دولت بریتانیا از فیلم جنگی «پل رودخانه کوای» خوشش نمیآمد
مهر/ اسناد جديد نشان ميدهد دولت بريتانيا از «پل رودخانه کواي» خوشش نميآمد و آن را منطق بر واقعيت نميدانست.
فيلم جنگي «پل رودخانه کواي» ساخته ديويد لين برنده اسکار بهترين فيلم سال ۱۹۵۷ شد و مجموعهاي از جوايز را درو کرد و به عنوان يکي از بهترين فيلمهاي قرن بيستم شناخته شد، اما اسناد جديد نشان ميدهد که دفتر جنگ وقت بريتانيا نگران بود «اين فيلم به مزاج عموم مردم بريتانيا خوش نيايد.»
نامههايي بين سم اشپيگل تهيهکننده هاليوودي و دفتر جنگ بريتانيا رد و بدل شده بود که انتشار آنها نشان ميدهد اشپيگل درخواست داشت از همکاري نيروي هوايي سلطنتي بريتانيا در پروسه ساخت اين فيلم در سال ۱۹۵۷ بهره بگيرد. اين نامهها نشان ميدهد که تنشهايي در ارتباط با خطوط داستاني و چگونگي ارايه رفتار افسران بريتانيايي در فيلم به وجود آمده بود.
داستان فيلم در يک کمپ زندانيان جنگ ژاپن در برمه اتفاق ميافتد. شخصيت اصلي آنکه سرجوخه کول نيکلسون افسر فرمانده بريتانيايي با نقشآفريني الک گينس است، ابتدا اجازه نميدهد افسرانش در «راه آهن مرگ» معروف و پل متصل کننده بانکوک و رانگون کار اجباري انجام دهند. اما او در نهايت مصالحه انجام ميدهد و به اين نتيجه ميرسد که اگر اسيران مجبور هستند روي آن کار کنند، پل را درست و با افتخار طراحي کنند.
کلنل نيکلسون تصميم مي گيرد تا در برابر رفتارهاي غير نظامي کلنل سايتو با بازي سيسو هاياکاوا فرمانده ژاپني اردوگاه، مقاومت و او را مجبور به رعايت قوانين بينالمللي کند.
در نامههايي که در آرشيو ملي بريتانيا نگهداري ميشود، نشان داده شده که دفتر جنگ به اين مسأله اعتراض کرده و يکي از اعضاي کميته «زندانيان جنگ شرق دور» تاکيد داشته که افسران مجبور بودند روي فرار و خرابکاري تمرکز کنند و وقت همکاري با زندانبانان ژاپني خود را نداشتند.
سرهنگي به نام ايجي کلوس از دفتر جنگ بعد از خواندن فيلمنامه به تهيهکنندگان هاليوودي نوشته: «من نظر مثبتي راجع به فيلمنامه ندارم. در وهله اول کاملاً غيرحقيقي و به ندرت شبيه حقايق آن دوران است. شايد من بيطرف نباشم چون خودم سه سال و نيم روي همين خط آهن خاص کار کردم.»
کارل فورمن فيلمنامهنويس اين پروژه که بعدها به خاطر اقرار به عضويت در حزب کمونيست در ليست سياه هاليوود قرار گرفت و نامش هم در فيلم ذکر نشد، سعي کرد نظر دفتر جنگ را جلب کند و اعمال تغييراتي در فيلمنامه، به اين نکته اشاره کرد که به اعمال مخرب بريتانياييها در ساخت پل هم اشاره ميکند.
در نهايت دفتر جنگ با نارضايتي قبول به همکاري نيروي هوايي کرد اما تاکيد داشت که «کاملا از داستان اين فيلم خوشحال نيست زيرا شامل عدم تطابقهايي با حقيقت است و به صورت دقيق رفتار و منش افسران بريتانيايي را به تصوير نميکشد.»