چگونه دفاع کردن از خود را به فرزندم بیاموزم؟
ايران/ معمولاً کودکان حدود دو تا سه سالگي هنگام بازي يکديگر را هل ميدهند، گاز ميگيرند، کتک ميزنند يا اسباب بازيهاي همديگر را پرت ميکنند. آنها بشدت از رفتار همسالان خود خشمگين ميشوند، زيرا هنوز رابطه برابر و بدون تنش را نياموختهاند. کتک زدن تا سن ٣ سالگي بهدليل عدم يادگيري رابطه صحيح با همسالان و عدم رشد رفتار اجتماعي در کودک طبيعي است اما بعد از اين سن طبيعي نيست و نياز به بررسي دارد. آيا والدين هنگام دعواي کودکانشان بايد دخالت کنند؟ در اين محدوده سني وظيفه کودکان نيست که از خود مراقبت کنند، چراکه کودک در اين سن مراقبت از خود را هم نياموخته است. بنابراين آنها نياز دارند شخص بزرگسالي کنارشان باشد تا اگر کودکي اقدام به کتک زدن يا هل دادن ديگري کرد، فرد بزرگسال بدون داد زدن يا دعوا کردن او را متوقف کند. والدين بايد بدانند اگر بيش از اندازه دخالت کنند، کودکان به جاي کنارهگيري از دعوا و وارد شدن از در دوستي، بيشتر باهم دشمن ميشوند و بعدتر همديگر را در بازيهايشان راه نميدهند. اگر کسي زدت، تو هم بزنش! اين جمله، آسيب فراواني به کودک خواهد زد و تمام آموختههاي فرزندتان زير سؤال خواهد رفت. وقتي شما اين را به کودک خود ميگوييد، اين سؤال براي او پيش ميآيد «پس اگر کسي کار بدي کرد من هم ميتوانم آن را تکرار کنم؟» کودکي که ميزند درونش لبريز از حس بد به خود و ديگران است. در حقيقت کودکي که کتک ميزند از کودکي که کتک ميخورد بيشتر آسيب ميبيند و احساسات منفي بيشتري را درون خود احساس ميکند. علاوه بر اين، شما با گفتن اين جمله به کودک خود، او را در خطر آسيب فيزيکي جبرانناپذير قرار ميدهيد و به او خشم، مجازات و کينه ورزي را آموزش خواهيد داد. پس چه رفتاري داشته باشيم؟ والدين بايد اين را بدانند زماني که کار به برخورد فيزيکي رسيد، به فرزندشان بياموزند، «بهتر است دست خود را بالا بياوري و به فردي که ميخواهد تو را بزند، بگويي نزن». با آموزش اين رفتار به فرزند خود، شما در واقع به او ميآموزيد که در رابطه با ديگران ميتواند حد و مرز مشخصي قرار دهد و از خود دفاع کند. اگر طرف مقابل به کار خود ادامه داد، فرزند شما بايد محيط را ترک کند. همچنين با اين کار به فرزندتان ميآموزيد که، انسانهايي در زندگي سر راه ما قرار خواهند گرفت که دچار مشکلات رفتاري هستند و عاقلانهترين واکنش در برابر اين افراد اين است که با آنها درگير نشويم. ترک کردن محيط نه نشانه ترسو بودن کسي است و نه دليل بر بيعرضگي او ميباشد، تنها نشان ميدهد که شخص فرق خوب و بد و درست و غلط را ميداند و در مقابل آزار ديدن، از خود دفاع ميکند.