنين ديپلماسي ايران و دستگاه سياست خارجي کشور بايد چنين رفتار کند که تهران به تمامي مفاد و تعهدات خود در جامعه جهاني متعهد و پايبند بوده است. اما نکته اي که در اينجا مغفول مانده اين است که در سايه پررنگ شدن تحرکات ديپلماتيک معنادار واشنگتن بعد از اولتيماتوم 120 روزه ترامپ، آمريکا در حال گره زدن توافق هسته اي به توان دفاعي کشور است؛ در همين رابطه هم کميته اي به نام کميته اصلاح برجام ميان اروپا و آمريکا شکل گرفته است؟ کجا و در چه زماني اين کميته شکل گرفته است؟ چه کسي اين اداعا را مطرح کرده است؟ اين ادعا را رکس تيلرسون، وزير امور خارجه آمريکا در جريان سفر ماه ژانويه سال جاري ميلادي اروپايي خود که به لندن، پاريس، داووس و ورشو داشت، مطرح کرد. ببينيد در خود برجام کميته شکايات حال از هر طرفي، نهاد بازرسي و نحوه نظارت بر اجراي مفاد و تعهدات طرفين پيش بيني شده است. لذا هر نوع اقدامي که در برجام بخواهد صورت بگيرد بايد با توافق و چراغ سبز ايران باشد. پس هر گونه بحث و يا هر نوع کميته اي در خصوص اصلاح بند و يا مفادي از برجام بدون حضور طرف ايراني مشکل جدي حقوقي دارد و هيچ اعتبار قانوني ندارد. پس اساسا بحث تشکيل کميته اي به نام کميته اصلاح برجام از طرف تيلرسون و يا هر طرف ديگري اعتبار قانوني ندارد. يعني شما منکر تحرکات ديپلماتيک معنادار آمريکا براي همراهي اروپا با خود عليه ايران هسته اي و ايران موشکي هستيد؟ اروپا خود را نيم قرن عقب تر از آمريکايي ها مي داند. بزرگ ترين بودجه نظامي جهان در دست آمريکا است. بنابراين اگر تمام قدرت نظامي کشورهاي جهان را گرد آوريم با قدرت آمريکا مي تواند رقابت کند. پس اکنون کاخ سفيد در حال استفاده از همين توان و قدرت نظامي بالاي خود براي فشار بر جامعه جهاني من جمله اروپا است. فشاري که در حال حاضر ترامپ براي تغيير برجام و حتي مطرح کردن توان موشکي ايران به عنوان عامل ناامني منطقه اي و حتي جهاني به کار بسته است. اما اين که واشنگتن در اين امر موفق خواهد شد يا خير؛ محل ترديد است. کما اين که از رياست جمهوري ترامپ اکنون بيش از يک سال گذشته است. اما او نتوانسته در اين مدت برجام را لغو کند و يا حتي آمريکا را از توافق هسته اي خارج کند. بنابراين روي ادعاي تيلرسون مبني بر شکل گيري کميته اصلاح برجام بايد گفت که کميته اي تا به اکنون شکل نگرفته، اگر هم چنين کميته اي هم شکل گيرد، بدون حضور و جواب مثبت ايران اعتبار قانوني ندارد. اما من هم در راستاي نکته شما منکر فشارهاي تيلرسون و ترامپ بر اروپا براي همسو کردن اتحاديه اروپا و کشورهاي اروپايي با مواضع خود کاخ سفيد عليه ايران نيستم. يعني اکنون حلقه اي که به دور ايران پيچيده اند که بخشي از آن را در کنفرانس امنيتي مونيخ ديده شد، در حال تنگ تر شدن نيست؟ خير؛ ايران به هيچ وجه در تنگنا قرار ندارد. بلکه تنگ تر شدن عرصه اکنون براي اسرائيل صدق مي کند. ببيند امروز در خصوص مسائل هسته اي ايران هيچ گونه چالش و مشکلي با جامعه جهاني ندارد. تنها مشکل توافق هسته اي هم به مشکل ترامپ با برجام باز مي گردد که آن را حاصل دولتمردان پيشين کاخ سفيد مي داند. حتي او کاخ سفيد نشينان سابق را در اين خصوص احمق و نادان خواند. تکليف اين شخص در جامعه جهاني امروز پس از يک سال از زمامداريش روشن شده است. من به شخصه از رئيس کميسيون اتحاديه اروپا اين مطلب را شنيدم که اگر از ترامپ بپرسيد که اتحاديه اروپا چيست و در کجا قرار دارد، به شما خواهد گفت که نام روستايي در يکي از ايالات هاي آمريکا است. اين نشانه بارزي از بي سوادي و بي خردي فردي است که به نام رياست جمهوري ايالات متحده آمريکا، سکان هدايت اين کشور را در دست گرفته است. لذا ايران در خصوص فعاليت هاي هسته اي خود هيچ گونه مشکلي نداشته و مطابق با مفاد (N.P.T)، پادمان ها و نيز زير نظارت شديد آژانس بين المللي انرژي اتمي فعاليت هاي خود را انجام مي دهد. ايران از همان ابتدا تمامي فعاليت ها و تلاش هاي هسته اي خود را براي موارد صلح آميز به کار بسته است. اين مساله هم با بازرسي هاي مکرر آژانس و تاييد رفتار ايران از طريق همين آژانس به اثبات رسيده است. در خصوص مسائل موشکي هم بايد گفت که ايران به عنوان کشوري که مورد حمله قرار گرفته است و به مدت 8 سال بر او جنگ تحميل شد مي تواند به چنين تواني دست يابد. مضافا اين که در در طول 200 سال گذشته ايران آغازگر و شروع کننده هيچ جنگي نبوده و به هيچ کشوري حمله نکرده است. بنابراين وضعيت ايران وضعيت يک عامل ثبات دهنده در منطقه و جهان بوده است. حتي در رفع ناامني و به درخواست رسمي کشورها ايران حضور موثري در آن کشورها يافته است. اما در خصوص اين که ايران ورود به ساخت موشک براي بالا بردن توان دفاعي خود داشته باشد، يک حق مسلم براي کشور است، چرا که در سايه منشور سازمان ملل اين حق براي همه کشورهاي جهان در نظر گرفته شده است. هر کشوري حق دفاع از تماميت ارضي خود را در برابر هر عامل متجاوزي را دارد. حق دفاع از خود در برابر متجاور با چه ابزاري صورت مي گيرد، مگر غير از جنگ افزار، موشک و سلاح است. ما که در خصوص حق دفاعي و بالا بردن توان موشکي خود از اروپا و ساير نقاط جهان هم تقاضاي کمکي نداشته ايم، بلکه اين موشک ها حاصل توان و دانش بومي ايران است. آيا در توليد اين سلاح ها ما محدويتي داريم؟ آيا به واسطه توان دفاعي خود، مفادي از کنواسيون بين المللي را نقض کرده ايم؟ آيا ايران مين ضد نفر ساخته است؟ آيا ما بمب خوشه اي و يا سلاح شيميايي و ميکروبي و ساير جنگ افزارهاي غير متعارف ديگر را به کار برده است؟ در راستاي نکات شما حتي ايران (C.T.B.T.) پيمان منع جامع آزمايش هاي هسته اي را هم امضا کرده است، اما چرا چنين مسائلي و فشارهايي بر ايران وارد است؟ بله؛ ايران حتي عضو شوراي اجرايي سازمان منع گسترش سلاح هاي شيمايي است. يعني ايران مقام تصميم گيرنده و موثر در منع و تکثير سلاح هاي شيمايي در ديوان لاهه است. اما دليل اين که ايران با چنين نقش مثبتي، چنين فشارهايي را متحمل شده، ناشي از اين است که فضايي که در خصوص ايران شکل گرفته است، فضايي مبتني بر بررسي هاي حقوقي و تکنيکي در بستر حقوق بين الملل نيست. پس به وضوح مي بينيد که در رفتار و گفتار ايران هيچ نقطه تاريکي مبني