١٠ کارى که مادران شاد، متفاوت انجام می دهند
بانوي شهر/ من از کودکى بر اين باور بودم که بايد بتوانم هر کارى را انجام دهم. وقتى ٢٠ ساله بودم، يک ليست از کارهايى که در زندگيم بايد انجام ميدادم را براي خودم نوشتم؛ بلافاصله بعد از اتمام دانشگاه سرکار ميروم، تا ٣٠ سالگى ازدواج ميکنم، در کارم آنقدر پيشرفت ميکنم که هر وقت دلم بخواهد بتوانم مرخصى بگيرم و بعدش تا قبل از ٣۵ سالگى بچه دار ميشوم. جوان بودم با کلى انرژى مثبت. همچنين يک حس زنانه هم در درونم داشتم که بهم ميگفت کاملا درست ميگم، من به عنوان يک زن وظيفه ام اين بود که از عهده همه اين کارها بر بيام. وقتى بزرگتر، عاقلتر و مادر ۴ فرزند شدم، ياد گرفتم که با تلاش کردن براى انجام همه کارها، مخصوصا به طور همزمان، نه تنها نميتوانستم به طور کامل انجامشان دهم بلکه از هيچ کدامشان نيز لذت نميبردم. ازدواج، کار و بچه هايم نيز تحت فشار فراوان بودند. باور کنيد که هيچ قرص معجزه آسايى وجود ندارد که شما با خوردنش بتوانيد همه ابعاد زندگي را به يک نقطه تعادل برسانيد، ولى من با گذشت زمان راهکارهايى را ياد گرفتم که باعث شدند نه تنها از سلامت عقل و روان برخوردار باشم، بلکه از تمام درگيريهاى روزانه مادرى، کار (چه کار خانه، چه کار بيرون و يا هردو) و ازدواجم لذت ببرم. ١٠ راهکار زير به من کمک کرد که به يک نقطه تعادل سالم در زمينه کار و زندگى شخصي خود برسم : نقطه تعادل خود را پيدا کنيد بياييد و يک واقعيت را قبول کنيم. وقتى بحث مادر شدن، کار و ازدواج پيش ميايد، هيچ نقطه ايده آلى وجود ندارد. اين دست خود شماست که چگونه کارهايتان را اولويت بندى کنيد، تغيير ايجاد کنيد و تصميم بگيريد که آمادگي انجام چه کارهايى را داريد و چه کارهايى را نميتوانيد انجام دهيد. هيچ وقت به خودتان نگوييد که “من بايد بتوانم که” يا “اگر او ميتواند، حتما من نيز ميتوانم”. از همه مهمتر به حرف هاى ديگران درباره کارهايى که بايد و نبايد انجام بدهيد گوش نکنيد، بلکه به نيازهاى خود و آنچه برايتان بهترين است توجه کنيد. اگر احساس مي کنيد که يک روز خوب هستيد و يک روز نيستيد، حتما درست فکر ميکنيد. بايد يک نگاه به زندگي خود بيندازيد، ببينيد چه اتفاقاتى در حال رخ دادن است و سپس اگر لازم باشد يکسرى چيزها را تغيير دهيد. براى ايجاد تغيير در وظايف کارى، همسرى و مادري خود انعطاف پذير باشيد، به هرحال اين وظايف به مرور زمان، چه بخواهيد چه نخواهيد، تغيير ميکنند. به جاى “تمام و کمال”، “به اندازه کافى خوب بودن” را انتخاب کنيد تمام فشارهايي که زنان امروز براي مادر، کارمند، همسر ايده آل بودن و هيکل ايده آل داشتن تحمل ميکنند، تمام لذت مادر بودن وانرژي آنها را ميگيرد. فکر نميکنيد که خيلي خوب ميشود اگر گاهي اوقات به خود کمى استراحت بدهيم؟ وقتي قرار است کاري را انجام بدهيد، ابتدا از خودتان بپرسيد “آيا فقط انجام دادن کار کافيست و يا بايد آن را به بهترين نحو انجام بدهم؟” به شما قول ميدهم که از هر ۱۰ بار، ۹ بار جواب شما اين است: “فقط انجامش بده.” مادر ستم کشيده نباشيد! “کلى کار دارم که بايد انجام بدهم”، “همه کارهاى اينجا را من بايد انجام بدهم”، آيا اين جمله ها برايتان آشناست؟ آيا احساس ميکنيد که تحت فشار و ناراضى هستيد ولى بايد همه کارها را هم انجام بدهيد؟ اگر اينگونه است بايد بگويم که حس “قربانى بودن” ميتواند براى شما تبديل به يک عادت شود، تمام انرژى فيزيکى و روانى شما را بگيرد و سطح تنش و استرس شما را بالا ببرد. نکته جالب اينجاست که اين حس از غرور شما نشأت ميگيرد. تلاش براى قربانى ديده شدن و مسئوليت همه کارها را بر عهده گرفتن، چيزيست که باعث ميشود شما احساس مهم بودن کنيد. شما فکر ميکنيد که با اينکار مشغول و مهم به نظر ميايد. ولى واقعيت اين نيست. در اصل اين کار براى اطرافيانتان بسيار آزار دهنده است، ميتواند آنها را عصبانى کند و فقط شما را مانند يک قربانى ببينند نه يک فرد مهم! راه حل چيست؟ از ديگران کمک بخواهيد، اجازه بدهيد که کمى فشار کارى را از روى دوش شما بردارند، و ياد بگيريد که بعضى وقتها به خواسته هاى ديگران يک “نه” محکم بگوييد. مرز بين خانه و کار را مشخص کنيد در دنياى امروز که با داشتن موبايل و تبلت، هميشه کار خود را در کنارمان داريم، گفتن اين جمله از عمل کردن به آن آسانتر است. کار آسانى نيست که با رفتن به خانه بخواهيد دکمه وظايف کارى خود را خاموش کنيد، مخصوصا اگر از خانه کار ميکنيد. همچنين منطقى نيست که نگرانيهاى خود در رابطه با خانواده و فرزندانتان را به محل کار خود ببريد. کارى که ميتوانيد انجام بدهيد اين است؛ قبل از ترک خانه و يا محل کار، همه چيزهاى مربوط به آنجا که در ذهنتان هست را روى کاغذ يا کامپيوتر يا موبايلتان بنويسيد تا يادتان بماند که وقتى برگشتيد چه کارهايى را بايد انجام بدهيد. تمرکز ذهنتان را به سمتى ببريد که از اين لحظه به بعد هر نوع فعاليت و کارى مربوط به آن مکان تمام شده، ليست کارهايتان را کنار بگذاريد و تا روز بعد به آن دست نزنيد. اول ماسک اکسيژن خودتان را بگذاريد مادرهاي عزيز، اين يعنى شما قبل از اينکه بتوانيد مراقب ديگران باشيد، بايد مراقب خودتان باشيد و اين ديگران شامل فرزندان، همسر و پدر و مادر سالخورده شما هم ميشود. براى خودتان وقت بگذاريد، اين اصلا خودخواهى نيست، بلکه کاملا ضروريست. ورزش کنيد، مديتيشن کنيد، بخوانيد و با دوستان معاشرت کنيد. در هفته يک شب را به خود اختصاص دهيد و کارى را بکنيد که از انجام دادنش لذت ميبريد. اين کار شامل چيزهايى که برايتان خوب است و يا چيزهايى که فرزندان و همسرتان از آن لذت ميبرند، نميشود. اين فقط مال شماست، هر چيزى که ميخواهد باشد؛ يک شام با دوستان، خواندن يک کتاب عاشقانه در وان آب گرم، يا ولو شدن روى مبل در حاليکه يک پيتزاى خوشمزه ميخوريد و تلويزيون ميبينيد. جاى بحث کردن هم ندارد، موبايل را خاموش کنيد، جواب ايميل ها را ندهيد. نسبت به انجامش مصمم باشيد و رهايش نکنيد! به احساس گناه مادرانه “نه” بگوييد کلمه “بايد” را از ليست کلمات خارج کنيد. وقتى ديگران به شما ميگويند که “بايد” براى فرزندتان غذاى خانگي درست کنيد، يا “نبايد” اجازه دهيد که تلويزيون ببيند، يا “بايد” تا يکسال شير خودتان را بخورد، يا “بايد” برگرديد سرکار چون واقعا حيف است، فقط از يک گوش بشنويد و از آن يکي بيرون کنيد! کارى را انجام دهيد که براى شما بهترين است، زندگى خود را با اين “بايد” ها پر نکنيد و به هيچ عنوان آنها را تبديل به ارزش نکنيد. مقايسه نکنيد! اين جمله را هميشه يادتان باشد “مقايسه کردن يعنى نااميد شدن!” شايد فکر کنيد که همسايه و يا دوستانتان يک زن ايده آل هستند، ولى باور کنيد که نيستند! همه ما به عنوان همسر، مادر و يک فرد شاغل گرفتاريهاى خود را داريم. وقت آن است که دست از اين جنگ زنانه برداريد: اينکه زنان شاغل زنان خانه دار را پايينتر از خود ببينند و زنان خانه دار، مادران شاغل را مورد سرزنش قرار بدهند. بهتراست به جاى قضاوت کردن، انرژي را صرف حمايت از زنهاى ديگر کنيد. باور کنيد که در دراز مدت به نفع همه ما خواهد بود. آهسته تر حرکت کنيد! يکى از دوستانم ميگفت که وقتى بچه هايش کوچک بودند، دائم به خودش ميگفت «روزها بلند و سالها کوتاه هستند.» بعضى وقتها شما تمايل داريد که چند کار مهم را به طور همزمان با هم انجام بدهيد. اگر در حاليکه فرزندانتان را با ماشين مدرسه ميبريد، يک تلفن مهم هم بزنيد، خوب مطمئنا داريد از وقت خود به بهترين شکل استفاده ميکنيد. ولى اگر با تلفن حرف ميزنيد، رانندگى هم ميکنيد و فرزندتان نيز در ماشين است، هيچ يک از اين کارها ١٠٠٪ توجه شما را ندارند. شما با اينکار به فرد پشت تلفن و فرزندتان خيانت ميکنيد و توجهتان به جاده پيش رو کم ميشود. موفقيت را تعريف کنيد شعار “همه کارها را به تنهايى انجام دادن” به گذشته تعلق دارد. امروزه زنان تعريف جديدى از موفقيت دارند و اين تعريف شامل کلماتى از قبيل زن قوى، مادر قوى و مادر همه چيز تمام نميشود. همچنين قرار نيست ربطى به موقعيت شغلى و درآمد بالا داشته باشد. مادرانى که شاغل هستند بايد تمام سعي خود را بکنند که از عهده کار و بچه هايشان به خوبى بر بيايند، راحت نيست ولى امکان پذير است. همچنين به مادرانى که براي بزرگ کردن بچه هايشان کار خود را کنار گذاشتند بايد بگويم که آنها در حال انجام مهمترين شغل دنيا هستند. کار مورد علاقه تان را پيدا کنيد و براي انجامش تلاش کنيد يکى از کليدهاى اصلي خوشحال بودن به عنوان يک مادر و همسر، پيدا کردن وظيفه، شغل و کاريست که خوشحالى را به زندگي شما بياورد. اگر توانستيد، کارى را پيدا کنيد که نه تنها مورد علاقه شما باشد بلکه براي شما ايجاد درآمد هم بکند. اگر نه، علائق خود را خارج از دنياى کار پيدا کنيد، اين علاقه ميتواند باغبانى، ورزش، نوشتن و يا فقط لذت بردن از همنشينى با دوستان باشد!