واکنش لیلی رشیدی به ماجرای قتل رومینا
ايسنا/ ليلي رشيدي هرچند باور دارد که هنري مانند تئاتر ميتواند در تلطيف فضاي جامعه و کاهش جرم و جنايت موثر باشد اما ميگويد: نبايد نفسمان از جاي گرمي دربيايد چون ما از بسياري از امور بديهي، بيبهرهايم.
اين هنرمند در پي فاجعه قتل «رومينا» ادامه داد: مسلما هنري مانند تئاتر به دليل ابعاد تربيتي و آموزشي خود بايد در تمام شهرها و روستاهاي ما وجود داشته و اصلا جزو برنامه درسي کودکان و نوجوانان ما باشد که اگر چنين بود، چه بسا کمتر شاهد فجايعي مانند قتل تلخ «رومينا» ميبوديم.
رشيدي که سالهاست در حوزه تئاتر و فيلم کودک و نوجوان فعاليت ميکند، تاکيد کرد: اين را بايد از ذهنمان بيرون بياوريم که آموزش تئاتر به معني پرورش هنرمند است چراکه تئاتر وسيلهاي است براي اينکه کودک يا نوجوان بتواند احساسات و عواطف خود را تخليه کند، ياد بگيرد حرف خود را به درستي بر زبان آورد، سخن ديگران را هم گوش بدهد و زندگي در گروه را بياموزد.
اين بازيگر ابراز تاسف کرد: اگر «رومينا» و پدرش آموزش تئاتر ديده بودند، شايد ياد ميگرفتند با وجود تمام اختلاف سليقهها درکنار يکديگر زندگي و نظر مخالف خود را تحمل کنند زيرا يکي از مهمترين کارکردهاي تئاتر، زندگي گروهي است و اين چيزي است که بسياري از ما توانايي آن را نداريم.
رشيدي تاکيد کرد: آموزش تئاتر به معناي آن نيست که قرار است هنرمند پرورش بدهيم بلکه تئاتر ابزاري است براي زندگي بهتر و فرهنگ بالاتر است. به اين معني که هم تماشاي تئاتر و هم آموزش آن به ما کمک ميکند که انسانهايي بهتر با فرهنگي بالاتر شويم ولي متاسفانه ما آنقدر از امور بديهي، بي بهرهايم که وقتي اين گونه صحبتها مطرح ميشود، پيش خودمان فکر ميکنيم مگر کجا زندگي ميکنيم که چنين توقعاتي داريم؟! نبايد نفسمان از جاي گرمي دربيايد!
رشيدي با تاکيد بر ضرورت بازنگري در قوانين مربوط به حقوق کودکان و نوجوانان اضافه کرد: قدردان همه فعالان حقوق کودکان و نوجوانان هستيم و اميدواريم با همراهيهاي مجلس و دولت، تلاشهاي آنان به ثمر بنشيند تا جامعهاي آرامتر و کمخشونتتر داشته باشيم.
او همچنين خاطرنشان کرد: اين خواستهها به معني مخالفت با کسي نيست بلکه ما ميخواهيم کودکان شادتر و خانوادههاي سالمتري داشته باشيم.
رشيدي که سالهاست در حوزه آموزش تئاتر به کودکان و نوجوانان فعاليت ميکند، افزود: به عنوان کسي که در اين حوزه اندک تجربهاي دارم، آرزويم اين است که آموزش و پرورش ما براي آموزش گسترده تئاتر در تمام مناطق وارد عمل شود و دلم ميخواست مانند تمام فعالان حوزه کودک ميتوانستم سالي يک ماه در يکي از روستاها با بچهها تئاتر کار کنم.
او در پاسخ به اين پرسش که چرا شعار تئاتر براي همه در تمام اين سالها عملي نشده و نوجواناني مانند «رومينا» سهمي از تئاتر و مزاياي آن نداشتهاند، توضيح داد: اين شعار هم مانند بسياري ديگر از خواستههاي ما در حد حرف باقي ماند و هرگز عملي نشد. شايد بدبيني است اگر بگويم در جامعه ما هستند کساني که تئاتر نميخواهند و گويي به نفع عدهاي نيست که جامعهاي بافرهنگتر و مطالبهگر داشته باشيم. البته اميدوارم قضاوتم بدبينانه باشد.
اين کارگردان تئاتر ادامه داد: اگر ميخواهيم نسل بعدي را بدرستي تربيت کنيم، نبايد از مزاياي هنري مانند تئاتر غافل شويم. با پرورش درست کودکان امروز است که فردا ميتوانيم خانوادههاي بهتري داشته باشيم.
رشيدي در ادامه از مشکل ديگري هم سخن گفت و افزود: افراد بسياري هستند که علاقهمندند در مکانهاي دورافتاده براي کودکان و نوجوانان کتابخانه درست کنند يا نمايش به صحنه ببرند ولي آنقدر سنگ جلوي راهشان مياندازند که بسياري از آنان از خير تصميم خود ميگذرند.
او در پايان ابراز تاسف کرد: در روستاي رومينا يک موضوع بسيار ساده ناديده گرفته شد. همانطور که يکي از دوستان روانشناس بدرستي گفته بود، اين خانواده نبايد تنها رها ميشدند زيرا با ميزان خشم و عصبيتي که آنان داشتند، بروز يک فاجعه دور از ذهن نبود ولي متاسفانه بسياري از ما برخورد درست در چنين شرايطي را نميدانيم چون براي اين موقعيتها آموزش نديدهايم.