حیدریان: اگر فیلم خارجی به سینمای ایران لطمه بزند، آن را کنار میگذاریم
فارس/ رئيس سازمان سينمايي گفت: اگر اکران فيلم خارجي به سينماي ايران صدمه بزند؛ بلافاصله آن را کنار ميگذاريم. وي تأکيد کرد: دوران اين موضوع که سينماي ايران دعوت شود تا باقي رويدادهاي فرهنگي را رنگين کند، گذشته است. سيوششمين جشنواره جهاني فيلم فجر چند روزي است که کار خود را در پرديس سينمايي چارسو آغاز کرده؛ جشنوارهاي که اهداف بزرگي را براي خود برگزيده است و تلاش ميکند در اين عرصه اتفاق مهمي را رقم بزند. درباره برگزاري سيوششمين جشنواره جهاني فيلم فجر با محمدمهدي حيدريان رئيس سازمان سينمايي به گفتوگو نشستهايم. گفتوگويي که حيدريان در آن علت برگزاري جشنواره جهاني را جزء اهداف مهمي معرفي کرد که توسط شوراي سياستگذاري سازمان سينمايي تدوين شده است. حيدريان در اين گفتوگو تأکيد کرد که سينماي ايران امروزه نيازمند اين است که در عرصه جهاني سهم خواهي کند و بتواند اين سهمخواهي جايگاه ويژهاي را در سينماي جهان به دست آورد. در ادامه مشروح گفتوگوي خبرگزاري فارس با محمدمهدي حيدريان رئيس سازمان سينمايي را ميخوانيم. * خاطرمان هست که در ابتداي دوران رياست خود در اوايل سال 96 اعلام کرديد که يک شوراي سياستگذاري در حال بررسي جشنواره ملي و جهاني فيلم فجر است و تصميمگيري اصلي درباره اتصال يا ادامه انفصال جشنواره ملي و جهاني فيلم فجر، توسط اين شورا گرفته خواهد شد. آيا برگزاري سيوششمين جشنواره جهاني فيلم فجر را ميتوان به معني اثر بخشي اين جشنواره در سالهاي گذشته تلقي کرد؟ دوره خدمت سينماي ايران به ساير رويدادهاي بينالمللي به اتمام رسيده است؛ اين که سينماي ايران دعوت شود تا باقي رويدادهاي فرهنگي را رنگين کند گذشته است، ما بايد باشيم، ما بايد حضور داشته باشيم، بايد همچنان کرسيهايي را که در عرصههاي هنري و رقابتي سينما است، براي خودمان محفوظ نگه داريم. بايد حضور داشته باشيم که سينماي صرفاً به يک سبک يا يک نوع فرهنگ تصوير سازي از جامعه و دنيا خلاصه نشود. اين وظيفه ما است تا با قوت حاضر شويم. اگر ما به سليقه فرهنگي خودمان تعصب نداشته باشيم و به آن مقيد نباشيم، به تدريج شبيه بقيه خواهيم شد. امروز در حال چشاندن ذائقه جديدي به دنيا هستيم و بايد آن را حفظ کنيم. به همين خاطر بايد جايگاه محکمي را براي در صنعت تصوير جهان باز کنيم. اما اگر به اين حضورها اکتفا کنيم و بهره اصلي را از اين ماجرا نبريم، آسيبپذيري بسيار بالايي را پيدا خواهيم کرد. پس بايد هر چه سريعتر در کنار پيدا کردن جايگاه جهاني، ذائقه کشورهاي منطقه را نيز به سمت سينما خودمان جذب کنيم. خوشبختانه ما سهم خود را در رويدادهاي هنري دنيا به دست آوردهايم، حال بايد جايگاه سينماي ايران را در بازار جهاني نيز پيدا کنيم. داشتن يک جشنواره مستقل کمک ميکند تا ما مؤلفههاي لازم را براي اين حضور اصلي شناسايي کنيم و نگاه خود را چه در رويدادهاي داخلي و چه در رويدادهاي بين المللي متأثر از اين نگاه کنيم. وقتي که جشنواره جهاني فيلم فجر به صورت جداگانه برگزار ميشود، مورد شناسايي بهتر و حرفهايتر منتقدان و حرفهايهاي دنيا قرار ميگيرد. در اين جشنواره هدف ما نشان دادن ويتريني از سينماي ايران نيست، بلکه ميخواهيم بهترين و حرفهايترين آثارمان را براي نمايندگي سينماي ايران در دنيا معرفي کنيم. تمام مهمانان خارجي جشنواره و خريداران فيلمهاي ايراني ميتوانند سفيراني باشند که ذائقه سينماي ايران را در کشورهاي خود ترويج ميدهند. در اين برگزاري مستقل است که ما ميتوانيم هدفگذاريهاي تخصصي و مشخصتر داشته باشيم، نه اين که با اضافه کردن اين بخش به بخش ملي جشنواره فيلم فجر،عظمت هر دو بخش را کم کنيم. *يعني به نظر شما ادغام بخش ملي و بخش جهاني جشنواره فيلم فجر باعث الکن بودن اين بخشهاي جشنواره ميشود؟ دقيقاً. در جشنواره ملي فيلم فجر ملاحظاتي داريم؛ چرا که عرصه سينماي حرفهاي ما است، ما نميتوانيم عرصه ملي را فداي منظور دوم يعني عرصه جهاني کنيم. در سال گذشته ما سيوششمين جشنواره ملي فيلم فجر را بسيار حرفهاي برگزار کرديم و در سال جاري نيز حرفهايتر آن را برگزاري ميکنيم؛ چرا که سينما مکاني حرفهاي است. فيلمساز بايد آزمون و خطاهايش را انجام بدهد و بعد وارد عرصه جشنواره فجر شود. اما در بخش جهاني، موضوع متفاوت است، قرار نيست که ما با داوران بينالمللي درباره سينماي ملي تصميم بگيريم، سينماي ملي ما تابع مختصات ملي خودمان است. به همين خاطر سينماي ايران امروز نيازمند به وجود آوردن يک عرصه جهاني است. در صحبتهايي که چندي پيش درباره جشنواره جهاني فيلم فجر با وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي داشتيم، آقاي وزير بعد از شنيدن صحبتهاي ما درباره اين عرصه، مطالبهگر حضور در اين عرصه شد. *آقاي حيدريان آن طور که مطرح کرديد، يکي از اهداف برگزاري جشنواره جهاني فيلم فجر، شناساندن ذائقه سينمايي ايران به ساير کشورهاي جهان است. آيا انفصال ۳ ساله جشنواره جهاني فجر توانسته است جايگاهي حداقلي را براي سينماي ايران به ارمغان آورد تا طي سالهاي پيش رو آن جايگاه تقويت شود؟ بله. اگر سالهاي برگزاري جشنواره را به صورت جداگانه بررسي کنيم، در سال اول برگزاري جشنواره جهاني فيلم فجر به صورت جداگانه، حدود دو و نيم برابر ظرفيت حال حاضر ثبتنام کرده بودند، به دليل اين که ما محورهاي برگزاري جشنواره جهاني فيلم فجر را اعلام نکرده بوديم. در سال سال سوم که هماکنون در حال برگزار است، ما اهداف شفافتري داريم. لذا بسياري از فيلمسازان وقتي در جريان اهداف جشنواره جهاني قرار ميگيرند خود تشخيص ميدهند که اين عرصه مناسب فيلمشان هست يا نه. درست مانند اتفاقي که در جشنوارههايي مانند «کن»، «ونيز» و غيره روي ميدهد، شايد يک فيلم برجسته در جشنواره «کن»، مورد اقبال جشنواره «ونيز» واقع نشود. به همين دليل اين سينماگر است که انتخاب ميکند که فيلمش در چه جشنوارهاي حضور پيدا کند. اين که ما مختصات جشنواره را به صورت شفاف مطرح کنيم تا سينماگر بتواند با ديد باز انتخاب کند، بسيار مهم است. من به آقاي ميرکريمي دبير جشنواره جهاني فيلم فجر گفتهام که اهداف جشنواره را به صورت شفاف مطرح کند. *امسال در نظامنامه جديد اکران اتفاق مهمي افتاد و اين اتفاق در فصل ششم نظامنامه اکران صورت پذيرفت، که بلامانع شدن اکران فيلم خارجي بود. آقاي حيدريان چه اتفاقي رخ داد که سينماي ايران بعد از گذشت 30 سال دوباره به سمت اکران فيلم خارجي رو آورد؟ طي 30 سال گذشته همواره نمايش فيلمهاي خارجي داشتهايم، اما به صورت جزئي، در حال حاضر هم قرار نيست اين روند ضرايب بيشتري پيدا کند. فيلم خارجي در شکلي ميتواند در سينماهاي کشور به نمايش در آيد که در خدمت سينماي ايران باشد. يکي از مهمترين اتفاقاتي که بايد روي دهد تا اين عرصه در خدمت سينماي کشور باشد، اين است که پرديسهاي سينمايي در کشور افزايش پيدا کند. سال گذشته اتفاق خوشايندي افتاد، حدود ۲۵ درصد به موجودي پردههاي سينماي ايران افزوده شد. اين اتفاق از اعتمادي نشأت ميگيرد که بخش خصوصي و سرمايهگذاران به سينماي ايران داشتند. در کنار اينها، آثاري که در سينماهاي کشور به نمايش در ميآيند بايد مخاطبان سينماي ايران را راضي کند و از کيفيت مطلوب برخوردار باشد. کيفيت عنصر کليدي اين معادله است، يعني اگر ما حرف خوبي داشته باشيم، اما به درستي نتوانيم آن حرف و هدف را القا کنيم، به هيچ عنوان شنيده نشده و مورد توجه قرار نميگيرد. محصولات خارجي اگر بتواند در راستاي ارتقاء فيلمهاي ايراني حرکت کند، ما از آن استفاده ميکنيم؛ اما به محض اينکه ببنيم به سينماي ملي ما صدمهاي وارد ميکند، آن را حذف ميکنيم. خط قرمزمان صدمهزدن است. *يعني اکران فيلم خارجي تنها براي ارتقاء سطح فيلمهاي ايراني است؟ بله. در کنار اين موضوع مصرفکننده حرفهاي ميتواند توليد را ارتقاء بدهد. ما ميخواهيم که مخاطبان سينماي ايران حرفهايتر با اين عرصه برخورد کنند و مطالبهگر کيفيت بهتر از توليدکننده باشند. امروز ما در نقطهاي هستيم که مخاطبان کالاهاي فرهنگي و هنر، بخصوص جوانان و نوجوانان به راحتي به محصولات فرهنگي و هنري روز دنيا دسترسي دارند و ميتوانند جديدترين فيلمهاي خارجي را تهيه و تماشا کنند. امروز ديگر کلمهاي به نام «نميگذاريم» مردود است. حال که ميخواهيم بگذاريم، بايد براي آن برنامهريزي داشته باشيم. امروز ديگر توليد کننده نميتواند بگويد که من اثري با کيفيت نازل توليد ميکنم، مصرف کننده هم مجبور است آن را تهيهکند. *و اين ماجرا باعث شده است که مردم کمتر به سينما براي تماشاي فيلم مراجعه کنند... نسبت به تلويزيون هم صدق ميکند. ما به عنوان دولت بايد توليدکننده را متوجه کنيم که به سمت ارتقاء کيفيت آثار خود گام بردار تا در اين عرصه عقب نماند. البته اين به آن معنا نيست که اهداف خودمان را دنبال نکنيم. بايد حرف خودمان را بزنيم، چرا که حيات ما در گروي اين است که حرف خودمان را مطرح کنيم؛ اما اين حرف زماني اثرگذار است که با تکنولوژي روز دنيا حرفمان را بزنيم. پس بايد سعي کنيم زبان بيان تصويري امروز را بفهميم و با اين زمان حرفهاي خودمان را مطرح کنيم. *آيا سينماي ايران در حال حاضر ابتداي اين مسيري است که شما ترسيم کردهايد؟ قدم اول اين است که ما بدانيم کجا هستيم، قدم دوم اين است که بدانيم به کجا ميخواهيم برسيم و قدم سوم و آخر اين است که چگونه ميتوانيم به آن نقطه برسيم. ما در حال حاضر در شناخت اينکه کجا هستيم مشکل داريم. ما از سال گذشته جلسات درون صنفي را به راه انداختهايم تا به يک مفاهمه اساسي برسيم. اين مسيري است که ما بايد به صورت محتوم در آن گام برداريم. اگر چنين نکنيم نه تنها در خارج،بلکه مردم خودمان هم مخاطبمان نخواهند بود. *و در آخر آينده جهاني سينماي ايران را چگونه ترسيم ميکنيد؟ آينده جهاني سينماي ايران بايد به دو نقطه برسد؛ اول حفظ کرسيهاي بالا و برتر در مسابقات بين المللي و دوم که اگر نباشد اولي ارزشي نخواهد داشت، کسب سهم از بازار جهاني است. فيلم ايراني بايد بفروشد و مخاطب جهاني بايد بابت تماشاي آن پول پرداخت کند. جهت توليد سينماي ايران به اميد خدا همين خواهد بود. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در تلگرام https://t.me/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar