سرنوشت جیمی کارتر در انتظار ترامپ
اعتماد/متن پيش رو در اعتماد منتشر شده و انتشار آن به معني تاييد تمام يا بخشي از آن نيست
آخرين رييسجمهوري که مانند دونالد ترامپ براي پيروزي مجدد در انتخابات رياستجمهوري به مشکل خورد، جيمي کارتر در انتخابات سال 1980 بود. رکود اقتصادي و ضعف در مديريت يک بحران ملي باعث شد کارتر شکست سنگيني را متحمل شود.براي اينکه بدانيد دونالد ترامپ در چه مخمصهاي گير افتاده است، کافي است مديريت اسفبار او در بحران کرونا را با ناتواني کارتر در آزادي گروگانهاي امريکا در ايران جايگزين کنيد. حال به آمار و ارقام نگاهي بيندازيم.آخرين نظرسنجيهاي سراسري نشان ميدهد ترامپ نسبت به رقيب دموکراتش جو بايدن 10 درصد عقب افتاده است. اين درست برابر است با ميزان محبوبيت جيمي کارتر در مقايسه با رقيب جمهوريخواهش رونالد ريگان که توانست در يک پيروزي بزرگ، آراي الکتورال 44 ايالت را از آن خود کند و همحزبيهايش نيز کنترل سنا را در دست گرفتند. تنها يک هفته مانده تا انتخابات رياستجمهوري سال 2020، کمتر تحليلگر سياسي را پيدا ميکنيد که پيشبيني کند روز سوم نوامبر ترامپ و حزب جمهوريخواه با اختلاف از بايدن و دموکراتها شکست ميخورند. اين مساله سه دليل دارد.
پايگاه هواداران ترامپ او را در بازي نگه ميدارد
دليل اول اين است که پايگاه سياسي متعصب ترامپ متشکل است از افرادي با تحصيلات اندک، روستاييان، مسيحيان انجيلي، و سفيدپوستان يقهآبي (کارگران). ترامپ که در سال 2016 تنها 1/46 درصد از آراي مردمي را به خود اختصاص داد، در طول چهار سال رياستجمهوري خود نيز نتوانست به محبوبيت خود چيزي اضافه کند و همچنان بهطور کلي نامحبوب است. اما بهرغم بحران کرونا، رکود اقتصادي، ناآراميهاي ناشي از تبعيض نژادي، و رفتار غيرعادي و تحريکآميز ترامپ، طرفداران وفادار او اجازه ندادهاند ميزان محبوبيتش خيلي از 5/42 درصد پايينتر بيايد. اين ميانگين نظرسنجيهايي است که پايگاه «538 دات کام» اوايل هفته منتشر کرد. لري ساباتو، رييس مرکز سياست دانشگاه ويرجينيا ميگويد: ترامپ بدترين رييسجمهور تاريخ امريکاست. بعيد ميدانم بحث در مورد اين مساله بيش از 10 دقيقه از وقت مورخان را بگيرد. اما او واقعا پايگاه طرفداران سفت و سختي را براي خود دست و پا کرده است؟ اين مساله بيشتر به اين دليل است که دوقطبي فعلي در جامعه امريکا باعث شده حزب جمهوريخواه از نظر ايدئولوژيک نسبت به دموکراتها در زمان کارتر، يکدستتر باشد. اندک نفوذي که براي دموکراتها در محافظهکارترين مناطق امريکا باقي مانده بود به کارتر، فرماندار سابق جورجيا کمک کرد در انتخابات سال 1976 پيروز شود. اما مشکلاتي که در دوران رياستجمهورياش به وجود آمد باعث شد جمهوريخواهان از حمايت خود پشيمان شوند و محبوبيت 75 درصدي او در سال نخست تا پاييز 1980 به نصف کاهش يابد. کارتر در نهايت بهتر از پيشبينيها عمل کرد و 41 درصد آراي مردمي را به خود اختصاص داد.
جامعه دوقطبي و پراکندگي جمعيتي
علت دوم: ترکيبي از دوقطبي شدن جامعه و تغيير در پراکندگي جمعيتي امريکا باعث شده برخي ايالتها از نظر سياسي اهميت بيشتري پيدا کنند. در سال 2000، جورج دابليو بوش در حالي توانست آراي الکتورال را به خود اختصاص دهد که آراي مردمي را به الگور با نيم درصد اختلاف واگذار کرده بود. در سال 2016، ترامپ نيز در آراي مردمي با اختلاف دو درصد از رقيب خود هيلاري کلينتون شکست خورد، اما توانست اکثريت آراي الکتورال را از آن خود کند. امسال نيز اوضاع به گونهاي است که حتي اگر ترامپ در آراي مردمي با دو برابر اختلاف سال 2016 شکست بخورد، باز هم شانس پيروزي در آراي الکتورال را خواهد داشت. اين مساله در انتخابات مياندورهاي سال 2018 ثابت شد و دموکراتها توانستند با استفاده از انزجار عمومي از ترامپ و سياستهايش، پيروز انتخابات شوند.
