دستگاه جمع آوری میکروپلاستیکها از تایرهای خودرو!
ايسنا/ يک دستگاه جالب به گونهاي طراحي شده است که بر روي رينگ خودرو نصب ميشود و وظيفه جمع آوري ميکروپلاستيکهاي تايرها را بر عهده دارد. در حالي که ممکن است ما از اگزوز خودرو به عنوان منبع اصلي آلودگي هوا ياد کنيم، از اين نکته که لاستيکهاي خودرو نيز با انتشار ميکروپلاستيک به شدت در آلودگي هوا غافل هستيم. يک دستگاه جديد که روي چرخهاي خودرو نصب ميشود، ميتواند ذرات لاستيکي که از تايرها جدا ميشوند را جمع آوري کند.
طبق تعريف، ميکروپلاستيکها خرده پلاستيکهاي کوچکتر از قطر 5 ميلي متر هستند. آنها در کنار توليد شدن از لاستيکهاي خودرو، همچنين به عنوان ميکرومهرههاي مورد استفاده در محصولاتي مانند خمير دندان يا حتي با شستن لباسهاي داراي الياف پلاستيکي وارد محيط زيست ميشوند.
ميکرومهرهها (Microbead) ذرات پلاستيکي جامدي هستند که ابعاد آنها در بزرگترين حالت از يک ميليمتر بيشتر نيست. آنها اغلب از پلي اتيلن ساخته ميشوند اما ميتوانند از ديگر پلاستيکهاي پتروشيمي مانند پلي پروپيلن و پلي استايرن نيز ساخته شده باشند.
پلاستيک يکي از عوامل عمده آلودگي آب درياها و اقيانوسها محسوب ميشود اما بر خلاف تصورات موجود تأثيرات دقيق ميکروپلاستيکها بر موجودات زنده و محيط زيست تا حدود زيادي براي دانشمندان نامشخص است. ميکروپلاستيکها اشيايي فوقالعاده کوچک هستند که در نزديکي سطح بستر يا بر روي ساحل درياها و اقيانوسها وجود دارند. در واقع آنها به عنوان اشيايي پلاستيکي که قطرشان کمتر از ۵ ميليمتر است شناخته ميشوند. مطالعات صورت گرفته در دهه ۱۹۷۰ شروع به بررسي سطح ميکروپلاستيکها در اقيانوسها کردند و دريافتند که سطح بالايي از آنها در اقيانوس اطلس و سواحل ايالات متحده وجود دارد. امروزه ۸ ميليون تن ضايعات پلاستيکي به اقيانوس وارد ميشود. ۲۵۰ هزار تن از اين پلاستيکها در حال حاضر در دريا شناور است در حاليکه بقيه آنها احتمالاً تهنشيني و شسته شدن از ساحل هستند.
پس از ورود ميکروپلاستيکها به آبراهها، اين ذرات ميتوانند توسط ماهيها خورده شوند که آنها نيز سپس توسط انسان خورده ميشوند. همچنين در مورد ميکروپلاستيکهايي که از لاستيکهاي خودروها توليد ميشوند و بيشتر در خيابانهاي شهر وجود دارند، ميتوان آنها را استنشاق کرد و سبب آسيب ميشوند.
گروهي از دانشجويان هنر و علوم بريتانيا دستگاهي موسوم به "The Tyre Collective" ساختهاند که ميکروپلاستيکهاي تايرها را جمع ميکند. آنها به رهبري پروفسور "رابرت شورتن" استاد کالج سلطنتي لندن يک نمونه اوليه ساختند که در مجاورت لاستيک خودرو و نزديک به جايي که لاستيک، جاده را لمس ميکند، قرار ميگيرد.
اين دستگاه ميتواند روي همه تايرها تعبيه شود. با چرخيدن تاير، ذرات لاستيکي باردار از آن جدا ميشوند و به صورت الکترواستاتيک در واحد ذخيره دستگاه جمع ميشوند. اين مخزن را ميتوان هر چند وقت تخليه کرد، بنابراين ذرات جمع آوري شده قابل بازيافت هستند.
به گفته محققان، ذرات جمع آوري شده کوچکتر از 50 ميکرون ميتوانند در توليد لاستيکهاي جديد مورد استفاده قرار گيرند. همچنين ذرات بزرگتر کاربردهاي بالقوه فراواني شامل استفاده در فناوري چاپ سه بعدي، ساخت عايق صوتي، جوهر و رنگ دارند.
نمونه اوليه اين دستگاه با موفقيت آزمايش شده و کارايي خود را نشان داده است. محققان ميگويند که اميدوارند هرچه سريعتر اين فناوري را تجاري کنند.