پاندمی به زیرشاخه ژانر وحشت بدل شد/انتشار رمان پیشگویانه کرونایی
مهر/ در مارس ۲۰۲۰ و در حالي که کشورهاي زيادي از جمله بريتانيا و آمريکا به خاطر پاندمي کروناويروس وارد قرنطينه شده بودند، سخت ميشد حس گير افتادن داخل يک رمان ژانر وحشت را نداشت. پاندمي هم به عنوان يک زيرمجموعه ژانر وحشت در اين دوران بسيار شاهد افزايش محبوبيت بود.
فيلم ۲۰۱۱ «شيوع» هم دوباره موضوع بحثي داغ شد و استيون کينگ بخشي از رمان «ايستادگي» خود را به صورت رايگان در اختيار مردم گذاشت تا به خوانندگان کمک کند درک کنند ويروسها چطور گسترش پيدا ميکنند.
اما جايي در حومه شهر ماساچوست، پل ترمبلي، يکي از نامهاي پيشگام ژانر وحشت معاصر، خود را در موقعيت عجيبي ديد. او خيلي تصادفي رماني در ژانر وحشت که به خواننده اين حس را ميداد که داخل چيزي گير افتادهاند را چند ماه پيش نوشته بود و حالا سناريوي وحشت او به واقعيت پيوسته بود.
«نغمه بازماندگان» که هشتمين رمان ترمبلي است، روز هفتم جولاي و در حالي منتشر شد که دنيا به سختي تلاش دارد دوباره اقتصاد و روابط اجتماعي را به وضع عادي برگرداند. در اين رمان که برداشتي سريع و صميمي از ژانر داستاني پاندمي است، يک ويروس هاريمانند که مردم را تبديل به مخلوقات گرسنه گوشت ميکند، با سرعتي نگرانکننده پخش ميشود.
بسياري از جزييات رمان ترمبلي براي هر کسي که تجربه پاندمي کوويد -۱۹ را داشته باشد خيلي دقيق و حقيقي خواهد بود. در کتاب، اطلاعات تاييدنشده درباره ويروس جديد در رسانههاي اجتماعي پخش ميشود. به صورت آنلاين، مردم درباره اينکه بايد چقدر نگران باشند با هم مخالفت ميکنند. پرسنل پزشکي نگران کمبود تجهيزات مراقبت فردي هستند. و بدتر از همه، در اين رمان يک «رييسجمهور عوضي» هم دارد بحران را با توييت کردن پشت سر ميگذارد.
ترمبلي قصد نداشت پيشگويي کند. نخستين بار ايده «نغمه بازماندگان» در جولاي ۲۰۱۸ به ذهن او رسيد و نسخه کامل کتاب او تا اکتبر ۲۰۱۹ و مدتها پيش از خبرساز شدن پاندمي آماده شده بود.
ترمبلي ۴۸ ساله در يک مصاحبه اسکايپي از خانهاش در ماساچوست ميگويد: «به عنوان کسي که در دهه هشتاد ميلادي نوجوان بود، آخرالزمان و جنگ هستهاي بزرگترين ترسهاي من بودند. همينطور که مسنتر شدم، خيلي از داستانهاي کوتاه اوليهام مخصوصاً درباره ترسهاي حول محور پايان يافتن همه چيز بودند. بنابراين اين ايده به ذهنم رسيد و به خودم گفتم که سالهاست داري درباره اين چيزها مينويسي.»
دقت سناريوي ترمبلي تا حدودي به خاطر ميزان تحقيقاتي است که انجام داد. او مخصوصاً با پرستاري صحبت کرد که طي دوران شيوع ابولا در سال ۲۰۱۴ در بيمارستان کار ميکرد. همچنين او خودش بسيار درباره ايده پخش اطلاعات غلط و اينکه واقعيت به صورت آنلاين تغيير ميکند، کنجکاو بود.
او ميگويد: «پيش از پاندمي، يکي از چيزهايي که بيشتر از همه من را ميترساند اثرات مقادير عظيم اطلاعات غلط و کاري که با جامعه ميکند بود. بنابراين سخت نبود بخواهم پيشبيني کنم که اگر چنين اتفاقي بخواهد بيفتد، تئوريهاي توطئه جبهه راستي رشد ميکنند. در حقيقت نميدانستم پاندمي تا چه حد سياسيسازي خواهد شد.»
او گفت همين مسئله درباره مديريت دونالد ترامپ در دوران پاندمي حقيقت دارد: «به نظرم دست کم گرفته بودم که او و دولتش تا چه حد مديريت بدي خواهند داشت.»
تا به حال نزديک به ۱۵۰ هزار نفر در آمريکا جان خود را از دست دادهاند و ترمبلي نحوه مديريت اين بحران را «يک کابوس کامل» ميخواند و ميگويد کمبود يک پاسخ ملي هماهنگ باعث ميشود که همه چيز بدتر بشود.
او ميگويد: «از قبل يک سيستم بهداشت ناسالم در آمريکا داشتيم و ميشد ساعتها دربارهاش صحبت کرد. اين به خودي خود يک مانع بود و حالا ايالتهايي هم اضافه شدهاند که دارند با يکديگر براي گرفتن تجهيزات مراقبت شخصي ميجنگند و اين مسئله کاملاً سياسيسازي شده است. ظاهراً ماسک زدن به نحوي باعث ميشود آدم کمتر مرد يا جمهوريخواه باشد. باورنکردني است.»