خاطرات/ ونیز، شهری رویایی
خراسان/ منصور ضابطيان خبرنگار باسابقه و سفرنامه نويس، از سفرش به ونيز مطالب جالبي آورده است: کلمه «خيال انگيز» سردستي ترين واژه اي است که مي توان درباره ونيز به کار برد. ارائه هر تعريفي از ونيز کم لطفي در حق اين شهر است. ونيز را نبايد تعريف کرد، تنها بايد ديد. صبح که از خواب بيدار مي شوي احساس مي کني در قرن ده ميلادي هستي. صداي آرام جاروي رفتگرها تنها صداي صبحگاهي است، مگر آن که به خيابان اصلي بروي. ميوه فروش ها سحرخيزترين آدم هاي شهر هستند. قايق هايشان پر است از صندوق هاي پرتقال و سيب و خوشه هاي موز. بوي رطوبت همه شهر را گرفته؛ همه کوچه پس کوچه هايي که آدم را در خود مي بلعند. کوچه هايي که يک رودخانه اند با پياده روهايي سنگفرش. پياده روها نيمه شب با بالا آمدن آب، خيس مي شوند و فردا صبح با نخستين نسيم صبحگاهي تن به خشکي مي سپارند. وقتي پا به کوچه اي مي گذاري وسوسه سر کشيدن به پس کوچه اي ديگر رهايت نمي کند. کوچه به کوچه آن قدر مي روي تا مي بيني ساعت هاست که آمده اي و خود نفهميده اي. برگرفته از کتاب «مارک و پلو» اثر منصور ضابطيان با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد