شطرنج واعظی!

آفتاب يزد/ متن پيش رو در آفتاب يزد منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست به نظر مي‌رسد واعظي اين روزها فکرهاي تازه‌اي در سر دارد. او به عنوان مغز متفکر و پدرخوانده دولت به صورت غير مستقيم در تلاش است ظريف را به مسلخ انتخابات 1400 بکشاند و پس از سوزاندن وي، مهر اصلي خود را که در بين مردم ‌داراي محبوبيت هم هست البته نه براي اين انتخابات رو کند. وزير خارجه تاکنون براي کانديداتوري ابراز تمايل نکرده اما تلاش‌ها براي تهييج او ادامه دارد آفتاب يزد- گروه سياسي: «نگران ۱۴۰۰ نباشيد من امضاي محضري مي‌دهم که کانديداي رياست جمهوري نخواهم شد. نگران اين موضوع نباشيد بگذاريد کار امروزم را انجام بدهم.» اين جملاتي از يک ويديو است که چندي پيش منتشر شد و محمد جواد ظريف از عدم تمايل خود براي 1400 مي‌گويد. ماجراي 1400 در نوع خود عجيب شده است، اين اولين انتخاباتي است که هر دو جناح اصلي سياسي در ايران يعني اصلاح‌طلب و اصول‌گرا بايد براي کسب راي تلاش بسيار کنند و از دلخوري‌هاي مردم به جهت مشکلاتي را که براي معيشت آنها به وجود‌آورده‌اند کم کنند، يعني سال 1384 وقتي برخي نسبت به اصلاح‌طلبان دلسرد شدند اما تمايل به اصول‌گرايان وجود داشت، و در سال 92 وقتي طعم اصول‌گرايي با رياست احمدي‌نژاد چشيده شد بار ديگر تمايل به اصلاح‌طلبي با دو دوره راي به روحاني افزايش يافت اما حالا چند وقتي است که گويي جامعه مي‌داند از هيچ‌کدام از اين دو سو آن طور که بايد باشد آبي گرم نمي‌شود! بنابراين همين شرايط گمانه زني براي 1400 را افزايش مي‌دهد. به اين علت است که برخي مي‌گويند انتخابات 1400 انتخاباتي است که در آن چهره‌هايي که به طور سنتي به اين دو جناح وابسته نيستند مي‌توانند شانس بيشتري براي انتخابات داشته باشند. در اين ميان مانور روي گزينه ظريف هم در نوع خود جالب است. او از ابتداي فعاليت در عرصه سياسي در بخش وزارت خارجه فعال بوده است. در واقع برخلاف برخي سياستمداران که پله‌هاي مديريتي را در هر دو بخش داخلي و خارجي طي کرده‌اند، ظريف از دستياري در وزارت خارجه شروع کرده تا رسيدن به بالاترين سمت در اين وزارت خانه. دنياي سياست خارجي با سياست داخلي بسيار متفاوت است؛ ريزه کاري‌هاي داخلي، پاسخگو بودن‌هاي داخلي و خلاصه مديريت داخل در کشوري مانند ايران دشوار‌تر از سياست خارجي است. به ويژه اينکه در مقام‌هاي داخلي تصميم‌سازي نيز ديده مي‌شود يعني حتي يک استاندار بنا به ماهيت پست خود گاه تصميم‌سازي مي‌کند اما در وزارت خارجه امري به نام تصميم‌سازي تعبيه نشده که ظريف به عنوان يک چهره وزارت خارجه‌اي آن را تمرين کرده باشد. در واقع وزارت خارجه همواره مجري بوده و نه تصميم ساز. سياست‌هاي خرد و کلان از رئيس جمهوري گرفته تا نهادهاي ديگر به وزارت خارجه ابلاغ مي‌شود و ظريف نيز اجرا مي‌کند. اين درحالي است که در ميدان داخلي تصميم‌سازي بسيار اهميت دارد. در يک مورد مثلا در اجراي تصميمي مانند گران شدن بنزين، اين تصميم‌سازي رئيس جمهور است که مي‌تواند تبعات مختلفي داشته باشد. به نظر مي‌رسد محمد جواد ظريف نيز به خوبي به اين مسئله آگاه است که به لحاظ تجربي نمي‌تواند در مقامي مانند رياست جمهوري قرار گيرد و خود او بارها شايعات در اين زمينه را تکذيب کرده است.