آرتی: در هنگکنگ یک "انقلاب رنگی" دیگر جریان دارد؟
ايسنا/ متن پيش رو در ايسنا منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست اگر نمادها و شيوه تظاهرات هنگکنگ و نيز حمايت ديپلماتهاي آمريکا از آن کافي نباشد، ابراز نگرانيهاي واشنگتن اين اطمينان را ميدهد که تظاهرات چند ماهه اين دولتشهر چيزي از "انقلابهاي رنگي" کم ندارد. خبرگزاري آر تي در بررسي عملکرد آمريکا در تظاهرات هنگکنگ آورده است:" دولت آمريکا خواستار "خودداري تمام طرفها از ارتکاب به خشونت" در هنگکنگ شد؛ با اين حال، با دقت تمام سعي کرد حرفي از اينکه هنگکنگ، امور داخلي چين به شمار ميآيد، به ميان نياورد. در عوض يک مقام کاخ سفيد به رسانهها گفت که آمريکا، حامي "دموکراسيخواهان" است. سناتور ميچ مککانل، رهبر اکثريت جمهوريخواه در سنا و از همپيمانان اصلي دونالد ترامپ، رئيسجمهور آمريکا، لحني مستقيمتر به کار برده و گفته است: سرکوب خشونتآميز مورد پذيرش نخواهد بود؛ دنيا در حال نظاره است". اين لحن، يادآور اظهار نظري مشابه درخصوص اوکراين از سوي دولت آمريکا است: اعتراضاتي که در سال ۲۰۱۳ در "ميدان" اوکراين صورت گرفت و به کودتايي خشونتبار در فوريه ۲۰۱۴ منجر شد و زمينهساز انفصال کريمه از اوکراين و جنگ داخلي در "دنباس" شد. تصاوير منتشره از هنگکنگ نيز يادآور خشونتهاي کييف است؛ تظاهرکنندگاني با ماسکهاي سياه و کلاه بر سر که به سوي پليس، نارنجک و بمبهاي آتشين پرتاب ميکنند. هيچکدام از اين تصاوير، رسانههاي آمريکا را از "دموکراسيخواه" ناميدن تظاهرکنندگان باز نداشته است. در همين راستا، مليگرايي نيز در ميان تظاهرکنندگان ديده ميشود؛ اما با يک تفاوت: بعضي تظاهرکنندگان، پرچم بريتانيا و بعضي پرچم آمريکا را با خود حمل ميکنند و به گزارشگران ميگويند که اين پرچم، نشاني از "آزادي، حقوق بشر و دموکراسي" است. هنگکنگ چندين سال پيش، مستعمره بريتانيا به حساب ميآمد. تمام اين صحنهها، پيش از اين نيز ديده شده است؛ تازهترين آن در کييف و ديگر مناطق است. حتي ميتوان به "مداخله بايسته" وزارت امور خارجه آمريکا نيز اشاره داشت: "جولي ايده"، ديپلمات آمريکايي به تازگي در ميان رهبران تظاهرات هنگکنگ ديده شده؛ اگرچه اين مورد نسبت به مورد مشابه در اوکراين، که طي آن ويکتوريا نولاند، ديپلمات آمريکايي اقدام به پخش کيک در ميان تظاهرکنندگان ميدان کرد، کم اهميتتر است، اما در حد خود هشدار دهنده است. مورگان اورتاگوس، سخنگوي وزارت امور خارجه آمريکا درخصوص همين ديدار اظهار داشته که اين کار، "چيزي است که ديپلماتهاي آمريکا همه روزه در سراسر دنيا انجام ميدهند"؛ اين سخنگو در ادامه بيان مذکورش آورده که "ديپلمات ما در حال انجام کارش بوده و ما او را بخاطر کارش مورد تحسين قرار ميدهيم". او همچنين "انتشار اطلاعات شخصي ايده از جمله نام فرزندانش" را توسط رسانههاي چيني تحت عنوان اقدام "رژيم جنايتکار" عنوان کرده است. نکته قابل توجه اين است که تظاهرات هنگکنگ، به هدف اوليه خود رسيده است؛ زيرا لايحه استرداد مظنونان هنگکنگي به سرزمين اصلي چين، به حالت تعليق درآمده است. حال هدف تظاهرات، استعفاي مقامات اين دولتشهر، اصلاحات گستردهتر و نيز درخواستهاي آتي ديگري است که به نظر ميآيد با گذشت زمان، بيشتر خواهد شد. دونالد ترامپ، با عنوان اينکه مسئله هنگکنگ، از امور داخلي چين به شمار ميرود، خود را درگير موضوع نکرده و حملات لفظي خود را تنها متوجه مسئله تجارت با چين ميدارد؛ اين موضوع عموم مردم چين را متقاعد ساخته که واشنگتن به دنبال برانگيختن آشوب در هنگکنگ و در راستاي "انقلابهاي رنگي" ديگر نقاط است. "رسانه هنگکنگ" اين حق را دارد که درباره ديپلماتهاي آمريکايي که در وضعيت هنگکنگ دخالت ميکنند، گزارش تهيه کند و مردم را در جريان کارهاي آنها قرار دهد؛ دولت آمريکا در حالت تحريک آشوب در هنگکنگ است؛ به همان طريقي که "انقلابهاي رنگي" را در ديگر مناطق برافروخت. اين است که "جنايتکارانه" است. اگر موضوع مطرح درست باشد، خبر بسيار بدي براي روابط از قبل مختل چين و آمريکا به شمار خواهد رفت؛ همچنين براي خود هنگکنگ. انقلابهاي رنگي، نوعي تکنيک جهت تغيير رژيم هستند که توسط استراتژيستهاي آمريکايي بنا نهاده شدند و توسط ديپلماتها و سازمانهاي غير دولتي اجرا ميشوند. آنها بر اساس بهرهبرداري از نارضايتيهاي مشروع مردم اعمال ميشوند و بواسطه پول و تبليغ گروههاي کوچک فعالان –که يا خود ايجاد ميکنند يا به همکاري بر ميگزينند- تقويت ميگردند. هدف از اين اقدامات، تحريک دولت به انجام سرکوب خشونتآميز است تا مشروعيتش از بين برود و متعاقبا، با دولتي تحت عنوان "دموکراسي و حقوق بشر" جايگزين شود. نمونه اين اقدام، کودتاي سال ۲۰۰۰ در صربستان بود که ديپلماتهاي آمريکا و رسانهها، در موارد متعددي به آن متوسل شدند. در "بهترين حالت" اين سناريو که در مورد صربستان است، نهادهاي دموکراتيک کشور مورد آسيب واقع شدند و در "بدترين حالت" نيز که در اوکراين، سوريه و يا ليبي قابل مشاهده است، دخالتهاي اينچنيني منجر به جنگ داخلي و هرج و مرج شده است و دهها هزار کشته بر جاي گذاشته است. ديپلماتهاي آمريکايي، پس از اقدام اوليه، "پيروزي براي دموکراسي" را اعلام ميکنند و به هدف بعدي خود ميپردازند تا سناريوي مذکور را، تماما دوباره اجرا کنند.» ترجمه اميررضا مبيني بناب