معرفی چند نمونه از طولانی ترین رمان های جهان

خراسان/ اين روزها شبکه جهاني اينترنت آن قدر دايره تمرکز افراد را محدود ساخته است که مطالعه کامل يک کتاب کودک نيز نيازمند شاهکار بزرگي از تمرکز است. در چنين روز و روزگاري اين که فکر کنيم شايد هنوز افرادي باشند که خواندن آثار متني طويل- که غول هايي در حوزه نثر به شمار مي آيند- را در توان و دايره تمرکز خود ببينند، کمي دور از ذهن به نظر مي رسد. با اين حال ما به خود جرئت معرفي برخي از اين آثار را داده ايم و آن چه در ادامه مي خوانيد چند نمونه از طولاني ترين رمان هايي هستند که تا کنون به رشته تحرير درآمده اند. بايد اشاره کنيم که به طور طبيعي تعريف دقيقي براي يک رمان طولاني وجود ندارد و گاهي رمان هاي طولاني بيشتر از يک جلد و برخي نيز بيشتر از يک سري هستند. همچنين در اين زمينه که معيار سنجش حجم کتاب، کلمه، صفحه يا حتي حرف باشد نيز اختلاف وجود دارد. در ادامه با ما همراه باشيد. اگر اين توان را در خود ديديد که به سراغ حتي يکي از آن ها برويد بايد خودتان را فرد متمايزي بدانيد! «کلاريسا» اثر ساموئل ريچاردسون؛ 969 هزار کلمه «کلاريسا» با نام کامل «داستان يک بانوي جوان» نوشته ساموئل ريچاردسون است که در سال 1748 منتشر شد. اين اثر يک رمان مکاتباتي است؛ شکلي از رمان که در طول قرن هجدهم به اوج محبوبيت رسيد و در آن، پديد آورنده روايت مد نظر خود را در قالب مجموعه اي از نامه ها شکل مي دهد. کلاريسا داستان غم انگيز بانوي جواني را روايت مي کند که تلاشش براي حفظ ارزش هاي انساني دايم توسط خانواده اش خنثي مي شود. اين رمان در واقع نوعي کمدي اجتماعي است که در آن يک خانواده تلاش مي کند با سود بردن از يک ازدواج به اشرافيت برسد. رمان هزار و پانصد و سي و چهار صفحه اي کلاريسا را مي توان طولاني ترين رمان موجود در ادبيات انگليس دانست. هرچند شايد برخي از رمان هاي معاصر از نظر طولاني بودن با اين اثر برابري کنند اما رمان کلاريسا يکي از معدود آثاري است که با وجود طولاني بودن به يکي از جذاب ترين و موفق ترين رمان هاي ادبيات انگليس تبديل شده است. ساموئل جانسون، نويسنده و منتقد مشهور قرن هجدهم، اين رمان را اولين کتاب در دنيا مي داند که توانسته است اطلاعات بي نظيري را درباره دل آدمي به خوانندگان منتقل کند. کلاريسا به عنوان يکي از 100 رمان برتر در طول تاريخ شناخته شده است. «در جست وجوي زمان از دست رفته» اثر مارسل پروست؛ يک ميليون و 267 هزار و 69 کلمه اين رمان که با حدود يک ميليون و سيصد هزار کلمه، عنوان طولاني ترين رمان را در کتاب رکوردهاي جهاني گينس به خود اختصاص داده است، اثر مارسل پروست نويسنده و مقاله نويس فرانسوي است که در فاصله سال هاي 1909-1908 تا 1922 ميلادي نگاشته و بين سال هاي 1913 تا 1927 ميلادي منتشر شد. پروست اين رمان را طي چهارده سال و در هفت جلد به نگارش درآورده است. «طرف خانه سوان»، «در سايه دوشيزگان شکوفا»، «طرف گرمانت»، «سدوم و عموره»، «اسير»، «آلبرتين گمشده (گريخته)» و «زمان باز يافته» به ترتيب عناوين اين هفت جلد را تشکيل مي دهند. بسياري از منتقدان، اين رمان را يک رمان مدرن و تحسين برانگيز مي دانند. ويريجينا وولف، نويسنده