اعتماد/
متن پيش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
منابعي مانند الجزيره در تازهترين گزارشهاي بهروزرساني شده درباره اين نشست نوشتهاند که تاکنون 70 کشور به اين نشست دعوت شدهاند. تعداد کشورهايي که حضور خود را رسما اعلام کردهاند، زياد نيست و اين مساله درباره اروپاييها با انتشار اخباري از شرکت نکردن نمايندگان کشورهاي اصلي اروپايي همراه بوده است. فدريکا موگريني مسوول سياست خارجي اتحاديه اروپا عدم حضور خود در اين نشست را اعلام کرده است. الجزيره به نقل از مقامهاي اروپايي اعلام کرده که ايران به اين نشست دعوت نشده و همين مساله گوياي دروغگويي مقامهاي لهستاني درباره ماهيت اين نشست است. وزير خارجه لهستان در اظهاراتي ضمن تاييد تلاشهاي اروپا براي حفظ برجام و حمايت ورشو از اين توافق ادعا کرده بود که برجام نتوانسته به آنچه وي فعاليتهاي مخرب ايران در منطقه ميخواند، پايان دهد، لذا او اميدوار است که در نشست ورشو اروپا و امريکا براي موضعگيري عليه اين قبيل فعاليتهاي ايران به هم نزديک شوند. لهستان که از متحدان سياسي و نظامي امريکاست با بازگشت تحريمهاي هستهاي به کار کمپانيهاي انرژي خود در ايران پايان داد.
برخي منابع امريکايي مانند سايت شوراي آتلانتيک نوشتهاند که مايک پمپئو حتي بدون اطلاع ورشو خبر تشکيل چنين نشستي را اعلام کرده و دولت لهستان در اقدام انجام شده قرار گرفته است. سايت شوراي آتلانتيک درباره ليست مدعوين مينويسد: گفته ميشود که ايران به اين نشست دعوت نشده که اين اقدام يک اشتباه بزرگ است. حتي اگر ادعاي برخي کشورها درباره مشکلساز بودن فعاليتهاي ايران در منطقه پذيرفته شده باشد، چگونه ميتوان نشستي با عنوان اعلامي بررسي چالشهاي منطقه برگزار کرد بدون آنکه ايران در آن حضور داشته باشد؟ کدام يک از مشکلات منطقه بدون ايران قابل حل است؟
آتلانتيک در ادامه مينويسد: چند روز پس از آنکه ورشو خبر ميزباني از نشست مدنظر مايک پمپئو را تاييد کرد، اخباري منتشر شد مبني بر اينکه تهران صدور ويزا براي شهروندان لهستاني را متوقف کرده است. هرچند که اين خبر از سوي ايران تکذيب شد اما وزارت خارجه لهستان به شهروندان خود هشدار داده به ايران سفر نکنند، چرا که احتمال عدم صدور ويزاي فرودگاهي براي آنها در تهران در بدو ورود وجود دارد.
آتلانتيک در بخشهايي از گزارش خود به جاهطلبي لهستان هم اشاره کرده و مينويسد: فاکتور ديگري که ميتواند يکي از انگيزههاي لهستان باشد و از نظرها دور مانده، تلاشي است که ورشو براي ديده شدن در اروپا ميکند. اين مساله نيز صرفا مربوط به لهستان نيست و ديگر کشورهاي اروپايي متوسط و در قد و قواره لهستان نيز گاه و بيگاه دست به چنين حرکتهايي براي ارتقاي پرستيژ خود ميزنند. لهستان در ژانويه سال 2018 توانست به عنوان عضو غيردايم شوراي امنيت کارت حضور دو ساله در اين شورا را بگيرد و پيش از آن نيز در جولاي سال 2016 توانسته بود، ميزبان نشست ناتو باشد که البته تجربه موفقي براي اين کشور بود. در چنين شرايطي لهستانيها اميدوارند که با برگزاري نشستي با محوريت خاورميانه همزمان با يک تير دو نشان بزنند، هم مراتب خرسندي امريکا را فراهم کرده و اين کشور را متقاعد به اعزام سرباز به لهستان کنند و هم جايگاه لهستان را در سطح بينالمللي ارتقا ببخشند. با وجود اين ميتوان گفت که لهستان دست به قمار پرريسکي زده، چرا که نه دستورکار اين نشست مشخص است و نه ميزان آزادي عملي که واشنگتن به ورشو خواهد داد. از سوي ديگر هرچند وزير خارجه لهستان ميگويد، اميدوار است اين نشست اروپا و امريکا را به هم درباره ايران نزديکتر کند اما شانس تحقق چنين نتيجهاي زياد نيست. اگر بريتانيا، آلمان و فرانسه نمايندههاي سطح بالايي را به نشست ورشو اعزام نکنند، نتيجه هرچه که باشد چندان قابل توجه نخواهد بود. از سوي ديگر اگر همه تمرکز اين نشست روي ايران باشد و همانطور که وزير خارجه ايران گفته نشستي عليه تهران باشد، لهستان جايگاه پيشين خود را به عنوان کشوري اروپايي که در مشاجرههايي اينچنيني بيطرف است از دست خواهد داد. در آخرين خط گزارش آتلانتيک آمده است: اگر خروجي نشست ورشو شکل دادن به ائتلافي نظامي عليه ايران باشد، برگزاري اين نشست يک فاجعه براي ورشو در تاريخ معاصر خواهد بود.
بازار