زنان در ادبیات مردانه ایران گم شدهاند
ايسنا/ محمدرضا خالصي با بيان اينکه به نظر ميرسد زنان در ادبيات مردانه ايران گم شدهاند، گفت حتي پرداختن به زن در شعر و داستان ايران توسط مردان انجام شده است نه زنان. اين پژوهشگر عصر شنبه (۲۹ تيرماه) در نشست رونمايي از کتابهاي رويا رحماني اظهار کرد: زن گويي قدمت و سابقهاي طولاني در جهان دارد ولي بيشتر مردها هستند که به زنان پرداخته و گاه علاوه بر معاشقه و مدح زن، آنان را مورد نکوهش و تحقير نيز قرار دادهاند. خالصي با بيان اينکه متاسفانه زنان در ادبيات مردانه ما گم شدهاند، خاطرنشان کرد: اين البته علل اجتماعي بسياري دارد. شايد بهجز ادبيات عرفاني ما، آن هم مخصوصا در انديشه ابن عربي که به زن به شکل ويژه پرداخته و جايگاه او را والا و بالا ترسيم کرده، در بقيه بخشهاي ادبي ايران چندان به زن پرداخته نشده است. اين استاد دانشگاه ادامه داد: زنان ما پنهان نگاه داشته ميشدند، حتي در همين دوره متاخر نيز چه در ادبيات فارسي چه در ادبيات عربي ميبينيم که زناني چون پروين اعتصامي که شاعر بزرگي هم هست سعي ميکند زنانگي و حس زن بودن خود را به شکلي پنهان کند تا جايي که حتي کتاب «تهمت شاعري» آقاي فضلالله گرگاني بر همين موضوع شکل مييابد؛ عشق و زنانگي در شعر پروين کمرنگ است، حتي شاعر نوگراي عرب خانم نازکالملائکه که بحق نيماي شعر عرب محسوب ميشود نيز نسبتا حالتي چنين دارد. او با بيان اينکه جنبش فمينيستي از سال ۱۹۶۰ شکل گرفت و با بيانيه ۳۰۰ صفحهاي مري ولستون کراف آغاز شد، گفت: اين جنبش به ادبيات زنانه شکلي ديگر زد. سيمون دوبووار، ويرجينيا وولف و جوليا کريستوا اين مقوله را پيش بردند و البته يک مردستيزي جدي را هم ميتوان در اين فمينيسم به راحتي ديد. خالصي با بيان اينکه اليان شوالتر به انديشههاي نويسندگان زن ميپردازد، اظهار کرد: او در کتاب A literature of their به رماننويسي زنان ميپردازد و Female Aesthetice را مطرح ميکند؛ وي در اين مقوله به چهار وجه بيولوژيکي، زبانشناسي، روانشناسي و فرهنگي زنان توجه دارد. اين استاد دانشگاه با اشاره به بخشهايي از شعرهاي سيلويا پلات، غادة السمان و فروغ فرخزاد، اين شعرها را بر مبناي روش شوالتر نقد کرد و پس از آن به نقد شعرهاي رويا رحماني بر اساس روش شوالتر پرداخت و شعرهاي او را در چهار آيتم بيولوژيکي، زبانشناسي، روانشناسي و فرهنگي مورد واکاوي قرار داد.