تفاوت هیوندای و ایران خودرو از نگاه عضو اتاق بازرگانی
ايسنا/ عضو هيات نمايندگان اتاق بازرگاني مشهد گفت: ايرانخودرو در سال ۱۹۶۷ يعني 1346، ساخت پيکان را شروع ميکند، در حالي که يک سال بعد هيوندا تاسيس ميشود؛ منابعي که در اختيار ايران بوده متجاوز از ۶ برابر منابع در اختيار کره است، چگونه هيوندا در سطح بالا قرار ميگيرد؟ محمد بحرينيان امروز در همايش اقتصاد ايران در پيچ و خم توسعه، با نگاهي به تجربه ژاپن، کره جنوبي و مالزي در محل اتاق بازرگاني، اظهار کرد: اين امر در کشور قابل پنهان نيست که با مشکلات روبهرو هستيم و بعد از ۱۲۰ سال پس از مشروطه نتوانستيم به لحاظ اقتصادي به پايداري و امنيت برسيم و در بسياري زمينهها به ويژه اقتصاد آرامش خاطري را ايجاد کنيم. وي افزود: در دوران اخير حداقل در طول ۶۰ سال گذشته، دو بار با تحريمها مواجه بوديم که يک بار زمان مصدق و بار ديگر بعد از شروع انقلاب و دوره تشديد شده آن، پس از سال ۹۰ بوده که اکنون بيشتر افزايش يافته است. آيا اين اقتصاد ميتواند جوابگو باشد و چرا اقتصاد اينگونه شده است؟ بحرينيان ادامه داد: عدهاي بحث تحريم را مطرح ميکنند اما من نميپذيرم که تاثير دارد، تاثير، سوءمديريت تصميمگيريهاي اقتصادي در کشور و نداشتن جهت براي پيشرفت کشور است. تحريم ۲۰ تا ۳۰ درصد تاثير دارد. گاه با توجيهاتي روبهرو ميشويم که منابع در کشور وجود ندارد. خودروسازي از سالهاي قبل در کشور وجود داشته اما هنوز ناکارآمد است. واحدهاي فولاد هنوز واحدهاي استراتژيک هستند اما عمر آنها حدود ۶۰ سال پيش تمام شده است. عضو هيات نمايندگان اتاق بازرگاني مشهد با بيان اينکه ما هنوز بعد از 70 سال در کشور در حال توسعه هستيم، عنوان کرد: چه زماني اين توسعهيافتگي تمام ميشود؟ چه دلايلي وجود دارد؟ کشور منابع کم ندارد. از سال ۳۸ تا آخر سال ۹۶ حداقل منابع ارزي در اختيار کشور بالغ بر ۳۶۰۰ ميليارد دلار بوده است. از برنامه اول توسعه، ۲۹۰۰ ميليارد دلار داشتيم. وي ادامه داد: ايرانخودرو در سال ۱۹۶۷ يعني 1346، ساخت پيکان را شروع ميکند، در حالي که يک سال بعد هيونداي تاسيس ميشود. منابعي که در اختيار ايران بوده متجاوز از ۶ برابر منابع در اختيار کره است، چگونه هيوندا در اين سطح بالا قرار ميگيرد و سامسونگ در عرض ۱۵ سال دومين غول فناوري ميشود؟ وي بيان کرد: مشکل ما اين است که انقلاب مشروطه در عين ارزش بالا، ما را به سمت کپيکاري نهادهاي دموکراسي برد و شبه دموکراسي فراهم شد. خودمان بايد به يک روال منطقي برسيم. به دليل عقبماندگيهاي طولاني در طول ۲۰۰، ۳۰۰ سال اخير ما عقب مانديم و اين عقبماندگي تنها براي ما پيش نيامده اما نميتوانيم پشت اين وضعيت پنهان شويم. کره، مالزي، سنگاپور، تايوان و چين نيز اين عقبماندگيها را داشتند اما آنها به ويژه در شرق آسيا راه حل را پيدا کردند. بحرينيان اضافه کرد: ما هنوز راه را پيدا نکرديم و بلد نيستيم بايد چه کاري انجام دهيم. آنها نيز نميدانستند اما متوجه شدند که بايد چه کار کنند تا بر ناآگاهي، عدم دانش و ضعف توسعه غلبه کنند، در حالي که ما هنوز ياد نگرفتيم و ميخواهيم هر چيزي را کپي کنيم. ما گرفتار متوني شديم که بسياري از انديشمندان درک نکردند چه محيطي بوده که اين نظريه رشد کرده و الزامات آن محيط چه بوده است، تنها در حال تکرار هستيم. عضو هيات نمايندگان اتاق بازرگاني مشهد خاطرنشان کرد: ابزار جايگزين اهداف ميشود نه اينکه اهداف را تعيين کنيم و بعد ابزارها کمک کند. نميخواهيم در طول ۶۰ سال گذشته اين را متوجه شويم و دولتها به طور کل نميخواهند متوجه اين موضوع شوند. وي تصريح کرد: پارادوکسي در کشور داريم که کشورهاي داراي منابع طبيعي رشد اقتصادي کمتر و شرايط توسعه بدتري نسبت به کشورهايي با منابع طبيعي کمتر دارند. توليد مبتني بر زمين با بازدهي شديدا نزولي نيروي کار مواجه است اما توليد مبتني بر سرمايه چنين نيست. سرمايه از طريق توليد قابل بازيافت است، در حالي که زمين و منابع طبيعي قابل بازيافت نيستند. فناوريهاي صنعتي و اکتشافات آنها تنها از توليد ناشي ميشوند و ما از توليد غفلت کرديم. بحرينيان گفت: در چين، ژاپن، کره جنوبي، تايوان، سنگاپور و مالزي بدون استثنا مطلب مشترکي وجود دارد و اين است که صنعت عامل توسعه بوده است. ما در سطوح سوم و چهارم، سطح فناوري هستيم. اين کشورها يک عامل مشترک داشتند اما بيان ميشود که شرايط هر کشوري متفاوت است. اين کشورها تقريبا در يک جغرافيا هستند، عناصر مشترک انتخاب شده براي توسعه را نيز دارند، صنايع را انتخاب کردند و حتي برخي را اولويت دادند. عضو هيات نمايندگان اتاق بازرگاني مشهد با بيان اينکه ماشينآلات صنعتي بخشي است که گلوي ما را گرفته و در استان شاهد مستهلک شدن آن هستيم، عنوان کرد: عدم دانش کافي يکي از گرفتاريهاي کشور بوده و هست. در آن کشورها چه کاري انجام دادند که بر اين کمبود دانش غلبه يافتند؟ شرق آسيا از جمله در کره، سنگاپور، تايوان، مالزي و چين بيان کردند که بايد خردهدانشها را روي هم بگذاريم، در هيچ کجا نداريم که فردي در همه موارد داراي دانش باشد. آنها نهادهايي تشکيل دادند که متفکران و نخبگان جمع شوند و تنها آنها براي اقتصاد تصميم ميگرفتند. وي افزود: صنعت خودرو ما ناکارآمد است اما همه در آن دخالت ميکنند. اين خودرو فشل است و ۱۰۲ نقطه در آن تصميمگيري ميکنند، به همين دليل هنوز پس از ۷۰ سال در حال توسعه هستيم. چه ميشود که ما قلب دنيا هستيم؟ هيچ کشوري در دنيا اينگونه نيست که ۱۵ کشور در اطراف خود داشته باشد. ۵۵ درصد صادرات ما به اين ۱۵ کشور است و ۲.۵ درصد واردات آنها از ايران صورت ميگيرد. بحرينيان ادامه داد: چرا با اين همه منابع تصميمگيران اقتصادي ما نتوانستند شرايط اقتصادي فراهم کنند که در قواره اين منابع، توانمنديهاي سياسي کشور و قدرت امنيتي کشور باشد؟ چرا در اقتصاد نتوانستيم اين کارها را انجام دهيم؟ اينها مسايلي است که بايد مشخص شود. بايد تجارب ديگران را بدانيم و بتوانيم مطالبهگري منطقي و عملي از تصميمگيران اقتصاد داشته باشيم.