فرمول موفقیت برای زنان خانهدار
بيتوته/ امروز روز تولدش است. ساعت که به ۱۰ صبح برسد او بيست ساله است و من بيست سال مادري کردهام؛ مادري- خانهداري. شغلم خانهداري نبود. کارمند شرکتي بودم با بيمه و همه مزايا اما پسرم که آمد مادري شدم تنها؛ شغلم بيبيمه و مزايا با ماموريتي تماموقت. از صبح تا شب، از شب تا صبح، هر روز بدون تعطيلي، بدون يک روز پشيماني اما الان بعد از بيست سال، حس رضايتي که ته دلم داشتم با اين حرفش خراب شد: «تو يک زن خانهداري که از مسايل جامعه و اجتماع چيزي نميدوني!» دستم درد ميکنه، خونه بوي نم تميزي ميده، بوي خورشت آلواسفناج همه جا پيچيده اما من دستم درد ميکنه و احساس ميکنم همه کارهايي که کردم بيهوده است. خانهداري يک کار بيهوده است؟! بياجر، بيمزد، دستم درد ميکنه! ... به نظر شما چي؟ آيا يک زن خانهدار اوج موفقيتش در خانهداري و بچهداري خلاصه ميشود؟ اصلا موفقيت براي يک زن خانهدار ميتواند معنا داشته باشد؟ يا مثل آنچه که از زبان مادري خوانديم يک کار بيمزد و اجره که شما را فقط پير ميکند بدون اينکه ديگران شما را ببينند؟! وقتي اين سوال را از دکتر رزاقي، روانشناس، پرسيديم، او جواب داد: «زندگي يک زن يا مرد بايد به ابعاد مختلفي تقسيم شود. زندگي افراد بايد به قسمتهاي مختلف معنوي (دعا و نيايش)، زندگي اجتماعي (تعامل با ديگران و محيط و شغل)، زندگي فردي (توجه به احساسات و عواطف خود، مطالعه)، زندگي خانوادگي (توجه و رسيدگي به امور خانواده شامل همسر، فرزند) زندگي سياحتي (براي آرامش و تقويت روحيه) تقسيم بشود که متاسفانه عدهاي از خانمهاي خانهدار به محض ازدواج يا بچهدار شدن زندگي تکبعدي را در پيش ميگيرند، در حالي که از اين نکته مهم غافلاند که با اين عمل نه تنها در بعدهاي ديگر زندگي بلکه در بيشتر مواقع در همان جنبه از زندگي که افراط را در پيش گرفتهاند دچار مشکل خواهند شد که متاسفانه آثار سوء اين افراط سالها بعد مشخص ميشود و گاهي از مواقع راه برگشتي هم نيست. ● خانهداري هم شغل است؟ شايد شما هم که خانهدار هستيد و بارها و بارها به اين سوال ديگران با تعصب جواب «بله» دادهايد در خلوت و تنهايي از خود پرسيدهايد واقعا کاري که من ميکنم يک شغل به حساب ميآيد يا اينکه من خودم را با آن سرگرم و قانع کردهام؟ با اينکه بسياري از افراد تصورشان از خانهداري تنها شستن ظرف و تميز کردن خانه، پخت و پز و ... است، دکتر رزاقي از خانهداري به عنوان يک شغل مقدس ياد ميکند و ميگويد: «براي اينکه خانهدار موفقي باشيم بايد باور مثبتي از خودمان داشته باشيم که اگر روزي مثل قصه بالا فرزندمان ما را به خاطر اين انتخابمان سرزنش کرد در هم نشکنيم.» ● توصيههايي به خانمهاي خانهدار هر زن خانهداري قبل از هر چيز بايد در جهت افزايش احساس مثبت قدم بردارد اما چگونه؟ اين روانشناس معتقد است در کنار اين باور بايد زنان خانهدار تمهيدات زير را براي افزايش اين حس در خود به کار ببندند: ▪ توانمنديهاي مثبت گذشته خود را بيشتر ببيند و به آن توجه کند. ▪ براي زندگي روزمره برنامه منظمي طراحي کند. ▪ همراه با خانهداري روابط اجتماعي خود را افزايش دهد. ▪ سعي کند با مديريت زمان، از موقعيتهايي که دارد به نحو مطلوب استفاده کند. ▪ خود را در انجام امور اجتماعي نااميد و ناتوان نداند. ▪ خانهداري را همتراز با ساير فعاليتهاي اجتماعي تصور کند تا از اين طريق احساس رضايت و خودباوري خود را افزايش دهد. ▪ اثر وجود اين حس هم موجب کاهش استرس در خانواده، الگوبرداري همسر يا فرزند از او و افزايش اعتماد، موفقيت شغلي همسر، کمک به انتخاب درست شغل در فرزندان و کمک در مراحل بحراني و افزايش موفقيت درسي آنها ميشود.