مشهور آمريکايي، در وصف اين رمان گفته است: «کاش مي توانستم چيزي مثل اين بنويسم.» پروست خود درباره اين رمان مي گويد: «متأسفانه کتابم را با ضمير "من" شروع کردم و فورا همه فکر کردند که به جاي جست و جوي قوانين کلي، من در حال تجزيه و تحليل خود، به معناي انزجار آميز کلمه بودم.» اين رمان روايت خطي و کلاسيک يک داستان نيست بلکه از وراي داستان اصلي، تحليل عميق ادبي، هنري، فلسفي و اجتماعي از جامعه فرانسه در اواخر قرن 19 و اوايل قرن بيست ميلادي به دست مي دهد. «کليدر» اثر محمود دولت آبادي؛ 950 هزار کلمه اين رمان فارسي که در سال 1984 /1363 منتشر شد، شامل 10 جلد و مشتمل بر 950 هزار کلمه است. اين کتاب که اثر محمود دولت آبادي است، زندگي يک خانواده کرد ايراني را روايت مي کند که به سبزوار خراسان کوچانده شده اند. رمان کليدر بر اساس حوادث واقعي نگاشته شده است و به شرح سختي ها و رنج هايي مي پردازد که اين خانواده کرد متحمل مي شود. دولت آبادي در اين رمان که يکي از برجسته ترين رمان هاي ادبيات معاصر ايران به شمار مي آيد، به شرح زندگي رعيت هاي ايراني و قبايل چادر نشين در آن دوران بر اساس حقايق و حوادثي واقعي مي پردازد. داستان کليدر متأثر از فضاي ملتهب سياسي ايران پس از جنگ جهاني دوم است که در فاصله سال هاي 1325 تا 1327 روي مي دهد. دولت آبادي که 15 سال براي نوشتن اين رمان وقت گذاشته است، از کليدر به عنوان يک آرزوي مهم ياد مي کند و آن را «يک يادگاري براي مردم آينده ما» مي نامد. به گفته نويسنده در کليدر يک «من» اجتماعي وجود دارد که در شخصيت هاي آن تبلور يافته است. اين کتاب که بازنماي روح انسان معاصر است، تاکنون به زبان هاي آلماني و انگليسي ترجمه شده است. «شوخي بي پايان» اثر ديويد فاستر والاس؛ 484 هزار کلمه ديويد فاستر والاس نويسنده رمان و داستان هاي کوتاه آمريکايي بود. او يکي از نويسندگان موفق نسل خودش بود که در نهايت بعد از نوشتن داستان هاي مشهوري مثل شوخي بي پايان، به زندگي خود در اتاق شخصي اش پايان داد. ديويد فاستر والاس به خاطر اين رمان 1079 صفحه اي در رسانه هاي ادبي جهان معروف شد. اين رمان عظيم الجثه که خواندن آن شبيه شنا کردن در دريايي سينمايي است و براي همه رده هاي سني مناسب است، در سال 1995 منتشر شد و نويسنده خود را به شهرت و محبوبيت رساند. شوخي بي پايان در سال 2006 توسط مجله تايم به عنوان يکي از «100 رمان برتر انگليسي زبان از سال1923 تاکنون» معرفي شد. از اين کتاب همچنين به عنوان پنجمين کتاب سترگ با ارزش دنيا ياد شده است. داستان حول محور چند موضوع مي چرخد: يک پسر نابغه که در آکادمي تنيسِ متعلق به خانواده اش تحصيل مي کند؛ يک معتاد در حال ترک که سعي مي کند زندگي سالمي براي خودش دست و پا کند و يک کارتريج مرموز بسيار سرگرم کننده که تماشاکنندگانش را مسحور مي کند. در شوخي بي پايان، فرهنگ آمريکايي که در آن مسائل داغ روز به شکل کورکورانه اي دنبال مي شوند - بدون آن که چيز عميقي در آن ها وجود داشته باشد- به تمسخر گرفته شده است. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در آي گپ https://igap.net/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar