سرمقاله خراسان/ چرایی نگرانی غرب از غنی سازی در فردو
خراسان/ « چرايي نگراني غرب از غني سازي در فردو » عنوان يادداشت روز در روزنامه خراسان به قلم دکتر هادي محمدي است که ميتوانيد آن را در ادامه بخوانيد: سرانجام گام هاي ايران براي کاهش تعهدات برجامي اش به مراحل پاياني و حساس خود رسيده است. تزريق گاز اورانيوم به سانتريفيوژهاي فردو که براساس برجام در اين مرکز راهبردي باقي مانده بودند از بامداد پنج شنبه آغاز شده و امروز به ميزان غني سازي پايدار 4.5 درصد مي رسد. واکنش هاي خارجي به اين اقدام نيز نشان داد که گام چهارم و موضوع غني سازي در فردو که در مذاکرات برجام نيز از جمله خطوط قرمز ايران و 1+5 به شمار مي رفت تا چه ميزان براي آن ها نگران کننده است اما علت اين نگراني چيست؟ در واقع از سال 2003 که مذاکرات هسته اي ميان ايران و غرب آغاز شد طرف مقابل همواره دو اصل مهم «ديدن و توانستن» را براساس توهم احتمال حرکت ايران به سمت بمب اتمي در نظر داشت. «ديدن» از اين جهت که هر فعاليت ايران در حوزه هسته اي زير نظر او باشد و «توانستن» به اين معنا که بتواند هرزمان خواست تاسيسات هسته اي ايران را منهدم کند! براي اين که «ببيند» جمهوري اسلامي چه فعاليت هايي دارد پروتکل الحاقي را پيش پاي ما گذاشت و ما نيز در مذاکرات و با دريافت امتيازاتي و از آن جا که قصدي براي توليد سلاح هسته اي نداشتيم قبول کرديم اما در حوزه مقابله با توان انهدام دشمن، کشورمان سايت فردو را با رعايت بالاترين اصول پدافند عامل و غيرعامل در زيرِ زمين، ساخت و بخشي از غني سازي خود را به آن جا منتقل کرد تا احتمال حمله به اين مرکز حساس را به پايين ترين حد خود برساند. غرب از اين جهت که «توانستن» او براي مقابله احتمالي با اقدامات هسته اي ايران کاهش يافته در مذاکرات برجام به ايران فشار آورد تا غني سازي در فردو به صفر برسد که بازهم در قبال دريافت امتيازاتي اين خواسته را عملي کرديم اما حالا که ايران مي بيند با خروج آمريکا از برجام عملا نفعي از برجام نمي برد و تحريم ها بازگشته اند، ديگر منطقي براي عدم غني سازي در فردو به عنوان عاملي براي کاهش نگراني طرف مقابل باقي نمي ماند. حالا غرب است که بايد نگران باشد و نگراني بيشتر براي غرب اين که ايران همزمان به نقطه اي که پروتکل الحاقي را اجرا نکند و عملا روند «ديدن» را نيز مخدوش سازد نزديک مي شود و آن چه پيش روي آن هاست بازگشت همه توانمندي هسته اي گذشته ايران است. کشورمان تا چند ماه قبل ۲۵۰کيلو اورانيوم غني شده 3.67 درصد داشت و ۵۰۶۰ سانتريفيوژ IR-1 که کار غني سازي را با توان ۶۰۰۰ سو انجام مي دادند. باحماقت ترامپ و خروج وي از برجام که با هدف غني سازي صفر ايران انجام شد حالا حدود ۶۰۰ کيلو اورانيوم 4.2 درصد و ۶۵۹۴ سانتريفيوژ از جمله ۴۹۰ ماشين پيشرفته داريم که با توان ۹۵۰۰ سو در نطنز و فردو کار مي کنند. همچنين آن ها مي دانند حداقل مواد غني شده براي ساخت يک بمب هسته اي 1200 کيلوگرم است و ايران تا رسيدن به اين مرز که ترس موهوم آن ها از برنامه صلح آميز هسته اي ايران است تنها چهار ماه فاصله دارد. البته به نظر مي رسد همچنان راهي براي بازگشت وجود داشته باشد. راهي که از رفع همه تحريم ها مي گذرد. تا 13 دي که موعد گام چهارم هم تمام خواهد شد تنها 55 روز باقي مانده است و اروپا اگر مي خواهد ايران گام پنجم خود را سخت تر از چهار گام قبلي برندارد بايد اقدامي انجام دهد که به نفع همه باشد.