مرگ مردم سالاری در جهان؟
دنياي اقتصاد/ متن پيش رو در دنياي اقتصاد منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست هفتهنامه انـگليـسي اکـونـوميـست سه سرمقاله و طرح روي جلد براي شماره اين هفته خود در نظر گرفته است. در آسيا و آمريکا، ديدار تاريخي دونالد ترامپ، رئيسجمهوري آمريکا و کيم جونگ اون، رئيسجمهوري کرهشمالي مورد بررسي قرار گرفته است. در ايــــن سرمقـــالـه، اکونوميست با اشاره به اينکه مذاکره بهتر از جنگ است، هشدار داده است که کيم جونگ اون سابقهاي ديرينه در فريب دارد و آمريکا بايد در توافق با وي هوشيار باشد و با چشماني باز عمل کند اما بهنظر ميرسد که ترامپ بيشتر بهدنبال کسب امتياز براي خويش است. اکونوميست در نسخه ويژه انگلستان اما بار ديگر به موضوع برگزيت بازگشته و نوشته است: در هياهوي استعفاها، شورشها و اتهامات متقابل در انگلستان، يک حقيقت ساده درحال رخ نمودن است و آن اينکه گرچه وقوع يک برگزيت «سخت» از مدتها پيش غيرقابل اجتناب مينمود اما ديگر اينطور نيست. چون با تصميمات پارلمان و حفظ يک مرز باز در ايرلند بهنظر ميرسد يک توافق «نرم»تر در کار است که طي آن بريتانيا به اروپا نزديک ميماند. نسخه اروپايي اکونوميست اين هفته اما به موضوع رنج دموکراسي در حکومتهاي ضعيفي اختصاص يافته است که در آن افراد قوي به قدرت ميرسند. اکونوميست نوشته است: بزرگترين خطري که تکثرگرايي را مورد تهديد قرار ميدهد، مربوط به دموکراسيهاي جواني است که در آنها کنترلها و تعديلها هنوز قدرتمند نشدهاند. بهعنوان مثال رجب طيب اردوغان، بيش از ۲۰۰ هزار نفر از مردم ترکيه را به دلايل سياسي زنداني کرده يا از کار برکنار کرده است. چنين فردي بنا به پيشبيني اکونوميست در انتخاباتي که روز ۲۴ ژوئن آغاز ميشود، پيروز خواهد شد و به قدرتي پادشاهگونه دست خواهد يافت. شاخصهاي سلامت دموکراسي از سالهاي ۲۰۰۸-۲۰۰۷ تا کنون نشانههايي هشداردهنده از سقوط را به نمايش گذاشتهاند. در بررسي که توسط واحد اطلاعات اکونوميست در سال ۲۰۱۷ صورت گرفته است، شاخصهاي دموکراسي ۸۹ کشور افت کردند و تنها در ۲۷ کشور بهبود يافتند. يک بررسي نشان ميدهد که کمتر از يک سوم آمريکاييهاي جوان بر اين باورند که زندگي در يک دموکراسي «حياتي» است. اين در شرايطي است که در سال جاري شاهد انفجار انتشارات در حوزه کتابهايي بوديم با عناويني از اين دست: «چگونه دموکراسي پايان مييابد» يا «مردم در برابر دموکراسي.» واقعيت اين است که در دموکراسيهايي که به بلوغ رسيدهاند کنترلها و تعديلها چنان قدرتمند هستند که حتي تشنهترين رئيسجمهوري در برابر قدرت، همچون ترامپ هم محدود ميشود. اما در دموکراسيهايي که هنوز به بلوغ نرسيدهاند، نهادهاي کنترلکننده ضعيفتر هستند بنابراين يک فرد قدرتمند ميتواند به سرعت آنها را کنار بزند و اغلب اين اتفاق بدون سر و صداي زيادي رخ ميدهد. به همين دليل است که نگرانکنندهترين روند زوال دموکراسي چه از منظر تعداد کشورها و چه به لحاظ سرعت تباهي، در دموکراسيهاي نوپاي جهان نوظهور مشاهده ميشود. از ونزوئلا گرفته تا مجارستان، اين روند معکوس، مشابهتهاي زيادي را نشان ميدهد. يک مرحله در اين حکومتها وجود دارد که «دموکراسي غيرليبرال» خوانده مي شود به اين مفهوم که در چنين حکومتي حقوق فردي و حاکميت قانون زير پا گذاشته ميشود و همزمان، افراد قدرتمند در راس حکومت وانمود ميکنند که دموکراسي وجود دارد چون در انتخابات آزاد پيروز شدهاند. در مرحله بعد فرسايش نهادهاي ليبرال منجر به مرگ دموکراسي ميشوند و تنها نامي از آن برجاي ميماند. گر چه مرگ دموکراسي در جهان تا حدود زيادي بزرگنمايي ميشود، اما در سراسر جهان از فيليپين گرفته تا ونزوئلا اين کم نقصترين سيستم حکومت، به دردسر دچار شده است و به مدافعاني نياز دارد. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در آي گپ https://igap.net/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar