اگر اسپانسر پیدا نشود، برنامههای کودک روی زمین میماند
ايلنا/ عضو کميسيون فرهنگي مجلس با بيان اينکه کودکان الويت زندگي ما نيستند، درباره اهميت توجه به بحث ردهبندي سني فيلمها در تلويزيون توضيحاتي ارائه داد. حواشي پخش مجموعههايي همچون «بوي باران» در ماههاي گذشته، سبب شد تا بار ديگر موضوع ردهبندي سني فيلمها و سريالها از سوي منتقدان به عنوان مطالبهاي جدي مطرح شود. با اين وجود اما رسانه ملي هنوز هيچ اقدام عملي انجام نداده و تنها به ذکر اظهارنظرهايي در اين رابطه بسنده کرده است. طيبه سياوشي (عضو کميسيون فرهنگي مجلس شوراي اسلامي) در پاسخ به اينکه آيا اصولا ردهبندي سني براي آثار نمايشي که از تلويزيون پخش ميشود ضروري است يا خير، گفت: چند وقت پيش در فضاي مجازي به طور اتفاقي ديدم که افرادي در مورد يکي از برنامههاي عروسکي که دهه ۶۰ پخش ميشد، نظر ميدادند و اين طور اظهار ميکردند که اين برنامه برايشان کابوس بوده است. البته من آن زمان در سنين نوجواني بودم و اين برنامه خيلي برايم وحشتناک نبود، ولي بچههايي که در آن زمان کودک بودند، خاطرات بدي از آن را تعريف ميکردند. اين در حالي است که اغلب خانوادهها متوجه اين تاثيرگذاري نبودند. وي ضمن بيان اينکه مدنظر قرار دادن رده سني فيلمها و آگاهي دادن نسبت به اين قضيه خيلي مهم و موثر است، افزود: به شخصه معتقدم، ردهبندي سني براي فيلمها در تلويزيون بايد انجام شود. منتها با توجه به اينکه خيلي از پدر و مادرها نسبت به اين موضوع آگاهي ندارند، ابتدا بايد به آنها آموزشهايي داده شود. به طور کلي اگر قرار است اين کار انجام شود، اين اطلاعات حداقل بايد در خود راديو و تلويزيون و مدارس به پدر مادرها داده شود که در اين صورت فکر ميکنم خيلي موثر است. اکنون ظاهرا در سينما کارهايي را براي اين موضوع را شروع کردند، ولي اين مسئله در آنجا هم خيلي نظامبند نيست. اگر اين مسئله به صورت نظامبند انجام شود، قطعا در آينده به لحاظ روحي و رواني کودکان سالمتري را خواهيم داشت. با توجه به فراگير بودن و دسترسي آسان همه ردههاي سني به تلويزيون، سياوشي درباره موانعي که بر سر راه عملي کردن ردهبندي سني فيلمها در رسانه ملي مطرح است، يادآور شد: اين بحث پدر و مادران بوده و به هر حال خود بچهها هم در جريان موضوع قرار ميگيرند. در شرايط فعلي بچههاي کوچکتر بيشتر راغب به ديدن شبکه پويا هستند و معمولا به سراغ آن شبکه ميروند. از سوي ديگر ميتوان به بچهها آموزش داد تا آنها هم به اين سمت و سو بروند که چيزي که مطلوبشان هست را دريافت کنند. قاعدتا کنجکاويهاي اين چنيني، بخشي از کودکي بچههاست که اجتناب ناپذير هم هست. اما با آموزش ميتوان اين موارد را جز استثناعات کرد. قاعدتا صداوسيما هم در اين راه بايد اقداماتي را در دستور کار خود قرار دهد. وي ادامه داد: اين کاري است که اغلب کشورهاي دنيا نيز در سيستم آموزشي خودشان گنجانده و در آن موفق هم بودهاند. بر همين اساس اين کار را بايد انجام داد. البته قطعا اين موضوع در يکسال جواب نميدهد ولي در درازمدت جوابگو خواهد بود. اين نماينده مجلس درباره چگونگي برخورد با پخش سريالهايي که به گفته برخي در چند ماه اخير سبب ترويج خشونت از تلويزيون شدهاند، توضيح داد: بايد روي اين سريالها ردهبندي سني در نظر گرفته شود. از سوي ديگر ساعت پخش اغلب برنامههايي از اين دست از 9 شب به بعد بايد باشد که طبعا در آن ساعات بچهها بايد خواب باشند. هيچ اصراري نيست که ما بگوييم بچهها هم بايد پا به پاي پدر و مادرشان سريالها را ببينند. در نهايت اگر بچهها هم در کنار پدر و مادر بودند، خانواده از تماشاي اين سريالها صرف نظر کند. سياوشي در پاسخ به اين پرسش که آيا تلويزيون در بحث نظارت روي سريالها و فيلمها نبايد اقداماتي انجام دهد، اظهار داشت: اين دوستان براي جذاب کردن مجموعههاي نمايشي اقدام به اين کارها ميکنند. به طور کلي در تلويزيون ما قسمت خيانت افراد به يکديگر خيلي کم است اما براي جذاب کردن سريالها دائم مسائل معتادين و خشونت را بُلد ميکنند. من خودم خيلي اهل سريال ديدن نيستم. وي ضمن بيان اينکه به طور کلي خيلي راحت ميتوان براي اين موضوع راهکار پيدا کرد، ادامه داد: متاسفانه در جامعه ما، کودکان نه در برنامههايمان و نه در زندگي الويت ندارند، در صورتي که اگر ما اصل را کودکان بگذاريم، ميتوان اتفاقات به مراتب بهتري را شاهد بود. اکنون چند سال است که تهران به عنوان شهر دوستدار کودک معرفي شده ولي کدام فاکتور آن را شما ميبينيد که بر اساس آن بتوان گفت دوستدار کودک است که حال انتظار داشته باشيد تلويزيون چنين الويتي را در نظر بگيرد؟ عضو کميسيون فرهنگي مجلس در ادامه يادآور شد: به شخصه پيگير اين موضوع بودم که تلويزيون يکسري تيزرهايي را براي بچهها پخش کند که باعث شود آنها نسبت به حق و حقوقشان آگاهي پيدا کنند ولي آنها ميگفتند که ما سرمايهاي که به وسيله آن بتوانيم اين کار را انجام دهيم را نداريم. بعد از اين موضوع يکسري از انجياو ها آمدند و گفتند که ما اين کار را کردهايم، دوستان گفتند حال حق پخش آن را بدهيد تا ما آنها را پخش کنيم. وي در ادامه گفت: چندي پيش مصاحبهاي از خانم گيتي خامنه خواندم که در آن گفته بود ما بايد براي ساخت برنامههاي کودک اسپانسر پيدا کنيم. يعني اگر اسپانسر پيدا نشود، برنامه کودک روي زمين ميماند. در حالي که اگر دنبال سرمايه براي نظام و فکر آينده اين کشور هستند بايد روي بچهها سرمايهگذاري کنند. اين کار هم با شعار جواب نميدهد. شعار ۱۰ تا ۱۵ سال ولي بعد از آن ديگر وازدگي است. سياوشي در پايان خاطرنشان کرد: شما اگر ميخواهيد بچهها را طوري تربيت کنيد که بتوانند در اين مملکت زندگي کنند و آن را پيش ببرند و خودشان به عنوان يک عنصر فعال در جامعه، يک زندگي معمولي سالم داشته باشند، حداقل بايد در صداوسيما به آنها فکر کنيد ولي چون فکر نميشود، همه به فضاي مجازي با انواع آسيبهايش پناه ميبرند.