جای خالی منافع ملی در اظهار نظرهای سیاسی

ديپلماسي ايراني/ متن پيش رو در ديپلماسي ايراني منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست جلال ميرزايي، نماينده مجلس / بعد از آنکه اواخر بهمن و اوايل اسفند سال گذشته اخبار مربوط به شيوع ويروس کرونا در داخل ايران منتشر شد، برخي از افراد و چهره هاي سياسي به انتقاد از دولت پرداختند که چرا در چنين شرايطي اجازه انجام پروازها ميان ايران و چين داده شد که اتفاقا همان زمان اين سوالات و اظهارنظرها با توضيحات کامل مسئولين و دست اندرکاران شرکت هواپيمايي پاسخ داده شد. اگر چه در همان برهه زماني که اين انتقادات نسبت به تداوم پروازهاي بين المللي ميان تهران و پکن وجود داشت، شاهد بوديم که شرکت هاي هواپيمايي ديگر کشورها مانند قطر ايرويز (Qatar Airways)، شرکت هواپيمايي امارات، ترکيش (Turkish Airlines) و غيره پروازهاي خود را به مقصد چين کماکان ادامه مي‌دادند. اما به موازات همان مواضع در روزهاي اخير نيز شاهد برخي هجمه‌ها و حملات سياسي و رسانه اي معنادار به مقامات دولتي در خصوص برخي اظهار نظرهاي مقامات چيني، به خصوص آقاي چانگ هوا، سفير اين کشور در ايران بوديم. اين در حالي است که بسياري از دولت هاي اروپايي درگير با بيماري کرونا و حتي در مرتبه اولي ايالات متحده آمريکا به عنوان بزرگ ترين رقيب تجاري چين که انتقادات پررنگ در روزهاي آغازين شيوع کرونا به عملکرد چين داشتند، اکنون به سمت همکاري، همگرايي، تعامل و اشتراک‌گذاري تجربيات با چين به منظور تقابل هر چه بهتر و موثرتر با شيوع ويروس کرونا گام برداشته اند. لذا در اين شرايط بديهي است که ما نبايد به سمت تقابل و اتخاذ مواضعي پيش رويم که خداي ناکرده به کم رنگ شدن و يا ايجاد گسل در روابط تهران و پکن بينجامد، چراکه اکنون فرصت انتقاد و يا خرده گيري به عملکرد چين در مسئله شيوع کرونا نيست. از طرف ديگر در چنين وضعيتي که فصل همکاري هاي بين المللي براي تقابل با کرونا شروع شده است و کشورها در يک تعامل و مشارکت جهاني به فکر مديريت و کنترل شيوع اين ويروس هستند، متاسفانه برخي از مسئولين و در رأس آن آقاي کيانوش جهانپور، سخنگوي وزارت بهداشت در اظهار نظري پکن را در رابطه با شيوع ويروس کرونا زير سوال مي برد که در ادامه نيز آن را به فضاي مجازي تسري مي دهد که طبعا با اظهار نظر و پاسخ سفير چين در ايران مواجه شد. همين سلسله کنش ها و واکنش هاي جهانپور و چانگ هوا سبب شد که اگر در گذشته دولت به واسطه تداوم پروازهاي تهران و پکن مورد انتقاد و هجمه قرار گرفته است، اکنون به واسطه نوع تعامل با چين دوباره زير سوال رفته و مورد عتاب و خطاب قرار گيرد. پيرو اين مسئله متاسفانه اين بار برخي پا را فراتر از اين اظهارنظرها گذاشته و به وزارت امور خارجه و شخص آقاي ظريف وزير، رئيس دستگاه ديپلماسي تذکر مي دهند. در اين راستا من معتقدم اگر مواضع آقاي جهانپور، سخنگوي وزارت بهداشت و به خصوص توئيت هاي آقاي چانگ هوا، سفير چين در ايران به دقت مورد بررسي و تحليل قرار مي گرفت نيازي به