کودکم در پیش دبستانی می تواند از خودش مراقبت کند یا نه؟!
خراسان/ يکي از نگرانيهاي والدين درباره فرزندشان اين است که اگر مشکلي پيش بيايد، آيا فرزندم توان بيان مشکل را دارد و ميتواند موضوع را به من يا مربياش گزارش کند تا قابل حل بشود؟ اول اينکه يادتان باشد اين نگراني به جايي است، کودکان در سنين پايين، بيان قوي ندارند، اما اين به آن معنا نيست که لازم است شما دست روي دست بگذاريد و با نگراني او را راهي پيشدبستاني کنيد. چند نکتهاي که در ادامه مطرح ميشود، به فرزند شما کمک ميکند تا بتواند با کمک گرفتن به موقع از خودش محافظت کند. جزئي سوال کنيد: اگر شما از يک بچه پنج يا شش ساله بپرسيد که چه خبر؟ به احتمال زياد جواب واضحي دريافت نخواهيد کرد. پس به جاي کلي سوال کردن، سعي کنيد به صورت جزئيتر و به شکلي بسيار دوستانه درباره کارهايي که طي روز کرده است، سوال کنيد. به عنوان مثال ميتوانيد بپرسيد: خب امروز نقاشي هم کشيديد؟ در حياط بازي کرديد؟ امروز با کدام يک از دوستانت بازي کردي؟ از دست شويي هم استفاده کردي؟ اين سوال و جوابها ميتواند به شما کمک کند تا تصوير روشنتري از تجربههاي فرزندتان داشته باشيد و در جاهايي که احساس ميکنيد او نياز به کمک دارد، به او پيشنهادهايي بدهيد. بازجويي نکنيد: يادتان باشد اگر بخواهيد پشت سر هم سوال کنيد، به احتمال زياد بعد از سوال سوم و چهارم، آرام آرام پاسخها کوتاه و ارتباط کم خواهد شد. پس از شکل بازجويي فاصله بگيريد و بعد از يکي دو سوال، شروع به تعريف کردن از برنامههاي خود در طي روز کنيد. به عنوان مثال برايش تعريف کنيد بعد از رفتن او چطور ناهار را آماده کردهايد يا اگر سر کار بوديد، يکي دو داستان کوتاه از سر کار خود بگوييد. با اين کار فرزندتان به صورت عملي تشويق ميشود تا با شما به گفتگو بنشيند و شما نيز اگر مشکلي وجود داشته باشد، زودتر متوجه خواهيد شد. با پيشدبستاني تماس بگيريد: يک تماس تلفني با پيشدبستاني در انتهاي هفته اول و صحبت با معلم ميتواند بخش زيادي از نگرانيهاي شما را برطرف کند. در اين تماس تلفني از وضعيت فرزندتان جويا شويد. اگر هنوز از برنامه روزانه او اطلاع دقيقي نداريد، از برنامه سوال کنيد. اگر فرزندتان هنوز مضطرب است و اين موضوع را با دلدردهاي مبهم صبحگاهي يا اکراه براي آماده شدن نشان ميدهد، اين موضوع را با معلم در ميان بگذاريد. به معلم و فرزندتان فرصت دهيد: به معلم و فرزندتان فرصت دهيد تا رابطه خود را تقويت کنند. براي تقويت رابطه، ممکن است به زماني بين دو هفته تا يک ماه نياز باشد. در عين حال ميتوانيد با دادن برخي اطلاعات درباره فرزندتان به معلماش به تقويت رابطه سرعت بخشيد. به عنوان مثال به معلم اش بگوييد که فعاليت مورد علاقه او چيست يا اينکه چه تواناييهاي خاصي دارد يا اينکه چه رفتارهايي از سوي ديگران ميتواند به ناراحتي يا مضطرب شدن او منجر شود. بيش از حد پيگير وضعيت فرزندتان نشويد: تماس روزانه يا حتي هفتگي در صورتي که روند جا افتادن فرزندتان مثبت است، بيشتر از اين که نشان دهنده نياز او باشد، نمايانگر اضطراب بالاي شماست؛ امري که لازم است شما خودتان براي مديريت آن اقدام کنيد. در شرايطي که مشکل خاصي وجود ندارد، به جز جلسات مرکز پيشدبستاني، انتظار ميرود شما حداکثر سه يا چهار بار در طول سال تحصيلي با مديريت تماس بگيريد و از وضعيت فرزندتان جويا شويد. البته اگر بتوانيد دو نوبت قرار ملاقات حضوري با مربي فرزندتان در طول سال ترتيب دهيد، بسيار عالي خواهد بود. به شکايتهايش توجه کنيد، اما ... اگر فرزندتان شکايت از گرسنگي، تشنگي يا ناتواني از رفتن به دست شويي دارد، بعد از اطمينان از اينکه فرصت کافي به او براي خوردن، نوشيدن و رفتن به دست شويي داده ميشود، آرام آرام خودتان را از اين فرايند کنار بکشيد و در برابر شکايتهاي فرزندتان به او اطمينان دهيد که متوجه احساس ناخوشايند او هستيد، اما با وجود اين مطمئن هستيد که او آن قدر توانا هست که بتواند در روزهاي ديگر از خودش مراقبت کند؛ و در آخر اينکه:حتي اگر فرزندتان سابقه مهد ندارد، تک فرزند است، هيچ وقت از شما دور نشده است، به دليل شرايط خاص مانند تولد زودرس هميشه خدمات ويژهاي از شما دريافت کرده است و ... باز هم به ياد داشته باشيد که کودکان پنج يا شش ساله با توانايي شناختي و جسماني متوسط، توان مراقبت از خود را دارند و اگر به آنها فرصت داده شود ميتوانند لباسهايشان را عوض کنند، دست شويي بروند، خوراکي خود را بخورند، به وقت نياز آب بنوشند و .... تنها کافي است کمي به آنها فضا دهيد. شايد بد نباشد بدانيد در برخي کشورها کودکان بعد از پايان چهار سالگي مدرسه خود را شروع ميکنند و از قضا توان مراقبت از خود را دارند. پس به جاي نگرانيهاي بيدليل به تواناييهاي فرزندتان اطمينان کنيد.