افسردگان کوچک را دریابید

خراسان/ ناراحتي برخي کودکان، پرخاشگري و در خود فرو رفتن شان توسط برخي والدين جدي گرفته نمي شود. بسياري بر اين باورند که کودکان هميشه شاد و خندان و در روياهاي خود غرق هستند و چيزي از غم و اندوه نمي فهمند و ناراحتي شان ديري نمي پايد و به سرعت رفع مي شود. اما بايد گفت برخي کودکان به دلايل مختلف دچار ناراحتي هاي طولاني مي شوند و کم کم زمينه هاي بروز افسردگي در آن ها نمود مي يابد. در برخي موارد ناراحتي هاي طولاني مدت کودکان و جدي نگرفتن آن ها باعث ايجاد اختلال در رفتارهاي عادي شان مي شود و خانواده ها بايد اين زنگ خطر را جدي بگيرند. افسردگي در کودکان با نشانه هايي مانند نوسانات خلقي و احساس نااميدي آغاز مي شود. بر اساس نتايج يک پژوهش علمي، خردسالاني که دچار افسردگي مي شوند 2.5 برابر بيشتر از افراد ديگر در معرض بازگشت مجدد اين اختلال در سال هاي بعد زندگي شان هستند. خشم، بي خوابي، حواس پرتي، بي تفاوتي، احساس خستگي و مشکلات گوارشي به مدت طولاني مي تواند از نشانه هاي افسردگي باشد. ارثي به نام افسردگي يکي از والديني که از طريق يک مرکز آموزشي که فرزندش در آن جا دوره اي را مي گذراند، متوجه اختلال افسردگي او شده است، به برخي نشانه هاي افسردگي خود در دوران نوجواني و همچنين پس از زايمانش اشاره و بيان مي کند: در دوران نوجواني مدت کوتاهي از افسردگي رنج مي بردم که با چندين جلسه مشاوره و تغيير سبک زندگي بهبود يافتم اما ميزان افسردگي ام پس از زايمان بيشتر بود. وي که تمايلي به معرفي خود ندارد، ادامه مي دهد: با اين که با نشانه هاي افسردگي به خوبي آشنايي داشتم اما تصور نمي کردم فرزندم گرفتار آن شود و برخي علايم را جدي نگرفتم. مادري ديگر که بروز اين اختلال در کودکش باعث آشفتگي او شده است، اظهارمي کند: فرزندم تابستان را در مهد کودک سپري کرد و مربيانش اعلام کردند متوجه تغيير خلق شديد او شده اند و با تست هايي که از او گرفته اند متوجه بروز اختلال افسردگي در او شده اند اما من اين حرف را قبول نکرده ام. وي ادامه مي دهد: براي من باور اين موضوع بسيار سخت است، يک کودک که بايد در دنياي شاد خود غرق باشد چگونه مي تواند افسرده شود. وي مي افزايد: ما از هيچ تلاشي و فراهم کردن امکانات لازم برايش دريغ نکرده ايم اما نمي دانم مربيانش با چه استدلالي اين حرف را گفتند. يک شهروند ديگر که فرزندش در 7 سالگي به اين اختلال دچار شده است، اظهارمي کند: بارزترين رفتار فرزندم پرخاشگري بود، اوايل تصور مي کردم اين رفتارش نتيجه بازي ها و تماشاي بيش از حد کارتون هاي خشن است اما اين رفتار ادامه پيدا کرد و او هر بار پس از پرخاشگري مدت طولاني گريه مي کرد و وقتي او را نزد روان شناس بردم گفت افسردگي دارد که با چندين جلسه روان درماني و يکي، دو نوبت مصرف دارو بهبود يافت. دوره شادي يا افسردگي يک کارشناس ارشد روان شناسي دوران کودکي را فارغ از غم و ناراحتي ذکر و بيان مي کند: وقتي کودکان به دلايل مختلف دچار غم و اندوه مي شوند يا ناکامي هايي را تجربه مي کنند به طور کوتاه مدت دچار تشويش و ناراحتي مي شوند اما زماني که اين روند ادامه پيدا مي کند در صورت توجه نکردن دردسر ساز مي شود. «محمدي» ادامه مي دهد: به طور معمول والدين در صورت مواجهه با اين موارد آن ها را به موقت و زودگذر بودن، موفق نبودن کودکان در يک بازي يا درس يا به تاثير پذيري آن ها از محيط اطراف و بچه هاي هم سن و سال شان نسبت مي دهند در صورتي که اگر جدي گرفته نشود با تبعات منفي در آينده رو به رو خواهند شد. وي خاطرنشان مي کند: اضطراب از پدر و مادر به کودک، بر اثر مشاهده و الگوسازي رفتاري انتقال مي يابد و انباشته شدن اين اضطراب ها مي تواند زمينه هاي بروز اختلال افسردگي را فراهم کند. وي مي گويد: وقتي کودکان غمگين، تحريک پذير يا آشفته مي شوند والدين اغلب چنين خلق منفي را به عوامل موقتي مانند بي خوابي يا بي حالي نسبت مي دهند و انتظار دارند اين وضع خاتمه يابد. به گفته وي، افسردگي کودکان بيشتر به اين دليل که والدين و در برخي موارد معلمان، زيربناي خلق منفي آن ها را در نمي يابند، تشخيص داده نمي شود. ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد