تابناک/
متن پيش رو در تابناک منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست.
در مقاطعي که آلودگي هوا يا ترافيک، نفس شهروندان را تنگ و زندگي را به کامشان تلخ ميکند، اولين راه حلي که مسئولان و کارشناسان ارائه ميدهند استفاده از حمل و نقل عمومي است؛ راهکاري که ظاهرا مسئولان هم اعتقاد چنداني به سالم بودنش ندارند! به گزارش «تابناک»، اهميت استفاده از حمل و نقل عمومي براي حل مشکلات شهرهايي مانند تهران بر کسي پوشيده نيست، اما بايد اين نکته را هم يادآور شد که هنگامي که صحبت از حمل و نقل عمومي ميکنيم، منظورمان يک حمل و نقل عمومي با کيفيت و سالم است که بتواند از مشکلات شهري بکاهد، نه حمل و نقلي که خودش قوز بالا قوز شود. همه کارشناسان و مسئولان در شرايطي مردم را به استفاده از حمل و نقل عمومي تشويق ميکنند که حمل و نقل عمومي در بسياري از نقاط کشورمان، چه از نظر کمي و چه از نظر کيفي فاصله زيادي با استانداردهاي جهاني دارد؛ عقب ماندگياي که ابعادش آنچنان وسيع است که بي کيفيتي و استاندارد نبودن حمل و نقل عمومي در کشورمان، آن را به يکي از منابع اصلي آلودگي هوا تبديل کرده است.
يک روي ماجرا بخش "کمي" آن است که به کمبودهاي حمل و نقل عمومي اشاره دارد. در حال حاضر تنها در تهران بيش از دو هزار واگن قطار و پنج هزار اتوبوس در حمل و نقل عمومي کمبود داريم. کمبودي بزرگ که در هجوم تلخ مردم به سمت واگنهاي قطار و اتوبوسهايي که تا سقف پر هستند، به چشم ميخورد، اما خبري از رفع آن نيست. اما کمبودهاي عدد و رقمي قضيه فقط يک سوي آن است و در سوي ديگر، "کيفيت" پايين حمل و نقل عمومي قرار دارد، که تقريبا هميشه از آن چشم پوشي ميشود. کمبودي که البته به راحتي و مبلمان درون اين وسايل يا حتي سيستم گرمايش و سرمايش آنها محدود نميشود و در دود سياه و غليظي که از اگزوز اتوبوسها خارج ميشود نيز مشهود است؛ اتوبوسهايي که قرار است استفاده از آنها موجب پاک شدن هواي شهرها شود، اما اغلبشان جور چندين دستگاه خودروي سواري در توليد آلايندههاي هوا را به دوش ميکشند.
نقيصهاي بزرگ که ظاهرا قرار نيست جدي گرفته شود که اگر اين گونه بود، فيلترهاي ويژه اگزوز اتوبوس ها، دست کم در شهرهاي بسيار آلودهاي مانند تهران جدي گرفته ميشد و پليس از تردد خودروهاي آلاينده جلوگيري به عمل ميآورد. اما براستي چرا اين گونه نميشود و پليس که به معاينه فني خودروهاي سواري حساس است، به حمل و نقل عمومي کاري ندارد؟
پاسخ اين سوال را ميشود لابهلاي سخنان چند روز قبل رييس پليس تهران بزرگ دريافت که در خصوص معاينه فني اتوبوسهاي شهري گفت: «بخش زيادي از اتوبوسهاي شهري فاقد معاينه فني هستند و اگر قرار باشد طبق قانون با اين اتوبوسها برخورد شود بايد تعداد زيادي از آنها را متوقف کنيم.»
سردار حسيني با بيان اينکه بسياري از اين اتوبوسها از نظر پلاک هم مشکل دارند، به ايلنا گفت: «بخش زيادي از آلودگي هوا ناشي از اين اتوبوسها است، چرا که به صورت دائم در طول روز در حال حرکت هستند، اما ما به دليل اينکه اين اتوبوسها در حال خدمت رساني به مردم هستند با اغماض بيشتري با آنها برخورد ميکنيم و اميدواريم که شهرداري نيز همکاري لازم براي نوسازي ناوگان اتوبوسراني را داشته باشد.» آنگونه که از آمارها پيداست، حدود نيمي از اتوبوسهاي شهري فرسوده هستند و استانداردهاي حداقلي براي رفت و آمد در شهر را ندارند، اما علي رغم مشکلات موجود نيروهاي پليس و شهرداري چشم خود را به روي اين مشکلات بسته اند و برخلاف رويه شان در برخورد با مردم، با اغماض و مدارا با يکديگر تعامل ميکنند. تعاملي از جنس مماشات.
اينجاست که بايد پرسيد اين اهمال کاريها به چه قيمتي صورت ميگيرند؛ به قيمت بازي با جان مردم؟ اصلا مگر سلامتي مردم شوخي است که درباره آن اغماض ميشود؟ آيا مجوزي به امثال پليس داده شده تا با مردم برخورد کند، اما با نهادها مماشات؟ به مسئولان شهري و نمايندگان شورا چه؛ آيا آنها فراموش کرده اند که مجموعه تحت امر يا نظارتشان، در آلودگي هوا سهم دارد؟
با شرايط مطرح شده بايد اين نکته را به مسئولان شهري متذکر شد که آنها اگر به دنبال حل مشکلاتي مانند آلودگي هوا و ترافيک هستند بايد قبل از هر چيزي کميت و کيفيت حمل و نقل عمومي کشور را بالا ببرده اند، در غير اين صورت تلاشهاي آنها براي فرهنگ سازي براي استفاده از حمل و نقل عمومي راه به جايي نميبرد.
بازار