اعتماد/ متن پيش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
گزارشها نشان ميدهد که امريکا و اروپا ديدگاههاي بسيار متفاوتي در مورد وضعيت روابط ميان واشنگتن و بروکسلدارند. وبسايت خبري تحليلي «پوليتيکو» نوشت: چندين دهه است که کنفرانس امنيتي مونيخ به عنوان نماد قدرتمند اتحاد غرب شناخته شده است، اما کنفرانس امسال نشاندهنده سير نزولي آن بود.
يکي از مسائلي که اين رويداد سه روزه مشخص کرد اين بود که شکاف ميان امريکا و قدرتهاي برتر اروپا – مانند آلمان و فرانسه- از هميشه بيشتر شده است. کساني که فکر ميکردند نشست پرتنش سال گذشته نمايانگر افول اين روابط بوده است امسال پس از شرکت در کنفرانس مونيخ دريافتند سال گذشته اشتباه فکر ميکردند. امريکا و اروپا تنها در مسائل بزرگي که غرب با آن روبهرو شده است (مانند آنچه تهديدات روسيه، چين و ايران مينامند)، با هم اختلاف نظر ندارند، آنها عملا در جهانهاي موازي قرار دارند.
تعهدات دو طرف به يکديگر اساس اتحاد ميان اروپا و امريکا را تشکيل ميدهد، و اکنون اختلافات عمدتا بر سر قطع تعهدات امريکا به اروپاست.
رهبران اروپايي در سخنرانيهاي پي در پي خود، چه به صورت عمومي و چه خصوصي، از آنچه که بهطور کلي عدم تعهد امريکا به منطقه و جهان ميدانند، ابراز تاسف کردند. فرانک والتر اشتاينماير، رييسجمهور آلمان سخنراني خود را در کنفرانس مونيخ - که يکي از بزرگترين گردهماييهاي سالانه رهبران سياسي، فرماندهان نظامي و ديپلماتهاي عاليرتبه از سراسر جهان است- با متهم کردن دولت ترامپ به «رد ايده جامعه بينالمللي» آغاز کرد. اشتاين ماير، ضمن ارايه نظر خود نسبت به سياست خارجي امريکا گفت سياست آنها اين است که هر کشوري بايد از خود دفاع کند و منافعش را به همهچيز ارجحيت بدهد...آنها ميخواهند عظمت امريکا را دوباره بازگردانند حتي اگر به قيمت از دست دادن همسايگان و شرکايشان باشد.
امانوئل مکرون، رييسجمهور فرانسه نيز که براي اولينبار در اين نشست سخنراني ميکرد، با تکرار سخنان اشتاين ماير تاکيد کرد «آنچه که اروپا ميخواهد با خواستههاي امريکا کاملا مطابق نيست.» مقامات امريکايي از شنيدن اين سخنان گيج شده بودند و زبانشان بند آمده بود.
مايک پمپئو، وزير خارجه امريکا که از اين وضعيت آشفته شده بود، روز شنبه پس از حرفهاي اشتاين ماير و نظرات مشابه ديگر رهبران غربي به مجمع گفت: «من به اينجا آمدهام تا واقعيت را برايتان بازگو کنم. اين گفتهها واقعيت را نشان نميدهند.»
پمپئو که در دهه 1980 به عنوان سرباز ارتش محافظت از آلمان غربي خدمت ميکرد، با دقت سخنان رهبران قبلي را پاسخ داد و تاکيد کرد که امريکا پس از پايان جنگ جهاني دوم اکنون بيش از هر زمان ديگري در حال اختصاص منابع بيشتر براي دفاع از اروپا بوده است، چه از نظر پرسنل و چه از لحاظ مالي. او به حضار يادآور شد که تنها در چهار ماه گذشته سه مرتبه به آلمان رفته است.
او از حضار پرسيد: «آيا اين امريکايي است که به مسووليتهاي خود عمل نميکند؟ بياييد صادق باشيم: امريکا اکنون در آنسوي مرزها براي حفظ حاکميت ملي کشورها و دوستانش ميجنگد.»
به غير از نمايندگان لهستان و کشورهاي حوزه درياي بالتيک که امريکا را ضامن حاکميت خود ميدانند، به نظر ميرسيد تنها تعداد معدودي از اروپاييهاي حاضر در کنفرانس با او موافق هستند. پس از سخنراني، آلمانيها و فرانسويها با هم به توافق رسيدند که مخاطب پمپئو اروپاييهاي حاضر در جلسه نبودند بلکه دونالد ترامپ بود. اصرار پمپئو مبني بر اينکه «غرب در حال پيروزي است و ما همه با هم پيروز ميشويم» از سوي بسياري از حاضرين به «امريکا در حال پيروزي است» تعبير شد.
واکنشي که پومپئو دريافت کرد نمايانگر تأثير مخربي است که ادبيات تهاجمي و اغلب توهينآميز ترامپ در قبال متحدان اروپايي واشنگتن، بر رابطه ميان دو طرف گذاشته است. مقامات اروپايي، حتي وقتي با واقعيتهايي روبهرو ميشوند که داستان عدم تعهد امريکا را نفي ميکند، به سادگي آن را باور نميکنند. نمايندگان امريکايي در محافل خصوصي به همتايان اروپايي خود ميگويند «توييتها را ناديده بگيريد»، اما اين درخواستي غيرمنطقي است.
هيات امريکايي که تعداد نمايندگان کنگره حاضر در آن در تاريخ کنفرانس مونيخ بيسابقه بود، باور نميکردند چقدر طرز نگاه اروپاييها به نقش امريکا در جهان متفاوت از چيزي است که خود امريکا ميپندارد.
جمهوريخواهان بيشتر از عنوان «بيغربي» که برگزارکنندگان اين رويداد براي آن انتخاب کرده بودند، ناراحت شدند، آنها اين نامگذاري را طعنهاي دانستند به اينکه واشنگتن نقش سنتي خود را رها کرده است.
مايک ترنر، از اعضاي جمهوريخواه کنگره امريکا در اين باره گفت از اينکه واشنگتن حتي زماني که ميلياردها دلار صرف تعهد خود به اروپا ميکند مجبور است باز هم در کنفرانس مونيخ از خود دفاع کند، شگفت زده شده است.
وي افزود: «اروپاييها بايد بر آنچه که ما در اينجا انجام ميدهيم تمرکز کنند.»
ترنر اضافه کرد که از آلمانها بسيار نااميد شده است چراکه آنها عليرغم اصرار زياد ترامپ و ديگر مقامات امريکايي همچنان از اجراي تعهد خود مبني بر افزايش مخارج دفاعي تا 2 درصد از توليد ناخالص ملي سرباز زدند. برلين اعلام کرده است که تا سال 2031 اين هدف را برآورده نخواهد کرد. اما سوال مهمتر که آثار و پيامدهاي گستردهتري هم دارد اين است که ائتلاف کشورهاي غربي بايد چه رويکردي را در قبال چين اتخاذ کنند.در حالي که هر دو حزب امريکا بر اينکه چين تهديد بلندمدتي براي آنان محسوب ميشود، توافق نظر دارند، اروپا بيشتر نگران عواقب پشت پا زدن به پکن، بر تجارت خود است.
ترجمه هديه عابدي
بازار