مادران افسرده چه آسیبی به فرزندان خود میزنند؟
ايسنا/ يک روانشناس گفت: مادران افسرده، ناخودآگاه آسيب زيادي به فرزندان خود ميزنند که از جمله آنها ميتوان کمخوابي کودکان را عنوان کرد. ليلا بابامرادي اظهار کرد: محققان معتقدند کودکاني که مادران افسرده دارند، توجه کمتري به اطرافشان ميکنند و هرچه افسردگي شديدتر و تعداد عوامل استرسزا در زندگي مادر بيشتر باشد، رابطه والد و فرزند صدمه بيشتري ميبيند؛ در واقع اختلاف زناشويي، فقدان حمايت اجتماعي و فقر، نه تنها مادران را به چالش افسردگي ميکشاند، بلکه فرزندان آنها را در مرز سلامت و بيماري رواني قرار ميدهد و حتي ميتواند لطمات جبران ناپذيري بر روح آنها وارد کند. اين روانشناس با تاکيد بر اينکه استمرار افسردگي مادر، رابطه والد و فرزند را وخيمتر ميکند، ادامه داد: مادران افسرده، فرزندان خود را منفيتر از مشاهدهگران عادي تصور ميکنند. اين مشکلات تا سالهاي پيش از دبستان ادامه پيدا ميکند و مشکلاتي از جمله بيشفعالي، سرپيچي و پرخاشگري عليالخصوص در پسربچهها به ارمغان ميآورد. از اينرو، قبل از درمان مشکلات فرزندان، بايد از افسرده نبودن مادر مطمئن شويم. وي افزود: مادران افسرده حالات منفي بيشتري دارند و تعاملات مثبت کمتري با فرزندانشان برقرار ميکنند. همچنين هنگام تعامل با فرزندشان، حساسيت کمتري دارند. در همينراستا، اطفال مادران افسرده نيز ممکن است حالات مادرشان را تقليد کنند و به عبارتي، افسردگي را بياموزند. علاوه بر اين، مادرانشان را براي دورههاي طولاني غم، درماندگي، نااميدي، تحريکپذيري و آشفتگي تحمل کنند. به همينخاطر، بدون شک نميتوانند مولفههاي کافي براي رشد سالم جسمي و رواني را از محيط خانه دريافت کنند. بابامرادي تصريح کرد: مادران افسرده ممکن است خيلي اهل تلاش براي رفع نيازهاي کودکشان نباشند. در چنين وضعيتي، کودک به اين نتيجه ميرسد که رفتارش تاثيري بر رفتارهاي مادر ندارد و ممکن است در ناخودآگاه خود، احساس کند که نميتواند روي مادرش حساب باز کند؛ در واقع افسردگي مادر، زمينهساز مشکلات رفتاري کودک است و ممکن است به رشد رواني کندتر نسبت به همسالان منتج شود. البته شناخت افسردگي در سنين کودکي تا حدودي دشوار است . از اينرو، پزشکان به والدين جوان توصيه ميکنند که قبل از اقدام براي بارداري، از مشاوران خانواده جهت تثبيت وضعيت روحي خود کمک بگيرند و از بهداشت رواني خود مطمئن شوند. اين روانشناس خاطرنشان کرد: متاسفانه مادران افسرده توجه چنداني به نيازهاي نوزاد خود ندارند و در مقايسه با مادران سالم، به شيوه متفاوتي به گريه کودک خود واکنش نشان ميدهند که ممکن است چندان اصولي نباشد. به همينخاطر، ممکن است روي رشد فرزندان خود تاثير منفي بگذارند و بدون اينکه بخواهند، فرزنداني با اختلالات رواني تحويل جامعه بدهند. وي يادآور شد: در واقع فرزندان مادران افسرده در معرض خطر بالاي بروز اضطراب هستند و پژوهشگران دريافتهاند کودکاني که در پنج سال اول زندگي در معرض افسردگي مزمن مادران خود قرار ميگيرند، تا زماني که به سن مدرسه برسند، به احتمال بيشتري دچار اختلالات روانپزشکي ميشوند.