شباهت سرکوبهای مسلمانان در کشمیر با سین کیانگ چین
فرارو/ متن پيش رو در فرارو منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست در کنار سيستمهاي سي سي تي وي، استفاده از پهپادها و ساير وسايل هوايي براي نظارت بر مسجدها و جنبش کشميريها فراگير شده است و حتي يک "مرز هوشمند" وجود دارد که شبيه تلاشهاي چين براي محدود کردن جنبش مردم در سين کيانگ و مرزهاي تبت است.
مسلمانان در کشمير ممکن است توسط تکنولوژي چيني و ملي گرايي هندويي نارندرا مودي، خودشان را در ويرانشهري به سبک سين کيانگ چين ببينند.
به گزارش نِيشن، در جولاي ۲۰۱۹ يک روز پس از شورشهاي شديد در اورومچي، مرکز منطقه خودگردان سين کيانگ که اکثرا اويغورهاي مسلمان ساکن آنجا هستند، مقامات چين براي قطع اينترنت و ساير وسايل ارتباطي دست به کار شدند. به مدت ۱۰ ماه ارتباط کل منطقه که از ايالت تگزاس نيز بزرگتر است و وطنِ بيش از ۲۰ ميليون نفر است با کل دنيا قطع شد.
يک دهه بعد، دقيقا آن سوي مرز، مقامات هندي همزمان با اينکه خودمختاري منطقه اکثرا مسلمان نشين کشمير را لغو کردند، اينترنت، موبايل و حتي ارتباطات پستي را هم در اين منطقه مسدود کردند. به جز مجوز چند شماره موبايل محدود که در ۱۴ اکتبر صادر شد، اکثرا بخشهاي کشمير تا امروز منزوي باقي مانده است و هيچ کس نميداند ارتباط با اين منطقه چه زماني برقرار ميشود.
جرج ميلوارد، استاد دانشگاه جرج تاون و کارشناس تاريخ آسياي مرکزي ميگويد: «خاموشي فعلي در کشمير، به ويژه قطعي اينترنت و وسايل ارتباطي ديگر به شکل تاسف برانگيزي شبيه اوضاع سين کيانگ بعد از شورشهاي ۲۰۰۹ است. آيا نارندرا مودي از چينيها نسخه برداري ميکند؟»
شباهت سرکوبهاي کشمير با سين کيانگ
در واقع کشمير و سين کيانگ، که توسط هيماليا از هم جدا ميشوند شباهتهاي نگران کنندهاي باهم دارند. خاموشي ۲۰۰۹ سين کيانگ تنها شروع مجموعهاي از وحشت براي اويغورها بود.
بعد از مجموعهاي از حملات و به ويژه حادثه سال ۲۰۰۸ که در آن ۱۲ پليس چيني در کاشغر کشته شدند، فضاي آزادي اويغورها در پشت نقاب مبارزه با تروريسم، کمرنگ شد. تمام جنبههاي زندگي مذهبي، اجتماعي و فرهنگي آنها تحت کنترل دولت چين قرار گرفته است.
چين استراتژي ضد مسلمانانش را به هند صادر ميکند
امروز، منطقه ميزبان يک پادآرمانشهر ديجيتال تکنولوژيک است که نظارت گستردهاي، تقريبا همه جنبههاي زندگي اويغورها را کنترل ميکند. از سال ۲۰۱۷ با ساخت اردوگاههاي کار اجباري، سرکوب حتي شکل تيره تري به خود گرفت. ۱.۵ ميليون نفر را وارد اين اردوگاهها کردند که تعداي کمي از آنها به جرمي متهم شده بود.
سلطان خان، فعال حقوق بشر و مدير "شوراي آينده"، يک انديشکده در دهلي ميگويد: «کشمير و سين کيانگ شباهتهاي زيادي دارند. مسلمانان اويغور با نسل کشي دولت چين مواجه اند و هم چين و هم هند از تکنيکهاي خودشان استفاده ميکنند تا مردم اويغور و کشمير را تحت فشار نگه دارند.»
اين از مشکلات تاسف برانگيز استعمارگري و تاريخ بود که منجر شد هر منطقه با اکثريت مسلمان به بخشي نامطلوب از يک همسايه بزرگ تبديل شود. کشمير در ۱۹۴۷ در اقدامي که هنوز چالش برانگيز است، بخشي از هند شد. سين کيانگ در ۱۹۴۹ بعد از هجوم نظامي که به عمر کوتاه دولت مسلمان ترک پايان داد به بخشي از جمهوري خلق چين تبديل شد. بدون هيچ همه پرسي يا اعطاي خودمختاري اين دو منطقه به مستعمرههاي مدرن تبديل شدند.
عجيب نيست که در طول دهه گذشته هردو منطقه موجي از نظامي گري، درگيري و سرکوب را تجريه کرده اند. اگرچه در اين اواخر مليگرايي نژادي جهاني هم رو به رشد است؛ پديدهاي که در غرب هم ديده ميشود و موجب سرکوب شديدتر دولتي ميشود.
در واقع اسلام هراسي و تنفرِ آنلاين از مسلمانان در هر دو کشور افزايش يافته است. در هند جرائم مرتبط با تنفر، از جمله هجوم به مسلمانان افزايش يافته است. در چين به دليل سانسور نميتوان چيزي در مورد قتل عام تيان آن من، عکسهاي دالاي لاما و حتي شخصيت کارتوني "پو" پيدا کرد، اما محتواي ضد مسلمانان فراوان است.
تخريب اين هويت در هر دو کشور با تاکيد بر امنيت ملي و مبارزه با تروريسم صورت ميگيرد. در کشمير هم تروريسم نقشي مانند سين کيانگ ايفا کرده است. سرکوب فعلي مرتبط با حمله اننتحاري سال ۲۰۱۹ به يک کاروان در پولوانا است که ۴۰ نيروي پليس در آن کشته شدند.
در کشمير فناوري نظارت که بخشي از آنها از طرف کمپانيهايي وارد ميشود که سرکوب در سين کيانگ را ممکن کردند، در حال افزايش است. در حالي که مدل سين کيانگ پيشروترين سلطه ديجيتال دولتي است، کشمير هم خيلي از آن عقب نيست. هيک ويژن، يک شرکت چيني تحت کنترل دولت و يکي از بزرگترين توسعه دهندگان سيستمهاي نظارتي پيشرفته سي سي تي وي، با پليس چين در سين کيانگ قراردادهايي دارد و در حال حاضر بر اساس گزارش موسسه کارنگي به هند هم تجهيزات صادر ميکند.
در کنار سيستمهاي سي سي تي وي، استفاده از پهپادها و ساير وسايل هوايي براي نظارت بر مسجدها و جنبش کشميريها فراگير شده است و حتي يک "مرز هوشمند" وجود دارد که شبيه تلاشهاي چين براي محدود کردن جنبش مردم در سين کيانگ و مرزهاي تبت است.
دسترسي محدود به پليس هند و تجهيزات نظامي به اين معني است که ارتباط مستقيم با ابزارهاي نظارت چيني دشوار است. رامان جات سينگ، مدير بخش آسيايي موسسه "اکسس نو" ميگويد: «در کشمير ما تمام فناوري و اينکه چه چيزهايي در آنجا مستقر است را نميدانيم.»
علاوه بر قطعي و رشد شبکه نظارت، شعارهاي نگران کننده از طرف دولت ملي گراي هندوي راست افراطي مودي هم هست. صحبتهايي در مورد حرکت مهاجران هندو به کشمير و اجازه بهره برداري هنديها و تجار خارجي از اين منطقه غني وجود دارد. اين اقدام با لغو قانوني ميسر ميشود که بر اساس آن غير کشميريها نميتوانند در کشمير زمين داشته باشند.
اين چيزي که در سين کيانگ اتفاق افتاده است را انعکاس ميدهد. با تشويق دولتي در دهه ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ و با فرصتهاي اقتصادي در سالهاي اخير، چينيهاي "هان" حالا جمعيتي نزديک به اويغورها در منطقه دارند و حتي در اورومچي جمعيت بيشتري دارند. سرمايه گذاران چيني ميلياردها در استخراج منابع طبيعي منطقه سرمايه گذاري کرده اند.
همچنين در شبکههاي اجتماعي چيني زمزمههايي در مورد ازدواج مردان هندو با زنان کشميري وجود دارد که شبيه داستانهاي ازدواجهاي اجباري بين مردهاي چينيهاي هان و زنان اويغور در سين کيانگ است.
آينده سرکوب مسلمانان کشمير در هند
در حال حاضر بهترين اميد براي کشمير اين است که هند هنوز به اندازه چين در مسير اقتدارگرايي پا نگذاشته است. جامعه مدني باقي مانده است، گرچه تحت فشار . برخي رسانههاي آزاد هستند و ظاهرا يک سيستم قضايي مستقل وجود دارد. چندين مورد وجود دارد که در مراحل مختلف به سيستم قضايي ارجاع شده است که به دنبال وادار کردن دولت به پايان خاموشي است و خواستار احترام به حقوق کشميريها است. اما هيچ کدام از آنها به زودي به نتيجه نميرسند و برخي نگران هستند که دادگاهها عمدا و شايد به دليل فشار دولت مودي به کندي به موضوع رسيدگي کنند.
اگر دادگاههاي هند استفاده مودي از امنيت ملي براي قطع ارتباط کل منطقه را محدود نکند ممکن است دولت در اجراي سختگيرانهتر قانون و استفاده از نظارت تکنولوژيک براي سرکوب مردم کشمير جسورتر شود. سپس ممکن است براي ساير بخشهاي هند که از نظر تعداد مسلمانان دومين کشور دنياست هم اين سناريو ادامه يابد.
در حالي که ساير اقليتهاي نژادي چين مانند هوي، تبتي، قزاق و حتي هنگ کنگي تحت نظر هستند، سرکوب و فناوري تسلط در يک بخش يا منطقه از کشور باقي نميماند. بلکه گسترش مييابد و پخش ميشود. ده سال قبل سين کيانگ بود. الان کشمير. فردا ممکن است اين پديده تنها چيزي باشد که از دمکراسي هند باقي ميماند.