کیسه هوا چگونه عمل میکند؟
خودرو کار/ کيسههاي هوا در بسياري از تصادفات مانند يک منجي، از آسيب ديدگيهاي جدي جلوگيري ميکند و يک شکستگي شديد را تبديل به يک کوفتگي با کبودي ميکند. اما ساز و کار اين سيستم چگونه است؟ استفاده از يک بالشت که سرنشينان وسيله نقليه را هنگام سانحه محافظت کند، براي اولين مورد استقبال قرار گرفت و در دهه 80 براي اولين بار در خودروها استفاده شد. براي اولين بار در سال 1998 در آمريکا، استفاده از کيسه هوا براي راننده و ديگر سرنشين صندلي جلو الزامي شد و رفته رفته تبديل به يک استاندارد جهاني شد. همانطور که ميدانيد، تمامي اجسام هنگامي که در حال حرکت هستند داراي اندازه حرکت (حاصل ضرب جرم جسم در سرعت) هستند و اگر جسمي به آنها برخورد نکند يا نيروي بازدارندهاي به آنها وارد نشود اجسام با همان سرعت حرکت ميکنند. اما اگر عاملي خارجي موجب توقف ناگهاني شود، اجسام همچنان تمايل به حرکت به سمت جلو دارند. اين دقيقا همان چيزي است که در تصادفات رخ ميدهد و سرنشينان با ايست ناگهاني خودرو به جهتي که پيش از آن در حال حرکت بودند پرتاب ميشوند. ايده کيسه هوا براي پيشگيري از حوادث ناشي از اين برخوردها به وجود آمده است. کاري که يک کيسه هوا انجام مي دهد کاهش سرعت سرنشين به صفر با کمترين يا بدون آسيب است. کيسه هوا از سه بخش تشکيل شده است: * پارچه نايلوني نازک که در درون داشبورد يا فرمان قرار ميگيرد. * سنسوري که فرمان باد شدن کيسه هوا را ميدهد. اين عمل هنگامي صورت ميگيرد که خودرو با سرعتي بيش از 20 کيلومتر بر ساعت، به مانعي مانند ديوار آجري يا چيزي مانند آن برخورد کند. هنگام تصادف، تغيير جرم موجب قطع شدن اتصال برقي ميشود و در اين حالت فرمان تصادف به سنسور مربوطه داده شده و سنسور موجب باد شدن کيسه هوا ميشود. * سيستم بادکننده کيسه هوا: اين سيستم موجب ميشود تا آزيد سديم (Na N3) با نيترات سديم (Propellant) جامد واکنش دهد و به سرعت بسوزد تا حجم بزرگي از گاز را براي باد کردن کيسه هوا به وجود بياورد. کيسه هوا از قسمت ذخيره شده خود با سرعت 322 کيلومتر بر ساعت يعني سريع تر از يک چشم بر هم زدن از هم باز مي شود.