جایگزین شرکتهای اروپایی در میادین نفتی ایران
فرارو/ متن پيش رو در فرارو منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
شرکتهاي نفتي غربي که پس از رفع تحريمها به ايران آمده بودند، در اثر اجراي دوباره تحريمها پروژههايشان در ايران را رها کردند. شرکت ديگري وجود دارند که ممکن است جايگزين شرکتهاي غربي شوند. به گزارش فرارو، زماني که در ماه مي، دونالد ترامپ خروج کشورش از توافق هستهاي را اعلام کرد، تحريمها را هم مجددا برقرار کرد. اما آغاز اجراي اين تحريمها، فوري نبود. کاخ سفيد پس از خروج از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) براي خروج شرکتهاي خارجي از ايران چند ماه فرصت داد. برخي از شرکتهاي غربي، بخصوص آنهايي که در توسعه ميادين نفتي و گازي ايران سرمايهگذاري کرده بودند، به دليل ترس از تحريمهاي آمريکا، از ايران خارج شدند. اما خروج اين شرکتها به نفع چه کساني است؟ شرکتهايي که از خروج شرکتهاي غربي از ايران سود ميبرند، متعدد هستند. وبگاه اويلپرايس، در گزارشي ضمن بررسي حضور شرکتهاي غربي در ميدانهاي نفتي و گازي ايران به جايگزينهاي اين شرکتها هم اشاره کرد.
اويلپرايس نوشت: "تصميم دونالد ترامپ براي خروج از توافق هستهاي ايران و اعمال تحريم بر تهران، مهمترين تحول در زمينه انرژي در سال ۲۰۱۸ است. دور نخست تحريمهاي ايران، که از چهارم آگوست اجرا شد و بخشهاي خودروسازي و فلزات را هدف قرار ميدهد، فقط بر آتش ژئوپوليتيک شديدا خطرناک بنزين ريخت. زيرا بستن تنگه هرمز توسط تهران براي نخستين بار پس از جنگ ايران و عراق کاملا قابلتصور شد". از سال ۲۰۱۵، شرکتهاي نفتي، مانند توتال فرانسه و گازپروم و لوکاويل روسيه، براي همکاري با ايران در حوزه توسعه نفت و گاز به اين کشور آمدند. اما پس از بازگشت تحريمهاي آمريکا، شرکتهاي اروپايي از ايران خارج شدند.
اويل پرايس ميگويد شرکتهاي نفتي چيني و روسي جاي شرکتهاي اروپايي را خواهند گرفت. در ادامه برخي از ميادين نفتي ايران و توسعه آنها در آينده مورد بررسي قرار گرفتهاند.
پارس جنوبي
مشارکت توتال در توسعه فاز ۱۱ ميدان پارس جنوبي يکي از موفقيتهاي بزرگ پساتحريم شمرده شد. توتال در ژوئيه ۲۰۱۷، يک قرارداد ۲۰ ساله با ايران امضا کرد که در آن ۵۰.۱ درصد سهم داشت. در اين قرارداد شرکت پتروپاس ۱۹.۹ درصد و سيانپيسي چين هم ۳۰ درصد سهم داشتند. اما اگر توتال نتواند معافيت تحريمي بگيرد، پروژه يک ميليارد دلاري در ايران را رها خواهد کرد. اين شرکت، وابستگياش به بانکهاي آمريکايي براي تامين مالي عملياتش را يک نگراني بزرگ دانست. بيش ۹۰ درصد تعاملات مالي شرکت فرانسوي در بانکهاي آمريکايي صورت ميگيرد و ۳۰ درصد سهامداران توتال آمريکايي هستند. مضاف بر اين، توتال ۱۰ ميليارد دلار در پروژههاي انرژي آمريکا سرمايهگذاري کرده است. بنابراين، بعيد است که توتال ايران را بر آمريکا ترجيح دهد. محمتلترين نتيجه اين خواهد بود، که سيانپيسي چين، سهم توتال را بگيرد و شرکت ملي نفت ايران هم سهمش را افزايش دهد.
دهلران
ميدان نفتي دهلران يکي از پروژههايي بود که به شرکت آلماني وينترسهل سپرده شد. اگر چه شرکتهاي روسي نظير تاتنفت و زاروبژنفت، براي توسعه اين ميدان ابراز تمايل کرده بودند، اما ايرانيان شرکت آلماني را ترجيح دادند. وينترسهل، گزارش مطالعه ميدان نفتي را در ژانويه گذشته ارائه کرد. اما همانند توتال، وينترسهل هم به دليل تحريمهاي آمريکا، عملياتش در ايران را کاهش ميدهد. با عنايت به اين امر، احتمالا توسعه دهلران، به شرکتهاي روسي، سپرده خواهد شد. زاروبژنفت احتمالا مجري پروژه خواهد بود.
يادآوران
ميدان سه ميليارد بشکهاي يادآوران، عرصه ديگري است که شرکتهاي چيني در آن فعاليت خواهند کرد. در سال ۲۰۰۴، شرکت سينوپک در چارچوب يک توافق بزرگتر، ۵۱ درصد پروژه را خريداري کرد. هزينههاي اين پروژه، ۲ ميليارد دلار خواهد بود. هشت سال طول کشيد تا توليد از اين ميدان شروع شود و پس از آن، گفتگوها براي توسعه فاز دوم با هدف ارتقاي توليد به ۱۸۰ هزار بشکه در روز، شروع شد. تهران مايل بود که قرارداد فاز دوم در چارچوب قرارداد موسوم به آيپيسي امضا شود. شرکت رويال داچ شل، آماده مشارکت بود، اما تحريمها مانع از اين امر شد. بنابراين، محتملترين نتيجه اين خواهد بود که سينوپک توسعه فاز دوم را هم برعهده بگيرد.
سردار جنگل
ميدان سردار جنگل در ميان ساير ميادين نفتي ايران يک استثنا است. زيرا اولين ميدان ايران در سواحل درياي خزر بود که حاوي مقادير تجاري از هيدروکربن است. بنا به گفته منابع ايراني، اين ميدان که در سال ۲۰۱۲ کشف شد، حاوي بيش از ۱.۴ تريليون متر مکعب گاز طبيعي و ۱۰ ميليارد بشکه نفت است. قرار بود توسعه سردار جنگل به شرکتهاي بزرگ بين المللي سپرده شود، اما همزمان با پايان مطالعات اوليه ذخاير ميدان، تحريمهاي آمريکا توسعه آن را به تعويق انداخت. با توجه به فقدان زيرساختهاي نفتي در منطقه و هزينه ۱۰ ميليارد دلاري توسعه آن، به نظر ميرسد که هيچ شرکت بين المللي، حتي لويک اويل روسيه که جايگاه محکمي در درياي خزر دارد، به توسعه اين ميدان علاقهاي نخواهند داشت.
آب تيمور
شرکت لوکاويل روسيه، براي سرمايهگذاري در دو ميدان نفتي آب تيمور و منصوري ابراز تمايل کرده بود و در اين دو ميدان پيشرفت چشمگيري داشته است. لوکاويل يک شرکت خصوصي است و در معرض تبعات تحريمهاي آمريکا قرار دارد. در نيتجه، تمام طرحهايش در ايران را تعليق کرده و منتظر بهبودي شرايط بازار است تا پروژهاش را ادامه دهد. بنابراين، محتملترين نتيجه، اين است که پروژه آب تيمور، متوقف شود. با اين اوصاف، ميتوان ملاحظه کرد که شرکتهاي نفتي دولتي روسيه و چين، از بازگشت تحريمهاي آمريکا عليه ايران سود خواهند کرد. هر دو اين کشورها با آمريکا رابطه تنش آلود دارند و بزرگتر از آن هستند که آمريکا بتواند آنها را به پايبندي کامل به تحريمهاي ايران وادار کند. به هر حال، شرکتهاي نفتي دولتي روسيه، از قبل تحت تحريم هستند و اين امر باعث ميشود که هيچ نگراني نداشته باشند. شرکتهاي چيني هم با توجه به جنگ تعرفهاي ترامپ، آماده چالش هستند.
همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد:
آخرين خبر در سروش
http://sapp.ir/akharinkhabar
آخرين خبر در ايتا
https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5
آخرين خبر در بله
https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT
آخرين خبر در گپ
https://gap.im/akharinkhabar