بر توان دفاعي بر خلاف رفتار اسرائيل وجود ندارد. من در مصاحبه قبلي با ديپلماسي ايراني اين نکته را هم عنوان کردم که ايران اين حق را براي خود مسلم و محفوظ مي داند که توان خود را در ساخت و افزايش تجهيزات دفاعي به منظور بالابرد سطح امنيت کشور داشته باشد. من به عنوان يک استاد در حوزه حقوق بين الملل اين نکته را هم عنوان مي کنم که حق توليد موشک ها و نيز برد آن براي هر کشوري مانند ايران تا جايي است که مورد تهديد واقع شود. پس زماني که به صورت مستقيم از جانب اسرائيل، عربستان و حتي ايالات متحده آمريکا مورد تهديد هستيم، حقوق بين الملل به ما اين اجازه را مي دهد که برد موشکي خود را تا مرزهاي آمريکا گسترش دهيم. پس با اين تفاسيري که شما بيان مي کنيد ما در خصوص توان موشکي نبايد وارد مذاکره شويم؟ بر اساس حقوق بين الملل حق دفاع از کشور يک حق قانوني است و ما در اين خصوص با هيچ کشوري وارد مذاکره نشده ايم؛ اگر هم وارد مذاکره و گفت وگو شويم، بايد از موضع طلبکارانه باشد، نه بدهکار به جامعه جهاني. اما در خصوص مسائل حقوق بشري ايران به موازات دو مساله ديگر يعني نقش مخرب در خاورميانه و توان دفاعي و موشکي هميشه مورد بازخواست بوده است. بعد از کاهش حاشيه هاي اعتراضات مردمي دي ماه گذشته متاسفانه مرگ کاووس سيد امامي دوباره نام ايران را به صدر حاشيه ها کشاند. آيا شما ضلع سوم را هم مانند دو ضلع ديگر مي بينيد؟ من بر خلاف دو موضوعي که تا کنون به آن پرداخته ام در راستاي نکات شما به شدت اعتقاد دارم که در ايران نقض حقوق بشر صورت مي گيرد. اين از کاستي هاي ما است و من به آن معترفم. مقام معظم رهبري در سخنراني يکشنبه خود به صراحت از عدم برقرار عدالت در کشور سخن گفتند و بابت آن هم عذرخواهي کردند. يعني مقام اول کشور به اين کاستي معترف است. اما آيا ترامپ و يا ملک سلمان به چنين کاستي هايي در کشورهاي خود معترفند؟ يکي از مخالفين جدي نقض حقوق بشر در جمهوري اسلامي ايران بنده هستم. در طي سال ها آن را به کرات مطرح کرده ام. در خصوص مساله حمايت از حقوق بشر من به هيچ عنوان کوتاه نمي آيم و از مواضع جدي خود عقب نشيني نخواهم کرد. من معتدم که در خصوص نقض حقوق بشر در کشور پيش و بيش از آن که به مجامع جهاني پاسخگو باشيم، بايد به خدا و قرآن پاسخگو باشيم. ما مسلمانيم. به واسطه آموزه هاي به حق اسلام بايد حقوق بشر را به درستي پياد کنيم. به حکم دين مبين اسلام يک مسلمان و يک غير مسلمان با حقوق مساوي بايد در جامعه زندگي خود را داشته باشند. آيا در خصوص پياده کردن اين شرايط در داخل با مشکل روبه روييم؟ بله. من به شدت به نقض حقوق بشر در داخل معترضم. چرا که افرادي در داخل با سليقه خود در کشور عمل مي کنند. اما آيا اين کار قانوني است؟ خير. آيا اساسا نظام اين کار را تاييد مي کند؟ خير. آيا ما توانسته ايم از تمام ظرفيت ها قانون اساسي و ساير مسائل براي ايجاد يک فضاي درست حقوق بشري استفاده کنيم؟ خير. اما نکته اينجا است که آيا اين کاستي ها سبب خواهد شد که رياض، تل آويو و يا واشنگتن به همراهي اروپا چماق نقض حقوق بشر را بر سر ايران بگيرند؟ خير، به هيچ وجه چنين مساله قابل پذيرش نيست. بلکه ايران بايد اين کشورها را نه به دليل نقض حقوق بشر که به دليل نقض فاحش حقوق بشر، تاکيد دارم نقض فاحش حقوق بشر مورد بازخواست قرار دهد. بزرگ ترين قرارداد تسليحاتي جهاني ميان چه کشورهايي بسته شد، غير از آمريکا و عربستان؟ آيا غير از اين است که رياض مخالفان خود را حتي در ميان شاهزادگان اعدام مي کند؟ آيا در عربستان سعودي زنان حق راي دارند؟ تا همين چند ماه پيش هم حق رانندگي هم نداشتند. پس چطور اين کشورها مي توانند از مساله حقوق بشر عليه ايران استفاده کنند. وضعيت اسرائيل که به مراتب بدتر از عربستان است. در اين شرايط شما ديديد که در سخنان رهبري ايشان گفتند که مي توانند از ايشان هم انتقاد داشته باشند. اين انتقاد به معني مخالفت با نظام نيست. لذا ضلع سوم حقوق بشر در ايران در قياس با دو ضلع ديگر اکنون با چالش هايي روبه رو است. اما براي سوال پاياني سخنراني ظريف و مساله مهمي که در اظهارات وي مبني بر تغيير معماري امنيتي منطقه اي خاورميانه با تشکيل نوعي مجمع گفت و گوي منطقه اي مطرح شد، چيزي شبيه به معاهده هلسينکي که وي پيشتر هم در نشست اسلو آن را عنوان کرده بود را چگونه ارزيابي مي کنيد؟ آيا اين دست از پيشنهادها نمي تواند تا اندازه اي به تلطيف جو ايران هراسي که ما بخشي از آن را در کنفرانس مونيخ شاهد بوديم، بينجامد؟ قبل از هر چيزي بايد بگويم که بر خلاف باور برخي من معتقدم که دکتر ظريف نه در اين دور از کنفرانس امنيتي مونيخ و نه در هيچ نشست و کنفرانسي در موضع دفاع نبوده است. بلکه موضع او تبيين مواضع سياست خارجي و ديپلماسي جمهوري اسلامي ايران بوده است. با وزارت امور خارجه قدرتمندي که ما در بيش از 4 سال گذشته در اختيار داريم، توانسته ايم تا حدود زيادي اين تبيين را در جامعه جهاني داشته باشيم. البته اين وزارت امور خارجه قدرتمند مشمول همه نيروهاي آن نيست و تنها به حدود 5 درصد از نيروي نخبه اي باز مي گردد که در دستگاه سياست خارجي ما حضور دارند. اين تيم نخبه در طول اين سال ها در موضع در انزوا قرار دادن اسرائيل، عربستان و آمريکاي ترامپي بوده است. يعني مسئولين سياست خارجي در همه نشست ها و همه مذاکرات در محل طلبکارانه مبني بر حقوق بين الملل توانسته اند اين مثلث سياه را در انفعال قرار دهند. لذا سياست خارجي و ديپلماسي جمهوري اسلامي ايران با تاکيد بر مذاکره و گفت وگو به دنبال حل مناقشات و تنش هاي منطقه اي و جهاني بر اساس يک منطق ديپلماتيک است. لذا در خصوص نکته شما درباره پيشنهاد دکتر ظريف بايد گفت که اتفاقا چنين پيشنهادهايي در راستاي همان منطق روشن سياست خارجي ايران به دنبال ايجاد مجمع منطقه اي براي گفت وگو در راستاي حل اختلافات منطقه اي است، چرا که منطق سياست خارجي ايران، مذاکره را يگانه راه حل مشکلات مي داند، نه بمباران موشک باران مدارس، بيمارستان ها و کشتن کودکان و زنان که برخي کشورها اين رويه را در پيش گرفته اند. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در تلگرام https://t.me/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar