تبيان/
حتي اگر اشتغال زن در قباله ازدواج به صورت يک حق شرط شود باز شوهر اين امکان را دارد که اگر مدتي بعد شغل او را مخالف مصالح خانوادگي و حيثيت يا شان خود يا زن تشخيص داد از دادگاه ممانعت زن از ادامه کار را بخواهد.
اصولا وظيفه کار و تامين معاش زندگي بر عهده مرد است، اين موضوع نه تنها در قانون که قبل از آن در شرع هم مورد تاکيد قرار گرفته است.
در واقع حقوق به تبعيت از دين اشتغال را از وظايف مهم مرد ميداند، البته زن هم ميتواند در سند ازدواج شرط کند که پس از ازدواج مشغول به کار شود يا اگر تاکنون شاغل بوده است همچنان به شغل خود ادامه دهد.
اگر در قباله ازدواج در قسمت مشخصات طرفين در مورد زن نوشته شود کارمند،کارگر يا هر عنوان ديگر اصل بر اين است که شوهر با علم و اطلاع از شغل خانم با او ازدواج کرده است پس ديگر نميتواند او را از ادامه اشتغال منع کند.
نبايد فراموش کرد که حتي اگر اشتغال زن در قباله ازدواج به صورت يک حق شرط شود باز شوهر اين امکان را دارد که اگر مدتي بعد شغل او را مخالف مصالح خانوادگي و حيثيت يا شان خود يا زن تشخيص داد از دادگاه ممانعت زن از ادامه کار را بخواهد.
ماده ۱۱۱۷ قانون مدني ميگويد: "شوهر ميتواند زن خود را از حرفه يا صنعتي که مخالف مصالح خانوادگي يا حيثيات خود يا زن باشد منع کند. "
قاضي دادگاه تنها کسي است که ميتواند تشخيص دهد آيا شغل زن حقيقتا با حيثيت و مصالح خانوادگي زوجين مخالف است يا خير. پس در اين مورد که شغل زن خلاف مصلحت است يا خير نظر مرد تعيين کننده نيست و قاضي است که بايد نظر آخر را بدهد.
با کانال تلگرامي «آخرين خبر» همراه شويد
بازار