هشدار جراح نیویورکی: برای جلوگیری از وقوع فاجعه در خانه بمانید

من اين هفته گفتگوهاي دشواري داشته ام. من محبور شدم به همسايه ام کارن که در حال جنگيدن با افکار تلخ خود در ذهنش بود بگويم:«به چشمانم نگاه کن، من اين قول را به تو مي دهم که نگذارم فرزندانت از کرونا بميرند.» در همان زمان که اين حرف را مي زدم، بغضم را فروخوردم و تصوير يکي از بچه هاي ما که يک لوله براي تنفس در بيمارستان به او وصل شده بود، پيش چشمم ترسيم شد. دو هفته پيش بچه هاي ما در يک مهماني پيتزا مي خوردند و کارتون ها را با هم تماشا مي کردند و بين آپارتمان هايمان مي دويدند. اين قبل از اين بود که کرونا روندي افزايشي داشته باشد. از نظر آماري ، من هنوز نسبت به قول خود به کارن احساس خوبي دارم ، زيرا به نظر نمي رسد کودکان بر اثر ابتلا به Covid-19 در خطر مرگ هستند. اما کارن تنها فردي نيست که نگران است و از من سوال مي کند و من نمي توانم قول هاي مشابه به همه بدهم. دکتر گريگز ادامه مي دهد: چند روز بعد ، من از يک دوست ديگر متني دريافت کردم. او آسم دارد و گفته بود:« من فقط اين را مي گويم ، زيرا بايد اين موضوع را به شخصي بگويم ، اگر بيمار شوم مي توانم پيش آگهي داشته باشم تا صداي دخترم را ضبط کنم؟ شايد اين موضوع در مبارزه با بيماري به من کمک کند.» او طي چهار سال اخير بهترين دوست من است. امروز ، در بيمارستاني که من در آن کار مي کنم (يکي از بزرگترين بيمارستانها در شهر نيويورک)، موارد ابتلا به Covid-19 همچنان به صعود خود ادامه مي دهند و تلاش مي شود که تعداد کارمندان بخش مراقبت هاي بهداشتي در بخش هاي احيا، "کلينيک هاي تب" جديد و I.C.U. بيشتر شود. در واقع اين سناريويي معمول براي دستيابي به سلامتي طي روزهاي اخير است. «فاجعه قريب الوقوع است»؟ نمي ترسم اين را بگويم. چند هفته آتي ممکن است شما من را هشدار دهنده خطاب کنيد و من مي توانم با آن(صفت ترسو بودن يا بدبين بودن) زندگي کنم در حقيقت ، اگر ثابت شود اشتباه کردم ، خوشحال خواهم بود. هشدار دهنده کلمه‌اي نيست که کسي قبلاً براي توصيف من از آن استفاده کرده باشد. من يک جراح و متخصص مراقبت هاي ويژه هستم که بخش عمده اي از آموزش من براي شرکت در اورژانس و گذراندن دوره هايي در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان هاروارد سپري شده است. من اکنون در حال گذراندن چهار ماه آموزش به عنوان جراح کودکان در نيويورک سيتي هستم. بخشي از کار من شامل بيدار شدن از خواب در نيمه شب است که با عجله به بيمارستان کودکان مراجعه کنم و از نوزادان با دستگاه ECMO ، حفاظت کنم. خدماتي که هنگام آسيب ديدگي ريه هاي کودک و با حداکثر پشتيباني با کمک دستگاه ونتيلاتور، لازم است. سناريوهايي که در مرحله آخر Covid-19 ديده مي شود درواقع بخشي از کارهاي روزمره من هستند. وحشت در واژگان من جايي ندارد. من 9 سال آموزش ديدم تا احساساتي نشوم اما اين(کرونا) متفاوت است. ما در يک بحران جهاني بهداشت زندگي مي کنيم که با سرعت و مقياسي پيش مي رود که هرگز در نسل هاي حاضر، شاهد آن نبوده ايم. تَرَک هاي سيستم هاي پزشکي و مالي ما مانند زخم هاي خطرناک باز مي شوند. مهم نيست که چگونه نتيجه مي گيريد اما زندگي براي هميشه کمي متفاوت خواهد بود. در خط مقدم ، بيماراني خارج از اتاق هاي اورژانس و کلينيک هاي ما قرار دارند که منتظر نتايج آزمايش کرونا هستند. اما ما تعداد کمي کيت تشخيص کرونا داريم. فقط در روز جمعه آزمايش کرونا ويروس در نيويورک به راحتي در دسترس قرار گرفت و آزمايش ها هنوز هم بسيار محدود هستند. درست کنار اتاق من در بيمارستان، يک آزمايشگاه با اميد به قابليت انجام 1000 تست در روز مجدداً احيا مي شود. اما امروز و به احتمال زياد فردا ، حتي M.D.s نيز دسترسي مستقيم به تست در سراسر کشور ندارند. علاوه بر اين ، دستورالعمل ها و معيارهاي آزمايش تقريباً روزانه تغيير مي کنند. سيستم مراقبت هاي بهداشتي ما در بلاتکليفي موقعيتي قرار گرفته است. مديريت بيمارستان ما خستگي ناپذير کار مي کند. اما پزشکان خط مقدم نسبت به ظرفيت افزايش بيماران ما بدبين هستند. در اوايل اين هفته در بيمارستان کودکان ديدم که جعبه هاي دستکش و ساير تجهيزات محافظ شخصي رو به پايان است. اين يک بحران براي بيماران آسيب پذير و کارمندان مراقبت هاي بهداشتي ما است. تجهيزات حفاظتي تنها يکي از مواردي است که منابع در آن کم مي شود. در بيمارستان بزرگ و 4000 تختخوابي نيويورک ، 500 دستگاه ونتيلاتور مناسب وجود دارد و 250 عدد از آنها داراي ذخيره پشتيبان است. اگر در وضعيت ابتلا و شيوع Covid-19 در ايتاليا قرار بگيريم ، احتمالاً ما در نيويورک از دستگاه هاي ونتيلاتور استفاده نمي کنيم. "درمان هاي ضد ويروسي" که براي Covid-19 داريم ، آزمايشي است و حتي بسياري از آنها حتي تاييد نشده اند. پس بگذاريد تکرار کنم که «فاجعه نزديک است». اين را مي گويم نه براي ترساندن کسي بلکه براي بسيج کردن شما. ما به تجهيزات بيشتري احتياج داريم و اکنون به آن احتياج داريم. به طور خاص دستکش ، ماسک ، عينک خصوص محافظت از چشم و ونتيلاتور بيشتر. ما به دوستان خود در بخش فناوري نياز داريم تا به ما کمک کنند از دستگاه هاي ونتيلاتور مناسب استفاده کنيم . ما بايد بيش از يک بيمار را به طور همزمان پشتيباني کنيم. ما به آزمايشگاههاي خود نياز داريم که تمام تلاش خود را براي مقابله با اين مشکل به کار ببندند و اين يعني تحقيقات واکسن و تحقيقات ضد ويروسي سريع تر. ما به بيمارستان ها نياز داريم تا بفهميم چگونه مي توانيم در برابر اين ويروس سريع و انعطاف پذير عمل کنيم و اشکالات موجود را اصلاح کنيم تا با اين ويروس سازگار شويم و سريع تر باشيم. سپس اطلاعات ، پروتکل ها و استراتژي ها را از طريق شبکه هاي اجتماعي با پزشکاني در سراسر جهان به اشتراک بگذاريم. زيرا اکنون کانال هاي نشر مشترک ما بسيار کند است. پزشکان ارشد و جراح در گروه هاي فيسبوک جمع مي شوند تا مشاوره هايي را به ارشدهاي پزشکي و عموم مردم ارائه کنند، قدرت ما را تقويت کنند و ترس از احساس ما براي آسيب پذيرترين جمعيت بيمار و همچنين خود و خانواده هايمان را اصلاح کنند. لطفاً منحني را صاف کنيد و در خانه بمانيد، اما لطفاً وارد حالت "انفعال" نشويد. مثل همه ، لحظاتي دارم که بدترين سناريوها را در ذهنم تصور مي کنم و حدس مي زنم که ممکن است Covid-19 جلوي نفس من را بگيرد. اما ترساندن به نقاط تاريک ذهن ما کمکي نمي کند. ما به جاي وحشت، نياز به روحيه داريم. آن دسته از ما که هر روز در اتاق بيماران Covid-19 مثبت مي رويم ، به شما(عموم مردم) و ذهن خود ، شبکه هاي اجتماعي ، راه حل هاي خلاقانه و صداي شما نياز داريم تا براي ما بجنگند. من از همه تخصصم براي زنده نگه داشتن شما استفاده خواهم کرد. لطفاً شما هم همين کار را براي ما انجام دهيد(در خانه بمانيد) #باهم_شکستش_مي‌دهيم ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد

---

بازار

---