نقدی بر فیلم جدید «پیمان معادی»؛ بمبی که نترکید!
خبرآنلاين/ در قسمت جديد «بيرون از کادر» به تماشاي نقد و بررسي فيلم «بمب؛ يک عاشقانه» مينشينيم که داستان آن در دهه ۶۰ روي ميدهد. سيدعبدالجواد موسوي در قسمت جديد برنامه «بيرون از کادر» فيلم تازه پيمان معادي را بررسي ميکند. «بمب؛ يک عاشقانه» دومين فيلم بلند سينمايي پيمان معادي پس از «برف روي کاجها» است. داستان «بمب يک عاشقانه» در دهه ۶۰ ميگذرد. موسوي در اين باره ميگويد: «نوستالژي دهه ۶۰ در اين سالها براي خيليها جذاب بوده، از ناشراني که دفترچههايي مثل دفترچههاي دهه ۶۰ منتشر کردند تا مجلاتي که سعي کردند ويژهنامههايي براي دهه ۶۰ تدارک ببينند تا فيلمهايي که سعي کردند اين مقطع زماني را بار ديگر براي ما به تصوير بکشند و از جذابيتش استفاده کنند.» حسن بزرگ فيلم عاشقانه بودن آن است. در اين باره ميشنويم: «در فضاي بمب و جنگ هم داستان به عشق ختم ميشود هم عشق جريان دارد. فيلم به نوعي ميخواهد بگويد عشق چيزي نيست که با جنگ و بمباران و موشکباران فراموش شود از اين حيث فيلم قابل احترام و دوستداشتني است. اما کار زماني خراب ميشود که به شعار روي ميآورد. فيلمي که قرار است خودش شعار دادن را زير سوال ببرد، زماني که ميخواهد حرف عاشقانه بزند شعار ميدهد.» موسوي درباره موسيقي فيلم که ساخته الني کاريندرو آهنگساز سرشناس سينما است، ميگويد: «الني کاريندرو موسيقي خوبي ساخته است منتهي اشکال موسيقي فيلم اين است که يک دو تم تکراري در کل فيلم تکرار ميشود و در القاي فضاي دهه شصتي به ما ناتوان است گذشته از اين که هيچ نشاني از ايراني بودن هم در اين موسيقي وجود ندارد.»