اولین خانم عکاس ایرانی که به جام جهانی می‌رود

مهر/ «منا هوبه فکر» عکاس جواني است که قرارست سال آينده به عنوان اولين بانوي عکاس ايراني به جام جهاني ۲۰۱۸ روسيه برود. با اين عکاس جوان و فعال گفتگو کرديم. مجله مهر: خرداد در راه برخلاف خردادهاي سال هاي قبل، ماهي ست که از اول بهار انتظارش را مي کشيم و حتي برايش روزشماري مي کنيم تا به بيست هفتمين روز آن يعني شروع بازيهاي جام جهاني فوتبال برسيم. جام جهاني که اين بار بدون خون جگر خوردن راهي آن شديم و با اقتدار به عنوان دومين تيم اين دوره از مسابقات صعود کرديم. اين جام جهاني هرچقدر براي فوتبال دوستان ايراني که مي توانند لحظات پر افت و اخيزي را همراه تيم ملي تجربه کنند؛ شيرين است براي «منا هوبه‌فکر» شيريني مضاعفي خواهد داشت. بانوي عکاسي که قرار است از پشت خط سفيد ورزشگاه ها شاهد و ناظر بازي باشد و قاب هاي خاطره انگيزي از آن ثبت کند. هوبه فکر عکاس خبرگزاري ايسنا است و سال‌هاست در حوزه عکاسي مستند، خبري و ورزشي فعاليت مي کند. به بهانه حضور اين عکاس جوان در جام جهاني روسيه با او گفتگو کرديم. عکاسي براي شما از چه زماني شروع شد؟ جذب دوربين عکاسي و وسايل پدرم شدم. دوربين آنالوگ و حرفه‌اي بود و وقتي مي‌ديدم پدرم يک کيف عکاسي دارد که همه لنزها داخلش است. آنجا بسيار جذب هنر شدم. در هنرستان گرافيک خواندم و در دانشگاه هم رشته عکاسي را انتخاب کردم. دانشجوي ترم اولي بودم که فراخوان خبرگزاري ايسنا را ديدم. هيچ نمونه کاري نداشتم. فقط يک روز رفتم بازار تهران و عکس گرفتم. با اينکه ايسنا اصلا عکاس نمي‌خواست و فقط براي پر کردن آرشيوش ميخواست سفارش عکس بدهد. تازه گفته بود اگر عکاس هم بخواهد خانم نمي‌خواهد. اما من آنقدر ممارست کردم و جنگيدم تا اينکه من مشغول به کار شدم. اگر بخواهيد يکي از مجموعه عکس‌هايتان را به مخاطب معرفي کنيد و بگوييد که آنها را ببيند تا شما را بشناسد کدام را معرفي مي‌کنيد؟ خاصيتي که عکاسي مستند دارد اين است که ماندگاري‌اش بيشتر است. در بخش مستند يکي از کارهايي که خودم فکر ميکنم آن زمان خيلي جالب بود اين است که بخش کوچکي از زندگي مريم طوسي دونده ايراني را عکاسي کردم که به نظرم خيلي خاص بود. مجموعه عکسي هم از تيم فوتبال بانوان ملوان بندر انزلي به نام «دختران ملوان» دارم. بعد آرايش ايراني ست ديگري هم مجموعه اخيري که در مورد بيماران نادر است. براي جام جهاني روسيه شما به عنوان اولين زن عکاس ايراني انتخاب شديد؟ اين انتخاب به چه شکل انجام گرفت؟ کميته‌اي از طرف انجمن ورزشي نويسان تشکيل شد و سهميه‌اي براي خانم‌هاي خبرنگار تعيين کردند که يک عکاس و يک خبرنگار خانم راهي جام جهاني شوند. در يک جلسه راي‌گيري شد که من و يک خانم خبرنگار اعلام شد. به سه چهارماه آينده که فکر مي‌کنيد چه حالي پيدا مي‌کنيد؟ هيجان داريد؟ آيا به قاب و عکس خاصي از قبل فکر مي‌کنيد؟ در عکاسي که نمي‌توان چيزي را از پيش تعيين کرد و گفت که مي‌توان چه کاري کرد. اما خب به لحاظ تجربه‌اي که در عکاسي مستند و خبري دارم. يک چيزهايي برايم قابل پيش بيني هست اما اکثرا قابل پيش بيني نيست. من خيلي خوشحالم نه فقط به خاطر رفتن خودم؛ بلکه به اين خاطر که بابي باز شد تا عکاس‌هاي ورزشي خانم هم بتوانند در مياديني را تجربه کنند که در ايران نمي‌توانند آن‌ها را تجربه کنند. من در سال ۹۳ مسابقات آسيايي اينچئون را شرکت کردم و توانستم بسياري از مسابقات در رشته‌هاي مختلف را عکاسي کنم. اما خب عکاسي براي خانم‌ها در ايران به اين شکل نيست.البته عکاسي ورزشي محدود به فوتبال نيست. براي اين خيلي اميدوارم که ان شالله ادامه پيدا کند تا خانم‌هاي عکاس هم بتوانند در اين زمينه‌ها در داخل کشور عکاسي کنند. شما قرار است کل بازي‌هاي جام جهاني را پوشش بدهيد يا اينکه فقط بازي‌هاي تيم ملي ايران و مرحله گروهي رقابت‌ها، آيا ممکن است تا فينال در روسيه باشيد؟ علاقه شخصي‌ام عکاسي از کل مسابقات است. وقتي با عکاسان ورزشي صحبت مي‌کنم بيشتر براي عکاسان ايراني بحث مالي ست. به خاطر اينکه بودجه‌ها محدود است و کسي نمي‌تواند حمايت کند. من در تلاش هستم که اسپانسر پيدا کنم يا حداقل کسي که بتواند حمايت کند که بتوانم تا پايان آنجا باشم و مجموعه‌اي که در ذهن دارم کامل شود. اگر هم نشد که تا آنجايي که مي‌شود بمانم. باتوجه به اينکه عکاس ورزشي هستيد. علاقمند و طرفدار تيم‌هاي ورزشي هم هستيد؟ تيمي که بخواهيد از بازي‌هايش عکاسي کنيد؟ من به عکاسي مستند خيلي علاقه مند هستم اگر کارهاي مرا ديده باشيد عکاسي مستند زياد است. چون خودم بسيار دوست داشتم. براي يک عکاس خيلي مهم است که يک رويداد ورزشي و سياسي را پوشش بدهد اما آنجايي مضاعف مي‌شود که شما علاقه داريد. من علاقه داشتم و در بسياري از رشته‌هاي ورزشي بانوان اعم از فوتبال و فوتسال و رشته‌هاي مختلف تا آن جا که اجازه داشته‌ام حتي خيلي فراتر از آن عکاسي کرده‌ام. حتي در رشته جديدي مثل کشتي بانوان فعاليت کرده‌ام. قطعا علاقه دارم در جام جهاني از ساير تيم‌ها عکاسي کنم چون بازي تيم هاي معروف را همه دوست دارند بروند. اما فاصله شهرها زياد است و بازي‌هاي ايران دوتايش شب است. بايد ديد که کدام بازي‌ها با بازي ايران تداخل نداشته است. واقعا دوست دارم بازي تيم‌هايي مثل برزيل، آلمان، پرتغال، آرژانتين را عکاسي کنم. خودم برزيل و آلمان را خيلي دوست دارم. قطعا از ستاره‌هاي فوتبال عکاسي کردن را همه عکاس‌ها دوست دارند. اميدوارم ايران صعود کند تا بتوانم از تيم‌هاي بيشتري عکاسي کنم. سطح عکاسي ما به خصوص سطح عکاسي ورزشي قابل رقابت با ساير آژانس‌هاي عکس در جهان است؟ من فکر مي‌کنم هر عکاسي ديد خودش را دارد. من ممکن است اينطور فکر کنم که بهترين عکاس کسي است که بتواند يک لحظه خاص را عکاسي کند و وقتي خودم چنين عکسي را مي‌گيرم حس برد دارم. اما عده‌اي ممکن است طور ديگري فکر کنند که اگر بتوانند يک روايت کلي از يک بازي فوتبال داشته باشند بهتر است. رويکردها کاملا متفاوت است. اما خب در امکانات هم متفاوت هستيم و به هرحال يک فاصله‌هايي داريم. بالاخره در جام جهاني بزرگترين آژانس‌هاي خبري دنيا در بهترين نقطه زمين جاي دارند و برايشان از قبل جا گرفته شده است. بعد تازه خبرگزاري‌ها و مجلات ديگر مي آيند. اما به نظر من عکسي پر طرفدار مي‌شود که کسي آن را نگرفته باشد. کسي که يک مقداري ديدش بازتر باشد و نوع ديگري عکاسي ورزشي را ببيند. البته به نظر من سطح عکاسي ما نسبت به سالهاي قبل متفاوت شده‌است و در سالهاي اخير جايزه عکس بين المللي زيادي گرفته‌ايم. کم و کسري در ابزارهاي عکاسي شما وجود دارد؟ عادت ندارم از نداشته‌ها بگويم. همه اين سال‌ها من از حاشيه دور بوده‌ام و فکر مي‌کنم يکي از دلايلي که توانستم موفق داشته باشم اين است که از حاشيه دور بودم. اما خب يکسري از امکانات را مسلما عکاس ايراني ندارند. مسلما مثل يک عکاس بزرگ ورزشي يک آژانس خبري امکانات نداشته باشيم اما بازهم ميگويم ديد عکاسي مهم تر است. من در اين سفر از کسي توقعي ندارم. اما کاش از حمايت کنند. من فکر مي‌کنم اين حمايت قطعا منجر به يک نتيجه خوب شود. اما من بيشتر اميدوارم طوري عمل کنيم که راه براي باقي عکاسان خانم چه در داخل و چه در خارج باز شود. در جام جهاني روسيه چيزي وجود دارد که حس کنيد منتظر شماست. آدمي که بخواهيد آنجا ببينيد يا حس و حالي که به آن فکر کنيد؟ برايتان اينطور بگويم که وقتي ناصر حجازي در سال ۹۰ فوت شد. من براي اولين بار وارد ورزشگاه آزادي شدم. آن جا بدون تماشاچي و بدون هيچ بازي فوتبالي براي مني که براي اولين بار مي‌رفتم بزرگي و ابهت و هيجان خاصي داشت. بماند که فضاي ناراحت کننده‌اي بود. اما آن هيجان براي من خيلي جالب و خواستني بود. اين هيجان در همه اين سال‌ها که عکاس ورزشي بوده‌ام با من بوده‌است اما من با کسب تجربه ياد گرفته‌ام که اين هيجان را کنترل کنم که مبادا به کارم لطمه بزند. ديده‌ام برخي عکاس‌ها گاهي آنقدر دچار هيجان مي‌شوند که آن عکاسي که بايد انجام بدهند را نمي‌توانند انجام بدهند. بايد بگويم که خيلي هيجان زده هستم که قرار است در جايي مثل جام جهاني وارد شوم. اما فکر مي‌کنم با تجربه‌اي که دارم مي‌توانم اين هيجان را با ذوقي که دارم کنترل کنم. آرزو داريد وقتي از اين سفر بر مي‌گرديد چه چيزهايي همراه خودتان آورده باشيد؟ دوست دارم وقتي از سفر بر مي‌گردم اول از همه از خودم و عکاسي و تجربه‌اي که داشتم راضي باشم. اين سفر قطعا تجربه زيادي براي من دارد. براي همين دوست دارم از تک تک لحظه‌هايش استفاده کنم و بتوانم چيزهايي که در ذهنم هست را اجرايي کنم. تنها چيزي که مي‌خواهم بگويم کوله‌ام پر از تجربه باشد. مثل تجربه‌اي که از حضور در مذاکرات ژنو داشتم که واقعا بي نظير بود. هر روزش چيز خاصي تجربه مي‌کردم که قبل از آن نداشتم. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در تلگرام https://t.me/akharinkhabar آخرين خبر در ويسپي http://wispi.me/channel/akharinkhabar آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar