اگر کودک پرحرفی دارید، این مطلب را از دست ندهید
ني ني بان/ اگر کودک پرحرفي داريد اين مطلب را بخوانيد.بيشتر والدين از اينکه کودکشان صحبت کردن را ياد بگيرد و بسيار ذوق و شوق براي او نشان مي دهند تا کودک کلمه اي بر زبان بياورد و بسيار تلاش ميکنند تا کلمات بيشتري به فرزند خود بياموزند اما زمانيکه کودک به سني رسيد. که مي تواند به راحتي سخن بگويد از زياد صحبت کردن او کلافه مي شوند و مي گويند چقدر مي زني؟ بايد به اين نکته توجه داشت که کودکان کنترلي روي صحبت کردن خود ندارند يعني مغز آنها توانايي آن را ندارد تا در سکوت با خودشان حرف بزنند و کودک کنجکاو است و با سوال پرسيدن دنياي خود را مي شناسند. مي توانيد اين انرژي کودک را جهت دهي کنيد بطور مثال از او بخواهيد تا داستاني برايتان تعريف کند و شما صدايش را ضبط نمائيد.روان شناسان کودک تاکيد ميکنند پرورش توان حرف زدن در سنين پايين، بر مهارتهاي رفتاري يا توانايي گفتاري و شنيداري و تقويت حس کنجکاوي کودک تاثير ميگذارد. بر اين اساس بهتر است که والدين هنگام حرف زدن کودک، دست بزنند يا به طريق ديگري شادي خود را نسبت به توانايي که در او در حال شکلگيري است، نشان دهند. به بيان ديگر هر چقدر کودکي زودتر به حرف بيفتد در پرورش استعدادهاي شناختي و ارتباطياش سريعتر رشد خواهد کرد.بزازان با اشاره به اين که وقتي کودکتان را به حرف زدن تشويق ميکنيد، او را به استفاده از استعداد طبيعي شنيدن نيز ترغيب ميکنيد، ميافزايد: يکي از نشانههاي ارزيابي کودکان باهوش، توانايي آنها در تکلم است، چراکه دير حرف زدن کودکان يعني صحبت کردن آنها پس از سه تا ۳٫۵ سالگي، رشد مهارتهاي ارتباطي و شناختي کودک را با تاخير مواجه ميکند. به گفته وي، روانشناسان کنجکاوي را نيز يکي از اصليترين دلايل پرحرفي بچهها تلقي ميکنند؛ حس کنجکاوي کودکانهاي که از سوي والدين گاه مورد بيتوجهي قرار ميگيرد.به من توجه کن!شايد تاکنون بارها توجه کرده باشيد زماني که مادران با تلفن به مدت طولاني صحبت ميکنند يا در جمعي مشغول صحبت هستند و از کودکشان غافل ميشوند، کودک با صحبت کردن طولاني يا پرسشهاي مکرر سعي ميکند که توجه مادر را به خود جلب کند. روانشناسان ريشه اين نوع واکنشهاي رفتاري کودک را جلب توجه والدين ميدانند. بزازان با تاکيد بر اين که گاهي ترس کودکان نيز به زياد صحبت کردن آنها منجر ميشود، ميافزايد: اين اتفاق بويژه در سنين پايين و براي کودکاني که شبها از تنها خوابيدن در اتاق خود ميترسند، اتفاق ميافتد. چنين کودکاني از والدينشان ميخواهند که کنار آنها بمانند تا با آنها صحبت کنند. حسادت نيز بخصوص پس از به دنيا آمدن فرزند جديد در خانواده، براي کودکان بالاي سه سال، ميتواند عاملي براي پرحرفي کردن و جلب توجه والدين محسوب شود.اين روانشناس تاکيد ميکند: در بسياري موارد، پرحرفي حتي در بزرگسالان نيز وسيلهاي براي پوشش پريشان احوالي روحي يا نگرانيهاي دروني است.