باشگاه خبرنگاران/کودکان با انجام بازيهاي گوناگون سطوح مختلف اجتماعي شدن را تجربه ميکنند.
سيما منادي روانشناس و جامعه شناس ؛ اظهار داشت: کودک با انجام بازي، سطوح مختلف اجتماعي شدن را تجربه ميکند و اولين سطح آن به تنهايي بازي کردن است، به طوري که کودک با دستکاري اشياء و بازي با اسباب بازي هايش حس استقلال و خود باوري بيشتري ميکند.
وي در ادامه تصريح کرد: انجام بازي هاي موازي موجب سهيم شدن در فضاي بازي کودک ديگر و يادگيري قوانين بازي مي شود، به طور مثال دو کودک نزديک يا کنار يکديگر مينشينند و هريک بازي خود را به صورت جداگانه انجام ميدهند.
اين روانشناس با بيان اينکه کودکان در بازيهاي ارتباطي با يکديگر تعامل دارند و به طور مشترک از اسباب بازيهاي يکديگر استفاده ميکنند و حتي ممکن است اسباب بازي خود را به يکديگر قرض دهند، گفت: معمولا انجام بازي هاي ارتباطي توسط کودکان از سن 3 سالگي آغاز ميشود، همانند ساخت لگو به وسيله برخي کودکان که يک مورد از موارد بازيهاي ارتباطي به شمار ميآيد.
وي خاطر نشان کرد: انجام بازيهاي مشارکتي کودکان را از لحاظ اجتماعي و هيجاني درگير ميکند و موجب ميشود تا آن ها نظر خود را نسبت به نوع و وسيله بازي مطرح کنند، اين در حالي است که کودکان قواعد بازي را نميدانند اما در اين ميان هر يک در بازي به نقش خود آگاهي دارند و اين امر تاثير مهمي در آموزش مهارت اجتماعي کودکان دارد و آن ها ميآموزند که به خواسته هاي يکديگر و قواعد بازي احترام بگذارند و بدون اجازه از وسايل يکديگر استفاده نکنند.
منادي گفت: در برخي از مواقع کودک ناظر و تماشاچي بازي گروه همسالان خود ميشود که در اين حالت او تمايل دارد تا در کنار دوستان خود باشد و با آنها بازي کند اما به دليل اضطراب اجتماعي و ترس از درگير شدن و شراکت از اين عمل خودداري ميکند و از نظر رفتاري در گوشه اي فقط نظاره گر بازي دوستان خود ميشود و در اطراف آن ها پرسه ميزند. البته بايد گفت که اين رفتار بيشتر در ميان کودکاني ديده ميشود که والديني بسيار کنترل کننده و مداخله گر دارند.
با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد
بازار