پاییز رسید تا پرسپولیس را مبتلا کند!
عصر ايران/ تلخ است که فوتبال باشگاهي ما تا اين اندازه نزول کرده که ممکن است هيچکدام از چهار نماينده آسياييمان حتي از گروه خود صعود نکنند!
احسان محمدي/ يک شکست خفيف با يک ضربه پنالتي مشکوک مقابل يکي از گرانترين تيمهاي آسيا کافي بود تا حملهها به يحيي گلمحمدي و تيم او در شبکههاي هواداراي دوباره اوج بگيرد.
پرسپوليس در شبي که مي توانست صعودي بيدردسر را تجربه کند، شکست خورد تا باز هم اما و اگر دست و پايش را ببندد. تلخ است که فوتبال باشگاهي ما تا اين اندازه نزول کرده که ممکن است هيچکدام از چهار نماينده آسياييمان حتي از گروه خود صعود نکنند!
الدوحيل قطر اين بار بدون ماريو مانژوکيچ با تک گل معزعلي پرسپوليس را شکست داد. يک شکست دل آزار در آغاز فصل پاييز. يحيي گلمحمدي گفت «بدون اينکه موقعيتي بدهيم باختيم!». اين مسابقه قبل از سوت آغاز به خاطر بخشيده شدن مهدي بنعطيه بازيکن پيشين رم، بايرن مونيخ و يوونتوس با هياهو همراه بود. بازيکن مراکشيالاصل در بازي قبل اخراج شده بود اما کميته انضباطي و اخلاق AFC بعد از اعتراض تيم قطري، خطاي او را غير عمد تشخيص داد، کارت قرمز را پس گرفت تا او به عنوان رهبر خط دفاعي به تيم بازگردد. اين امر با اعتراض پرسپوليسيها همراه شد، چيزي که بعيد است به نتيجهاي برسد. جدال ميان موافقان و مخالفان اين بخشش هنوز داغ است.
تک گل بازي در نتيجه بازي هيجانزده شجاع خليلزاده خلق شد. او دقايقي قبل از اين خطا هم به واسطه يک اعتراض- طبق معمول-کارت زرد گرفت. جدل ميان کارشناسان داوري خودمان هم بالا گرفته است، کساني خطا نديدهاند و عدهاي هم با اطمينان ميگويند بياحتياطي خليلزاده يک پنالتي واقعي را رقم زد. اين اعتراضها هم چيزي را عوض نمي کند. الدوحيل 1-0 پرسپوليس. صعود به اما و اگر کشيد.
تيم قطري برتري خاصي در طول بازي نداشت اما پرسپوليس هم انگار براي کسب يک تساوي به زمين آمده بود و بعد از دريافت گل زور کافي براي خلق موقعيت گل نداشت. فاصله ميان خط هافبک و خط حمله پرسپوليس را نميتوان با يک بشار رسن پر کرد. در خلال ليگ برتر هر گاه پرسپوليس به اين گره ميخورد مهدي ترابي يک کليد جادويي براي باز کردن قفل داشت اما آنها با پاسکاريهاي مکرر و بيخطر براي حريف در خط دفاع خود، مالکيت غيرثمربخش و ارسال سانترهاي بياثر در تمناي گلي بودند که نروييد.
اعتراض به عدم تعويض احسان پهلون که در طي سه بازي اخير عملکردي پايينتر از متوسط داشت، نيمکت نشيني مهدي عبدي که يکسال با تيم تمرين کرده است و تعويض تکراري آرمان رمضاني به جاي عيسي آلکثير شنيده ميشود. آنها ميگويند يحيي زير فشار و زماني که حريف دست به بازي تدافعي ميزند عملاً تسليم است. نقدي که شايد منصفانه نباشد اما در روزهاي شکست، ديوار مربيان کوتاهتر از هميشه ميشود.
البته منتقدان ميگويند که پرسپوليس با همين کيفيت هم ميتواند براي پنجمين بار متوالي ليگ را فتح کند اما وقتي با حريفاني که يک سطح بالاتر هستند روبرو ميشود فاقد هيچ ايدهاي براي تغيير ريتم بازي است، هافبکها موقعيت خلق نميکنند و مهاجمان دروازه را گم ميکنند.
نقد کردن تيم شکستخورده آسان است. الدوحيل با انبوهي از ستارگان کاملاً محتاط و محافظه کار عمل کرد و نتوانست پرسپوليس را تحت فشار قرار دهد، در دقايقي حتي معز علي درون شش قدم تيم خودي به دفاع پرداخت تا از سرمايه ارزشمند سه امتيازيشان محافظت کند اما روند بازي به شکلي بود که بعيد به نظر ميرسيد پرسپوليس بتواند به گل برسد.
حالا آنها بايد براي صعود الشارجهاي را شکست دهند که 4 گل به الدوحيل و 6 گل به التعاون و دو گل به همين پرسپوليس در ديدار 2-2 رفت زده است. مهار خط حملهاي متشکل از کايو و وليتون حتي اگر ممکن باشد باز پرسپوليس نياز به گل زدن دارد. کاري که خيلي سخت انجام ميدهد.
يکي از نکات آزاردهنده بازي ديشب تلاش هميشگي محمد سيانکي براي القاي اين نکته به بينندگان بود که توطئه و تباني عليه تيمهاي ايراني وجود دارد و بازيکنان قطري وقت تلف ميکنند در حاليکه وقتي بازيکنان خودي همين رفتار را انجام ميدهند از آن به عنوان تاکتيک کنترل بازي و مهار حملات حريف نام برده ميشود.
يک بار براي هميشه تکليف خودمان را با دنياي فوتبال روشن کنيم اگر باور داريم که از قبل توطئه و نقشهاي توسط کشورهاي عربي براي حذف نمايندگان ايران وجود دارد چرا وارد سيرک ميشويم که سرمان را ببرند؟ چرا قدرتمان را در AFC بالا نميبريم تا حقمان را ضايع نکنند؟ اين مويه و ناله کردنها چه سودي دارد؟
منکر اعمال نفوذ و سوتهاي مشکوک در فوتبال نيستم. مگر در ايتاليا و آلمان رخ نداد؟ مگر يوونتوس به دسته دوم تبعيد نشد؟ اين ماجراها در فوتبال وجود دارد اما چارهاش نفرين کردن گزارشگر روي آنتن زنده و ربط دادن کامل شکست و ناکامي به آن است؟
انصافاً پنالتي منجر به پيروزي سه امتيازي پرسپوليس مقابل التعاون کاملاً آشکار و واضح و درست بود؟ آنجا چرا سکوت کرديم و نگفتيم داور بازي يک پنالتي «مشکوک» به سود نماينده ايران اعلام کرد؟ چرا وقتي سود ميکنيم ساکتيم و وقتي سوتي عليهمان زده ميشود فريادمان به هفت آسمان بلند ميشود؟ بهتر نيست به جاي اين گله کردنهاي ازلي-ابدي به کيفيت خودمان نگاه کنيم؟ از بازيکن خودي بپرسيم که وقتي احساس ميکند داور ممکن است به سود حريف سوت بزند آنطور بيمهابا اعتراض نکند يا روي دوش بازيکن حريف نپرد و پنالتي هديه ندهد؟ چهار نماينده فوتبالمان قادر نيستند بدون اما و اگر و «دعاي خير هموطنان» و رخ دادن معجزه و ... حتي از گروهشان صعود کنند، همه اينها واقعاً توطئه است؟
سپاهان و شهرخودرو که حذف شدند اما پرسپوليس و استقلال حالا سرنوشتشان دست خودشان است، بدون پنهان شدن پشت بهانههاي هميشگي ببرند و صعود کنند. آمين!