دموکراتها توانستند در آن انتخابات اکثريت مجلس نمايندگان را در دست بگيرند. اما در انتخابات سنا و فرمانداران در برخي از مهمترين حوزهها نتوانستند جمهوريخواهان را شکست دهند.
امي والتر، دبير «کوک پوليتيکال ريپورت»، ميگويد حتي برتري هشت درصدي دموکراتها در سرتاسر کشور نيز براي کسب آراي الکتورال ايالتهايي مثل اوهايو يا آيوا کافي نيست. امروز عملکرد ترامپ در ايالتهايي که آراي الکتورال مهمي دارند، بسيار بهتر از عملکرد او در سطح کشور است. به علاوه پيروزيهاي ميليمتري ترامپ در ايالتهايي کهگراي بيشتري به جمهوريخواهان دارند - مثل جورجيا، آيوا و کاروليناي شمالي - ميتواند ابعاد شکست حزبش در انتخابات مجلس سنا را محدودتر کند. در سال 2016 رقابت بر سر کرسيهاي مجلس سنا در هر ايالت به نفع نامزدي تمام شد که نامزد رياستجمهوري حزبش در آن ايالت پيروز شده بود. ريگان در سال 1980 توانست 12 کرسي از مجلس سنا را به سبد راستگرايان اضافه کند. اکنون هيچ کس انتظار ندارد دموکراتها بتوانند کار او را تکرار کنند.
عبرت از سال 2016
سومين دليلي که باعث ميشود تحليلگران از الان جو بايدن را پيروز بلامنازع انتخابات ندانند، دمدمي بودن رايدهندگان و احتمال تغيير نظر آنها تا روز انتخابات است. اينکه دموکراتها نتوانستند در انتخابات قبلي پيروزي ترامپ را پيشبيني کنند باعث ميشود به نظرسنجيها و شواهد کنوني نيز اعتمادي نداشته باشند.ساباتو ميگويد دموکراتها از چهار سال قبل دچار اختلال اضطراب پس از سانحه هستند. نظرسنجيهاي سراسري سال 2016 تقريبا دقيق عمل کرده بودند. اما برخي نظرسنجيها در ايالتهاي مهم، ميزان راي طبقه کارگر را دست کم گرفته بودند. اين خطاها به اضافه موفقيت ترامپ در جلب نظر رايدهندگان لحظهآخري باعث شد روز انتخابات همه شوکه شوند.اين بار نيز ممکن است نظرسنجيها درست از آب درنيايد. البته هيچ تضميني وجود ندارد که نظرسنجيها تعداد حاميان ترامپ را نيز درست نشان دهند. در جريان تبليغات انتخابات باراک اوباما در سال 2012، نظرسنجيها در برخي ايالتهاي مهم آراي او را کمتر نشان ميدادند.
کرونا تفاوتها را رقم ميزند
يکي از متغيرهاي منحصر به فردي که ارزيابي دقيق آن دشوار است، تأثير بحران کرونا بر الگوي آراي مردمي است. حجم عظيم آراي پستي و زودهنگامي که به صندوقهاي راي انداخته ميشود حاکي از مشارکت بسيار بالاي مردم است.در سال 2018 الگوي مشارکت مردمي به نفع دموکراتها بود. اما امروز هيچ کس نميتواند با اطمينان بگويد اين ميزان راي پستي و زودهنگام به علت ترس مردم از ابتلا به ويروس است يا اينکه طرفداران يکي از دو حزب بيش از ديگري خواستار پيروزي نامزد خود هستند. با اين حال نشانههايي در نظرسنجيهاي روزهاي آخر وجود دارد که نشان ميدهد بعيد نيست ترامپ شکستي شبيه به کارتر را تجربه کند. ديو واسرمن، کارشناس برجسته رقابتهاي انتخاباتي مجلس نمايندگان، ميگويد نظرسنجيها در حوزههاي رقابتي نشان ميدهند ترامپ 8 تا 10 درصد از بايدن عقب افتاده است. واسرمن ميگويد بر اساس محاسبات او، بايدن مثل ريگان 40 سال قبل ميتواند بيش از 400 راي الکتورال را از آن خود کرده و وارد کاخ سفيد شود.
ديو واسرمن، کارشناس برجسته رقابتهاي انتخاباتي مجلس نمايندگان، ميگويد نظرسنجيها در حوزههاي رقابتي نشان ميدهند ترامپ هشت تا ده درصد از بايدن عقب افتاده است. واسرمن ميگويد بر اساس محاسبات او، بايدن مثل ريگان 40 سال قبل ميتواند بيش از 400 رأي الکتورال را از آن خود کرده و وارد کاخ سفيد شود.