اتخاذ اين مواضع و واکنش هاي نادرست سياسي نبود که يک نماينده مجلس تا جايي پيش رود که به خود اجازه دهد دولت را به ناديده گرفتن جان مردم کشور خود و قرباني کردن سلامت جامعه به قيمت تقويت روابط تهران با پکن متهم کند و در ادامه ۱۷ تن از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي که عمدتاً از جريان اصلاح‌طلب مجلس هم بودند با اتخاذ مواضعي تندتر از آقاي جهانپور، سخنگوي وزارت بهداشت که در مصاحبه خبرگزاري آناتولي مطرح شد، به نوعي مواضع آقاي سيد عباس موسوي، سخنگوي وزارت امور خارجه را در واکنش به اظهارات به زعم خود خارج از شئون ديپلماتيک سفير چبن در ايران را مغاير با راهبرد "نه شرقي، نه غربي" نظام جمهوري اسلامي ايران و همچنين مغاير با غرور ايرانيان قلمداد کنند. در اين راستا به نظر مي‌رسد که ذکر چند نکته و ملاحظه خالي از فايده نباشد: اولاً فارغ از اينکه براي سخنگوي وزارت بهداشت وظايف و حيطه کاري خاصي تعيين شده و آقاي جهانپور موظف است در همان حيطه وظايف خود را انجام دهند، ايشان مواضعي را اتخاذ مي کند که هيچ گونه ارتباطي با حوزه کاريشان ندارد. در ثاني سوالي که رابطه با ادعاي آقاي جهانپور مبني بر اينکه کشور چين با ارائه آمار و مدارکش نسبت به بيماري کوويد-19 شوخي تلخي با دنيا کرد و همه کشورهاي درگير اين بيماري به استناد مدارک چين تصور کردند اين بيماري شبيه و آسان‌تر از بيماري آنفلوآنزا است، مطرح مي شود اين است که مگر تصور و برداشت اوليه از ويروس کرونا غير از اين بود که اين ويروس علائمي شبيه به آنفولانزا دارد؟! مگر سازمان بهداشت جهاني و حتي وزارت بهداشت کشور ايران بارها در توصيف علائم ويروس کرونا بر مشابهت علائم آن با ويروس آنفولانزا تاکيد نکردند؟! مگر چيني‌ها راهکار و درمان خاصي براي معالجه اين ويروس داشتند که بخواهند آن را از ما دريغ کنند و مهمتر از آن سوالي که اکنون ذهن را بيش از پيش درگير مي کند، اين است که به استناد چه مدرک، سند قابل قبول و يا موضع مقامات چيني مي توان ادعا کرد که اطلاعات مقامات و مسئولين پکن مبني بر شيوع ويروس کرونا بيشتر از ديگر کشورها، سازمان ها و نهادهاي بهداشتي جهاني و بين المللي بوده است؟! بنابراين حداقل و کف انتظار اين است که سخنگوي محترم وزارت بهداشت زماني خارج از حوزه تعريف شده خود، موضعي را اتخاذ مي کند که اين سخنان به حوزه‌هاي حساس ديپلماتيک و روابط با کشورهايي مانند چين مربوط مي‌شود، دقت لازم را لحاظ کند. نکته مهمتر به مواضع آقاي چانگ هوا، سفير چين در ايران باز مي گردد؛ ايشان در يک توئيت و در واکنش به سخنان آقاي جهانپور عنوان مي‌کند که "دوستان بايد به يکديگر کمک کنند. ما با هم مي جنگيم"؛ اين کل واکنش سفير چين به مواضع سخنگوي وزارت بهداشت ايران است؛ کجاي اين عبارت توهين آميز است که برخي از دوستان اصلاح طلب را برآشفته کرده است؟ اينکه آقاي موسوي، سخنگوي وزارت امور خارجه بر حسب وظايف ذاتي و تعريف شده خود بخواهد از تشديد مجادله بيهوده اي که شکل گرفته بود، جلوگيري کند، کجاي اين سخنان غرور ملي ايرانيان را خدشه‌دار کرده است؟ آيا اتخاذ مواضعي کاملا منطقي و منطبق با عُرف و شئون ديپلماتيک و سياست خارجي کشور به منظور تشکر از کمک هاي پزشکي چين به ايران در زمينه تقابل با کرونا که تا به اکنون در ۱۰ يا ۱۵ مرحله صورت گرفته، مغاير با راهبرد نه شرقي و غربي نظام جمهوري اسلامي ايران است که برخي از آقايان نماينده را به اصطلاح نگران کرده و به وزير امور خارجه تذکر مي دهند. در اين خصوص متاسفانه بايد عنوان کرد که رويکرد و نگرش بسياري از سياسيون در داخل کشور نسبت به روابط تهران و پکن همچنان متاثر از تحولات جنگ سرد و رقابت هاي ايدئولوژيک آن دوره است، اين در حالي است که دوستان بايد متوجه واقعيات و اقتضائات سياسي، امنيتي، ديپلماتيک و اقتصادي کنوني جهان باشند؛ چين امروز با چين دهه ۶۰ و ۷۰ ميلادي تفاوت هاي بسيار زيادي دارد. در اين راستا اکنون پکن به عنوان شريک اول تجارت خارجي تهران قلمداد مي شود به گونه اي که حدود ۵۰ ميليارد دلار از ۸۵ ميليارد دلار حجم تجارت خارجي ايران در سال ۱۳۹۸ تنها مربوط به مبادلات صورت گرفته بين تهران و پکن بود. حال سوال اينجاست که چين چه رفتار مغاير ايدئولوژيکي با ايران داشته است؟ پکن چه زورگويي و يا تحکم سياسي و ديپلماتيکي را بر تهران اعمال کرده است؟! مگر سرايت ويروس کرونا از چين تنها مختص و منحصر به ايران بوده است؟! مگر تعمدي در انتقال اين ويروس به ايران بوده است؟! مگر اقتصاد چين از قِبَل شيوع کرونا در اين کشور آسيب هاي جدي نديده است؟! اين رفتارها، مواضع و سخنان تقريباً غيرمنطقي سياسيون داخلي در کشور به واقع ناشي از چيست؟! ذيل تمام نکاتي که مطرح شد اکنون سوال اساسي اين است که برخي با اين موضع گيري ها چه اهدافي را دنبال مي کنند؟ اين سخنان، واکنش ها و تذکر به وزارت امور خارجه و شخص آقاي دکتر ظريف، آن هم در اين برهه حساس چه منافعي را براي ايران به ارمغان خواهد آورد؟! آيا در اين مواضع محاسبه هزينه و فايده صورت گرفته است، چون به واقع در سايه سوالات مطرح شده موضع گيري برخي از دوستان در خصوص روابط ايران و چين قابل درک نيست؟! واقعاً عجيب است در حالي که طي اين سال ها و به خصوص از آغاز حيات سياسي دولت يازدهم و دوازدهم برخي افراد منتسب به يک جناح سياسي درصدد تحت الشعاع قرار دادن و عدم بهبود روابط ايران با غرب هستند و از هيچ فرصت و تلاشي به منظور تخريب اين روابط دريغ نمي کنند، به موازات آن در جناح ديگر برخي به دنبال ايجاد گسل در روابط تهران و پکن هستند و اتفاقا هر کدام از اين جناح ها در بزنگاه هايي با اتخاذ مواضعي، ذات و سرشت خود را که به طور آشکار خلاف منافع جمهوري اسلامي ايران است، عيان مي کنند و دولت را به واسطه پيگيري مطالبات عموما غيرمعمولشان تحت فشار قرار مي دهند و تمام کوشش سياسي و رسانه اي خود را به منظور حاشيه‌سازي، حمله و هجمه عليه دولت به کار مي برند. اينجا است که بيش و پيش از هر زمان ديگر جاي خالي منافع کشور ديده مي شود. #باهم_شکستش_مي‌دهيم ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد