تقریبا مدت هاست که با همسرم حرف نزدیم!

زندگي آنلاين/ وقتي دخترم، تنها فرزند من و همسرم، ازدواج کرد و به خانه بخت رفت، تازه متوجه شدم چقدر از همسرم دور شده ام! از چه زماني اين اتفاق افتاده بود؟ يعني اوايل زندگي مان هم همين قدر ساکت بوديم و هيچ حرفي براي گفتن با هم نداشتيم؟ سعي مي کنم به حافظه ام فشار بياورم و روزهاي گذشته را مرور کنم. هرچه فکر مي کنم، مي بينم هميشه فقط در مورد دخترمان، شيرين کاري هايش، مشکلاتش، درس خواندنش و در کل نيازهاي او با هم حرف زده ايم؛ پس خودمان چه؟ چرا خودمان را يادمان رفته بود؟ حالا که مثل روزهاي اول ازدواج دوباره تنها شده ايم، هر کدام مشغول کارهاي خود مي شويم. نه اينکه دوست نداشته باشيم با هم صحبت کنيم اما انگار هيچ موضوعي به ذهنمان نمي آيد که احساس کنيم براي همسرمان هم جالب است! نهايت زور زدن هاي هردويمان براي حرف زدن با هم، باز هم به مرور خاطره هاي کودکي دخترمان مي گذرد، انگار او تنها نقطه مشترکمان است! کجاي راه را اشتباه کرده بوديم؟ من و همسرم همديگر را دوست داشتيم و حالا ساعت هاي مشترکمان را در سکوت مي گذرانديم؛ مثل 2 تا غريبه!» چرا زوج هاي عاشقي که دوران نامزدي ساعت ها پاي تلفن در گوش هم زمزمه مي کنند، با گذشت مدتي از زندگي مشترک، به مرور گفت و گوهاي داغ و پرهيجانشان رنگ مي بازد و حرف هايشان به دغدغه هاي زندگي روزمره و فرزندان خلاصه مي شود و از هم غافل مي شوند؟ خودتان را فراموش نکنيد اين يک اصل مهم در زندگي زناشويي است که زن و شوهر بايد حتما زماني را به صورت مرتب و مداوم، فقط به خودشان اختصاص دهند و فقط به خواسته ها و نيازهاي خود و هسمرشان بدون در نظر گرفتن بچه ها يا شرايط محيط و... بپردازند. البته هيچ متر و معياري براي اين موضوع شناخته و تعيين نشده که به طور قطعي مشخص کند همسران بايد هر روز، هر هفته يا... براي هم وقت بگذارند و با هم صحبت کنند؛ ما هم با توجه به زندگي هاي پرمشغله امروزي توصيه نمي کنيم اين معاشرت ها روزي يکبار باشد اما نبايد فواصلش طولاني و مثلا ماهي يکبار باشد! افراد خودشان اين نياز را احساس مي کنند که مثلا دلشان مي خواهد راجع به موضوعي با همسرشان صحبت کنند و همسران بايد حداقل هفته اي يکبار، يا حتي بيشتر، براي اين نوع صحبت ها با هم وقت بگذارند و بهتر است از پيش زمان اين جلسه هاي دو نفره را مشخص کرده باشند و بدانند که فلان روز مي خواهند راجع به فلان موضوع با هم صحبت کنند. شرايط مساعد براي اين گونه گفت و گوها اين است که اگر زوجي شاغل هستند، بعد از بازگشت به منزل، کمي استراحت و بعد با هم گفت و گو کنند اما اگر به خاطر مسائل روزمره کاري يا شخصي، عصباني و آشفته هستند، بهتر است اين گفت و گو را به زمان بهتري که هر 2 آرام هستند و آمادگي اش را دارند، موکول کنند. اما اگر شرايط شان فراهم باشد، نيم ساعت تا يک ساعت را هفتگي کنار هم بنشينند و از احساس هايشان حرف بزنند، يا فرضيه اي که در مورد طرف مقابل دارند، بيان کنند. مثلا بگويند: «احساس مي کنم اين هفته کمي آشفته و خسته بودي!/ احساس مي کنم بابت فلان اتفاق خوشحال بودي/ فکر مي کنم از فلان کار من خيلي خوشت نيامد.» به اين ترتيب جمله هايي را در مورد همسرشان و جمله هايي را هم در مورد خودشان بيان مي کنند. جمله هايتان را با دقت انتخاب کنيد بهتر است افراد جمله ها و انتقادهايي را که در مورد همسرشان بيان مي کنند، با ضمير «تو» شروع نکنند؛ مثلا بگويند: «تو اين هفته به من زياد توجه نکردي!»/ «تو اين هفته به من کم پول دادي» و... چون اين نوع جمله ها افراد را به حالت تدافعي مي کشاند. بهتر است براي بيان اين نوع حرف ها افراد جمله هايشان را با عباراتي مثل «حسم اين بود که.../ تصور مي کردم.../ من فکر مي کردم...» شروع کنند. به اين ترتيب اگر حرف فرد درست باشد، او علت رفتارش را بيان خواهد کرد و اگر حرفش اشتباه باشد، خيلي راحت مي گويد: «نه! تو اشتباه فکر کردي و...» بنابراين راه هرگونه مشاجره و بحث و دعوا بسته مي شود. مسلما اين نوع حرف ها بايد فقط بين زوج، در خلوت و بدون حضور ديگران رد و بدل شود. به همين دليل شايد زوج ها فکر کنند اتاق خوابشان يا مثلا شب ها قبل از خواب، فرصت خوبي براي اين نوع گفت و گوهاست در صورتي که اصلا اين طور نيست. چون يکي از توصيه هاي بهداشت خواب اين است که محيط خواب دور از گفت و شنودهاي منفي، انتقادي و تنش زا باشد، بنابراين اين گفت و گوها بهتر است در محيطي خنثي مثل اتاق ميهمان يا اتاق ناهارخوري رد و بدل شود. بعضي ها دوست دارند در آشپزخانه و دور ميز کوچک صبحانه خوري شان جلسه دو نفره بگذارند، زوج مي توانند کنار هم بنشينند و مثلا عصرانه، چاي يا قهوه ميل کنند و گپ هم بزنند. پروژه هاي آينده را بي خيال شويد! اصول حرف زدن هم در اين نوع مکالمه ها بايد رعايت شوند و فقط به زبان آوردن کلام کافي نيست؛ هر 2 بايد حواسشان به هم باشد و آقا روزنامه را کنار بگذارد يا در حال تماشاي اخبار نباشد! خانم هم تلفن همراه در دست يا در حال خواباندن بچه نباشد! درواقع قرار است يکي- دو ساعت در هفته، همه توجه شان را به طور کامل، به هم اختصاص دهند و خيلي اوقات همين قدر هم کفايت مي کند. در همين گپ و گفت هاست که زوج مي توانند از احساس ها، دل نگراني ها و دغدغه هاي خود صحبت کنند تا به يک تعامل برسند. نبايد فراموش کنيم اين عامل ها براي زندگي مشترک لازم و ضروري هستند. البته لزومي ندارد در اين جلسه هاي يکي- دوساعه هفتگي از اتفاق هايي که براي اطرافيان افتاده، صحبت کنند، اما اگر ماجرايي براي اطرافيان پيش آمده که به نوعي يکي از طرفين را از لحاظ احساس درگير کرده، بايد در همين جلسه ها مطرح شود و در کل هر چيزي که ذهن زوج را مشغول کرده، البته در حد حوصله همان مدت زمان يکي- دو ساعته، مي تواند بيان شود و زوج مي توانند برنامه هاي پيش رو و دغدغه هايشان را سر و سامان دهند؛ البته برنامه هاي کوتاه مدت (مثلا کارهاي هفته آينده) نه برنامه ريزي براي 6 ماه ديگر و سال بعد! درواقع، اين جلسه ها بايد براي رسيدگي به دل نگراني هاي روزمره که در همان بازه زماني يک هفته اي يا کمتر ايجاد شده، برگزار شوند و پروژه هاي عمده زندگي بايد در جلسه هاي جداگانه اي بررسي شوند. اگر اوضاع وخيم است... وقتي زوج با هم مشکل و اختلاف دارند، اولين نکته اي که بايد رعايت شود اين است که هر 2 طرف شرايط مذاکره و تمايل به گفت و گو در مورد موضوع اختلاف داشته باشند. در چنين مواردي، هر زماني مي توانند گفت و گو کنند و نيازي نيست زماني در چند روز آينده برايش مشخص کنند، اما هر 2 طرف بايد توجه داشته باشند غرض از اين جلسه، رسيدن به يک نتيجه نهايي است و قرار نيست آخرش دوباره به دعوا و دلخوري ختم شود، بنابراين خانم يا آقايي که دلخور و ناراحت است، مي تواند موضوع را پيش بکشد و علت ناراحتي اش را بيان کند و طرف مقابل هم بايد خيلي تکنيکي تر و پيچيده تر، با استفاده از مهارت هاي ارتباط موثر در گفت و گو شرکت کند. بعضي وقت ها اختلاف همسران آنقدر عميق و جدي است که آنها نمي توانند حتي يک گفت و گوي ساده روزمره با هم داشته باشند. به اين افراد توصيه مي شود براي دستيابي دوباره به برقراري مهارت هاي ارتباطي با هم ساعاتي را در مورد موضوع هاي کاملا خنثي مثل وضعيت آب و هوا، اتفاق هايي که سر کارشان افتاده، وضعيت ترافيک خيابان ها و... صحبت کنند و سراغ حوزه هاي تعارض و اختلاف نروند. چون از نظر متخصصان حوزه روان، اين زن و شوهرها مهارت حرف زدن با يکديگر را از دست داده اند. به اين ترتيب با اين گفت و گوهاي خنثي مشخص مي شود که آيا اين زن و شوهر مي توانند با هم ارتباط کلامي برقرار کنند يا نه و بعد مي توان اين برقراري دوباره ارتباط را به موضوع هاي ديگر از جمله حوزه هاي اختلاف و حساسيت ها تعميم داد. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar