اروپا کنار ماست آقای روحانی؟ پس تحریمها چه میگویند؟
کيهان/متن پيش رو در کيهان منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
رئيس جمهور در جلسه دولت گفت: کاري کرديم اروپاييها در کنار ما و مقابل آمريکا بايستند.
آقاي روحاني ديروز گفت: (در گذشته) روزهايي گذشت که حتي دوستان ايران نتوانستند از ما حمايت کنند. روسيه و چين دوست ما هستند اما نتوانستند از ما حمايت کرده و حتي ناچار شدند، کنار صف دشمن بايستند ولي ايران شرايطي فراهم کرد که دوستان ما فعال شوند و روسيه و چين به قدرت بايستند.
وي افزود: شرايطي ايجاد کرديم که حتي کشورهاي اروپايي هم کنار ما قرار بگيرند. آنچه در سازمان ملل متحد در ماه مرداد و روزهاي پاياني شهريور پيش آمد، يکي از پيروزيهاي ما در برابر آمريکا بود. اين مسئله در تاريخ سازمان ملل بيسابقه بوده است.
آمريکا منزوي و تنها شد و کسي از آمريکا حمايت نکرد. آنها نه تنها حمايت نکردند بلکه به درخواست آمريکا هم اعتنا نکردند. شوراي امنيت نامه آمريکا را کانلميکن تلقي و به آن اعتنا نکرد.
روحاني گفت: موفقيتهاي خودمان را بايد به خوبي براي مردم تبيين کنيم. مردم در فشار و سختي هستند. فشار اقتصادي روي مردم است ولي مردم به خوبي موفقيتهاي سياسي ما در دنيا را بدانند. حتي اين پيروزيها ميتواند مرهمي بر آلام مردم باشد. حرفي را که امام(ره) زد که آمريکا هيچ غلطي نميتواند بکند، در همين ايام تجلي يافت که آمريکا همه تلاش خود را به کار برد ولي به نتيجهاي نرسيد.
اين سخنان از چند جهت قابل خدشه و نقد است. نخست اينکه اروپاييها به تصريح آقاي ظريف، به يازده تعهد برجامي خود براي مقابله با تحريمها عمل نکردند. بنابراين آقاي روحاني بايد توضيح بدهند که عبارت «کاري کرديم اروپاييها در کنار ما و مقابل آمريکا بايستند»، دقيقاً يعني چه؟ به چه قيمتي؟! و چه آوردهاي براي کشور و مردم ما دارد؟
کاري که آمريکاييها در شوراي امنيت کردند،برگرداندن همان تحريمهايي است که در سه سال قبل همانها و بلکه بيشترش را با جلب رضايت و همراهي اروپا برگرداندهاند و اگر قرار بود اروپاييها در شوراي امنيت، با بيمنطقي علني آمريکا همراهي کنند، فقط موجب ميشدند آقاي روحاني نتواند به اجراي يکطرفه تعهدات برجامي ادامه دهد. با اين همه، اروپاييها در سه سال اخير، کاملاً در زمينه تحريمهاي ضد ايراني آمريکا، نه در کنار ما بلکه کنار آمريکا ايستادهاند. و چند قراردادي را هم که منعقد کرده بودند،يکطرفه لغو کردند. آنها 2 سال و نيم گذشته را هم با پشت هماندازي و سر دواندن - و البته کوتاهي سرزنشآميز آقاي روحاني و ظريف- برگزار کردهاند، تا آمريکا بتواند اعمال فشار حداکثري را ضمن معطل نگه داشتن ايران در برجام ادامه دهد! اين کار آنها عين خيانت است و قبول اين خيانت و فاکتور کردن آن براي مردم، عين سادهانديشي و توهين به درک افکار عمومي.
از سوي ديگر وقتي سال 94 طرف ايراني بر قبول داوطلبانه تحريمهاي تسليحاتي به مدت 5 سال پافشاري ميکند، روسيه و چين با وجود مخالفت با اين کار و تأکيد بر لغو تحريمهاي تسليحاتي در همان زمان، چه کاري ميتوانند بکنند؟
اما درباره بعد پاياني سخنان آقاي روحاني، قطعاً ما با منطق الهي امام خميني(ره) معتقديم آمريکا هيچ غلطي نميتواند بکند و پيروزيهاي چهلساله انقلاب اسلامي گواه اين مدعاست. اما چه کنيم که برخي دولتمردان با ادبيات ضعف و انفعال (خزانه خالي، و با شعارها نميتوان با ابرقدرتها در افتاد، آمريکا با يک بمب ميتواند تمام توان دفاعي ما را نابود کند و...)، هم دشمن را دچار توهم کردند و هم درباره سوءمديريتهاي خود آدرس غلط دادند، و هم دشمن را جاي شريک جا زدند و نسخه اعتماد به او و وعدهها و امضايش را تجويز کردند.