چگونه اختلافات خانوادگی را حل کنیم؟

مهر/ زن و شوهرهاي خوشبخت در انتقاد کردن از هم درنگ نمي کنند، اما مي توانند اختلافاتشان را به شيوه اي مثبت حل و فصل کنند و همه انتقادهايشان بر مسائل کاملا مشخص و مسجل استوار بوده و عمومي و کلي نيست.  عشق و محبت ميان زن و شوهر از ارکان نظام خانواده است، اما با گذشت زمان و سپري شدن شور و اشتياق دوران نخستين ازدواج،به تدريج اختلاف در خانواده بروز مي کند. معمولا منشا اين اختلافات نوعي اختلال ارتباطي است و تفاوت هاي بسيار ميان منبع معني زنان و منبع معني مردان وجود دارد. اگر فردي به مهارت هاي ارتباط موثر مسلط نباشد، اين تفاوت هاي منبع معني،حاصل ارتباطي را به شدت کاهش خواهد داد و زمينه را براي سوء تفاهم، سوءبرداشت و اختلافات روزافزون فراهم خواهد کرد. وقتي مي خواهيم يکي از اطافيانمان رفتار خود را تصحيح کند، امکان دارد به دليل نگراني از ناراحت شدن آن فرد يا خراب شدن رابطه اش با ما از گفتن حرفمان خودداري کنيم. بيشتر وقت ها دوست داريم سکوت کنيم تا اينکه با سخنان خود شاهد ناراحتي و خشمگين شدن فردي باشيم اما با سکوت خود از اين رابطه، احساس نارضايتي مي کنيم. در پژوهشي درباره شيوه هاي حل اختلاف بين زوج هاي راضي و ناراضي روشن شده است که زوج هاي ناراضي در مقايسه با زوج هاي راضي،به طور عادي رفتار منفي از خود نشان مي دهند و براي مثال اقدام به طرح شکايت، انتقاد، نفي مسئوليت، توافق نداشتن، شوخي نيش دار و قطع رابطه مي کنند و رفتارهاي مثبت مانند حل مسائل و قبول مسئوليت و توافق را خيلي کمتر بروز مي دهند. اين تحقيق مي گويد زن و شوهرهاي خوشبخت در انتقاد کردن از هم درنگ نمي کنند، اما مي توانند اختلافاتشان را به شيوه اي مثبت حل و فصل کنند. آنها سه نکته را در حل مسائل خانوادگي مورد توجه قرار مي دهند: نکته اول: همه انتقادها بر مسائل کاملا مشخص و مسجل استوار است و انتقادها، عمومي و کلي نيست. انتقاد مبهم مانند تو خودخواهي، تو تنبلي، تو دلسوز نيستي در ارتباطات خانوادگي بدترين نوع انتقاد است و تا حد ممکن بايد از آنها اجتناب کنيم و انتقاد هاي خود را بر روي نشانه هاي مشخص، هدفمند و ظريف متمرکز سازيم. رفتاري را که نمي پسنديم، بيان کنيم اما بدون قضاوت درباره اين که ديگري بد يا خودخواه است يا ناعادلانه برخورد مي کند. از رفتار تهاجمي در برابر همسر خود دوري کنيم رفتار تهاجمي مانع از آن مي شود که به حرف هاي يکديگر گوش کنيم. نکته دوم: حرف هاي همسرمان را خوب گوش کنيم و بکوشيم احساس او و آنچه را مي خواهد بگويد درک کنيم. بيشتر وقت ها در يک اختلاف خانوادگي هر دو طرف معتقدند که حق دارند و با خود مي گويند که ديدگاه من منطقي است. به همين دليل هيچ يک از طرفين به حرف طرف مقابل گوش نمي دهد. نکته سوم: آگاه بودن از نحوه حل اختلاف خانوادگي موفقيت ارتباط زن و شوهر را تضمين مي کند. حل اختلاف ها بدون شک يکي از موارد بسيار مهم و مشکل در ارتباطات انساني و ميان فردي است. بنابراين اگر بدانيم چگونه مي توانيم اختلافي را حل کنيم، گام بزرگي در اثر بخشي ارتباط ميان خانواده بر داشته ايم. براي رفع مشکل خانوادگي به موارد زير توجه کنيم: - متفاوت بودن خود و همسرمان را بپذيريم و به رسميت بشناسيم و هر انساني در مغز خود منبع معني خاص خود را دارد و بر اساس آن ارتباط برقرار مي سازد. - مشکل خود را با همسرمان حل کنيم و آن را توسعه ندهيم و از او در نزد ديگران شکايت نکنيم و پيش ديگران از همسرمان انتقاد يا به او توهين نکنيم. با ديگري هم او را مقايسه نکنيم. - هردو طرف حق داريم از طرف مقابل بخواهيم که رفتار خود را تغيير دهد. - زمان مناسب براي صحبت کردن با همسر خود را طوري انتخاب کنيم که او گرفتار انجام دادن کاري نباشد يا درگيري فکري نداشته باشد. ما ممکن است که به شکل موثر بتوانيم ارتباط برقرار کنيم، اما اگر لحظه بد و نامناسبي براي صحبت کردن انتخاب نماييم بي فايده خواهد بود. - در حل اختلاف به جاي مطرح کردن شکايت هاي مبهم و کلي و تحقير کننده تقاضاي خود را کاملا مشخص و البته مثبت اعلام کنيم.مثلا تو تنبل هستي جمله اي کلي است براي مشخص کردن آن بگوييم دوست دارم ظرف ها را به نوبت بشوييم. بنابراين براي حل اختلافات خانوادگي و رفع آن راه حل مختلف و امکان پذير را بررسي کنيم و هر دو به دنبال آن باشيم که براي بهبود موقعيت، تمام ايده ها و راه حل ها را مطرح کنيم و درباره هيچ کدام ارزيابي و قضاوت انجام ندهيم و پس از مطرح شدن همه نظرات و ايده ها، بهترين را انتخاب کنيم. و سع کنيم همه توافقات، حتي جزييات را ثبت کنيم تا در اختلاف بعدي به عنوان يک مبناي قبلي به رفع سريع تر مشکلات به ما و همسرمان کمک کند. با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد