چرا فرانسه مخالف طرح اسرائیل شده است؟
ديپلماسي ايراني/ متن پيش رو در ديپلماسي ايراني منتشر شده و انتشار آن در آخرين خبر به معناي تاييد تمام يا بخشي از آن نيست سحر جوادي پور/ روز گذشته کاخ اليزه در بيانيه اي اعلام کرد که امانوئل مکرون، رئيس جمهوري فرانسه در تماس تلفني با بنيامين نتانياهو، نخست وزير رژيم صهيونيستي، الحاق کرانه باختري به سرزمين هاي اشغالي را خلاف قوانين و مقررات بين المللي خوانده و از وي خواسته است که اين طرح را کنار بگذارد. اين اولين بار نيست که متحدان و دوستان مشترک امريکا و اسرائيل مخالفت جدي و علني خود را با اجراي طرح به اصطلاح "معامله قرن" نشان مي دهند. پيش از اين نيز بوريس جانسون، نخستوزير انگليس دو بار (يک بار در تماس تلفني با نتانياهو و بار ديگر طي يادداشتي در نشريه صهيونيستي) با ابراز نگراني مجدد از طرح اشغال کرانه باختري، از وي خواسته است که اين طرح را کنار بگذارد. با اين حال آنچه در مورد مخالفت ها و ابراز نگراني هاي جدي مکرون به چشم مي خورد، برگزيده شدن رويه اي برخلاف گرايش هاي شديد اسرائيلي در فرانسه است، به گونه اي که چند نفر از وزراي اين کشور تابعيت اسرائيلي نيز دارند. برجسته بودن حمايت از رژيم صهيونيستي در نزد دولتمردان فرانسوي تا آنجاست که امانوئل مکرون، رئيس جمهوري فرانسه طي سفر اخير خود به اسرائيل براي شرکت در انجمن جهاني هولوکاست و در ملاقات با رهبران رژيم صهيونيستي، صهيون ستيزي را معادل يهودي ستيزي دانست و محکوم کرد. حمايت از رژيم صهيونيستي در سطوح اوليه، ريشه در بيش از يکصد سازمان و موسسه فعال يهودي در فرانسه دارد که ميزان فعاليت هاي اين موسسات و نهادها نشانگر نفوذ و تاثيرگذاري لابي اسرائيلي در ارکان حکومتي دولت هاي فرانسه است. براي مثال "شوراي نمايندگي موسسات يهودي در فرانسه" (کريف) نام موسسهاي غيرانتفاعي است که از سوي رژيم صهيونيستي مورد حمايت قرار ميگيرد و در حوزه سياست داخلي و خارجي فرانسه نفوذ بسيار گستردهاي ايجاد کرده است. اما اکنون سوال اين است: با وجود چنين گرايشي به حمايت از رژيم صهيونيستي از سوي دولتمردان فرانسه و علي رغم فعاليت هاي لابي هاي صهيونيستي در اين کشور، مخالفت اخير فرانسه عليه الحاق کرانه باختري از کجا نشات مي گيرد؟ به نظر مي رسد پاسخ به اين پرسش در سه لايه داخلي، اروپايي و بين المللي مستتر باشد. در سطح داخلي پيش از اين فرانسه شاهد اعتراض مردمي به طرح الحاق کرانه باختري بود. از سوي ديگر هر اقدام و موضع دولت فرانسه در حمايت يا همبستگي با رژيم صهيونيستي مي تواند جرقه اي بر آغاز اعتراضات مسلمانان اين کشور باشد. فرانسه اين روزها تظاهرات هاي ضدنژادپرستي در امريکا را شاهد بوده که منجر به تسري اين اعتراضات به خيابان هاي پاريس نيز شده است، حالا ديگر مايل نيست براي برقراري آرامش در کشورش بار ديگر در شرايط بحران زاي کنوني، اقدام حساسيت برانگيزي را صورت دهد و بنابراين گام هاي خود را با حساسيت بيشتري بر مي دارد. در سطح اروپايي، اقدام دولت فرانسه در اعتراض به نتانياهو در حلقه بزرگتر موضع مشترک اتحاديه اروپا و کشورهاي اروپايي قرار مي گيرد. براي مثال پيش از اين نيز بيش از يک هزار تن از اعضاي پارلمانهاي اروپا با امضاي نامهاي مخالفت خود را با طرح رژيم صهيونيستي براي الحاق بخشهايي از کرانه باختري به اراضي اشغالي اعلام کرده بودند. در نهايت سطح جهاني که مخالفت فرانسه را حتمي ساخت، اقدام خودسرانه و يکجانبه امريکا و اسرائيل در پايه ريزي طرح اسرائيلي – امريکايي معامله قرن و سپس تصميم به اجراي نقشه شوم الحاق 30 درصد از کرانه باختري است که به شکل قابل توجهي کفه ترازو را به ضد اسرائيل در فرانسه سنگين کرده است. طرح ريزي يکسويه ترامپ – نتانياهو که در آن هيچ توجهي به مصالح مردم فلسطين و صلح و ثبات منطقه اي نشده، بزرگترين نگراني کشورهاي جهان و از جمله فرانسه را تشکيل مي دهد. مخالفت فرانسه با اجراي طرح شوم نتانياهو نشان مي دهد که امريکا و اسرائيل در اين مرحله به شدت تنها مانده اند، طرح به اصطلاح معامله قرن که با هدف تحقق بلندپروازي هاي صهيونيستي پايه ريزي شده بود، تنها باعث شده سنگر حاميان اقدامات امريکا و اسرائيل يکي پس از ديگري فرو بريزد.