۳ سوال اساسی در مورد ویروس کرونا

الف/ متن پیش رو در الف منتشر شده و انتشار آن به معنی تایید تمام یا بخشی از آن نیست.

 "تام فریدن" رئیس اسبق "سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده آمریکا" در مقاله ای برای "پایگاه خبری پراجکت سندیکیت"، مقابله موثر با ویروس کرونا را مشروط به ارائه پاسخ های دقیق و درست به برخی پرسش های بنیادی در رابطه با این ویروس می داند. وی در این رابطه می نویسد:

«یکی از مهمترین مولفه ها و موضوعاتی که در مواجهه یِ موثر با همه گیری و شیوع "ویروس کووید 19 "باید به آن توجه کنیم این است که بتوانیم با سرعت بالا، از داده ها و اطلاعات مرتبط با آن استفاده کنیم. من به تازگی 19 شکاف و نقصِ اطلاعاتی مهم در مورد ویروس کرونا را مورد اشاره قرار داده ام که بایستی هر چه سریع تر جهتِ مقابله موثر با این ویروس، آن ها را مورد توجه قرار داد. در شرایط فعلی که ویروس کرونا به سرعت در آمریکا و دیگر مناطق جهان در حال گسترش است، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها در آمریکا و همچنین متخصصانِ بهداشت و سلامتِ عمومی، بایستی به قیدِ فوریت، سه پرسش را به طور ویژه پاسخ دهند».

*پرسش اول: آیا افرادی که فاقدِ هر گونه علایمی هستند و همچنین کودکان، ویروس کرونا را به دیگران منتقل می کنند و موجب شیوعِ هرچه بیشترِ آن می شوند؟

اگر قصد داریم که بدانیم چه افرادی باید آزمایشِ کرونا بدهند و چه افرادی باید قرنطینه شوند، فهمیدنِ این نکته که آیا افرادِ بدون علامت باعث شیوع و گسترش این بیماری می شوند، از اهمیت برخوردار است. اگر کودکان سهم قابل توجهی در شیوعِ ویروس کرونا ندارند(همانطور که در شیوعِ آنفلوانزای فصلی، سهم قابل توجهی ندارند)، دلیلِ چندانی برای مسوولان وجود نخواهد داشت که مدارس را تعطیل کنند و یا شاید آن دسته از مدارسی که تعطیل شده اند نیز می توانند هر چه سریع تر بازگشایی شوند. اگرچه اینطور به نظر می رسد که کودکان(حداقل تا سنِ 18 سالگی)، کمتر به ویروس کرونا مبتلا مبتلا می شوند(و یا اگر هم مبتلا شوند خیلی زود بهبود می یابند)، با این حال، آن ها نیز امکان دارد قادر به انتقال و شیوعِ هرچه بیشترِ ویروس کرونا باشند. از این رو، ما نیاز داریم که بدانیم کودکانِ مبتلا به ویروس کرونا تا چه میزان برای افراد پیر و همچنین دیگر انسان هایی که از لحاظ درمانی در مقابل ویروس کرونا آسیب پذیر هستند(و پیرامون آن ها هستند)، حاملِ خطر هستند. دانستنِ این موضوع مخصوصا با توجه به اینکه احتمالا بسیاری از افراد بزرگسال در دوره زمانی که مدارس به دلیل شیوع ویروس کرونا بسته شده اند، مسوولیت نگهداری از کودکان را بر عهده دارند از اهمیت برخوردار است.

بررسی خطرِ گسترش ویروس کرونا بواسطه تماس با بیمارانی که هرگز علامتی از خود نشان نداده اند و یا بعدها علائم ابتلای خود به این ویروس را نشان داده اند، می تواند خطر شیوع ویروس کرونا از سویِ افرادِ بی علامت را روشن کرده و آن را توضیح دهد. متخصصان حوزه بهداشت و سلامت باید موارد و گروه های مختلفی که در بحث ابتلا به کرونا درگیر شده اند را بررسی کنند و و ببینند چه تعداد از افراد مبتلا، صاحبِ فرزند هستند. آیا این میزان پایین تر از آن چیزی است که از لحاظ آماری انتظار می رود؟ آیا در چهارچوب خانواده ها و یا خارج از آن ها، می توان زنجیره هایی از انتقال و شیوع بیماری را یافت که آغازگرِ آن ها کودکان باشند؟

*پرسش دوم: ویروس کرونا چگونه در بیمارستان ها پخش شده و گسترش می یابد؟

ما باید فورا از کارمندان و فعالان بخش بهداشت و سلامت و همچنین دیگر منابعِ کمیابِ مبارزه با شیوع ویروس کرونا محافظت کنیم. این امر باید به نحوی انجام شود که ظرفیت نظام بهداشت و سلامت ما برای ارائه مراقبت های ویژه درمانی به بیمارانی که به آن ها نیاز دارند، حفظ شده و حتی گسترش یابد. برای مثال، در حالیکه ویروس کووید 19 با سرعت در میان مردم و کادردرمانی در ووهان چین و شمالِ ایتالیا گسترش یافته، سنگاپور تاکنون فقط از ابتلایِ یکی از کارکنانِ نظام بهداشت و سلامت خود به ویروس کرونا نیز خبر داده است(این درحالی است که این کشور بیش از 300 مورد ابتلا به ویروس کرونا را تایید کرده است). فردِ مذکور هم در جریان یک تماس که خارج از محیط پزشکی و درمانی با یک فردِ مبتلا داشته به کرونا مبتلا شده است. مراقبت های ویژه از فردی که به شدت در سنگاپور بیمار بوده است، از جمله اقدامات پزشکی که قبل از تشخیصِ قطعی ابتلای وی به ویروس کووید 19 انجام شده، 41 پرسنل نظام بهداشت و سلامت این کشور را به طور مستقیم در معرضِ خطرِ ابتلا به ویروس کرونا قرار داد. اغلبِ این افراد فقط از ماسک های بهداشتی استفاده کرده اند و هیچ گزارشی دال بر ابتلای حتی یک نفر از آن ها نیز منتشر نشده است.

شمار مبتلایان به ویروس کووید 19 به احتمال زیاد از تجهیزات محافظتی که باید برای خدمه درمانی تامین شود فراتر خواهد رفت(کمبود وسایل پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا برای خدمه درمانی پیش خواهد آمد). از این رو، لازم است که بدانیم دقیقا چه چیزهایی(نیازهای پزشکی) بیش از بقیه مورد نیاز هستند. در زمینه تامین نیازهای پزشکی حتما بایستی به اولویت ها و همچنین برقراری توازن در زنجیره تامین نیازها توجه داشت.
شناسایی راه های انتقالِ ویروس کووید 19 در مکان هایی نظیر بیمارستان ها و محل اسکان تیم های پزشکی می تواند به ما در جلوگیری از شیوع هر چه بیشتر این ویروس در این مکان ها کمک کند. این امر موجب می شود تا پروتکل ها و رویه هایی اجرایی شوند تا از خدمه درمانی و انسان های معمولی، در برابر شیوع ویروس کرونا بیش از پیش محافظت شود.

*پرسش سوم: احتمالِ فوتِ چه افرادی در مقایسه با دیگران در صورت ابتلا به ویروس کرونا بیشتر است؟

برای اینکه از شمار مبتلایان و همچنین فوتی های ناشی از ویروس کرونا بکاهیم باید فورا آن دسته از افرادی را که در مقایسه با دیگران، در صورت ابتلا به ویروس کرونا به شدت مریض خواهند شد را شناسایی و محافظت کنیم. به این دسته از افراد باید شدیدا توصیه شود که در خانه بمانند و میزان تماس های خود با دیگران را به حداقلِ ممکن برسانند. اگر چه افرادِ مسن و همچنین آن هایی که از وجود بیماری های زمینه ای رنج می برند بیش از دیگران در خطر هستند، با این حال باید این نکته را گفت که ما دقیقا نمی دانیم سنِ دقیقی که در آن خطر ابتلا به ویروس کرونا و تبعات منفی بعدی آن به شدت افزایش می یابد، چه سنی است. برای مثال، اگر یک فردِ 62 ساله که فشارخونِ کنترل شده ای دارد و از هیچ بیماری دیگری رنج نمی برد، در برابرِ کرونا در زمره افرادی نیست که با خطر جدی تهدید می شوند، بهتر است که منابع را به سمت آن دسته از افرادی معطوف کرد که بیش از سایرین به آن ها نیاز دارند.

در این راستا، باید پژوهش های دقیقی انجام شوند و میزان مرگ و میر بر اثر کرونا را از منظرِ سن، جنسیت، و شرایط سلامتی بررسی کنند. در جریان این پژوهش ها باید مشخص شود تحت چه شرایطی، افراد در صورت ابتلا به کرونا شدیدا مریض خواهند شد و امکانِ حتی مرگ آن ها نیز افزایش می یابد(برای مثال رابطه چاقی، فشار خون بالا، دیابت، استفاده از داروهای خاص و دیگر مولفه ها با افزایش میزانِ خطر ابتلا به ویروس کرونا و حتی مرگِ ناشی از آن چیست).
آنچه در شرایط کنونی واقعا مورد نیاز است، استفاده از داده ها و اطلاعات است. باید آن ها را معنادار کرد و پس از آن سیاست هایی را به اجرا گذاشت که از مردم بیش از پیش محافظت شود و از شیوع بیشترِ ویروس کرونا جلوگیری شود. این موضوع هم اکنون مساله مرگ و زندگی است. ما اکنون در وضعیتی هستیم که حتی هر دقیقه هم از اهمیت برخوردار است.

*نویسنده: تام فریدن، وی رئیس اسبق سازمان کنترل و پیشگیری از بیماری های ایالات متحده آمریکا است. او همچنین از اعضای ارشد بخش بهداشت و سلامت جهانی شورای روابط خارجی آمریکا است.