کودکم بیش فعال است یا بازیگوش؟
هنر زندگي/ اين سوال که کودکم بيش فعال است يا بازيگوش همواره از آن دسته سوالاتي است که بسياري از مادران در جلسات مشاوره کودک از متخصصين ميپرسند. يکي از اشتباهات رايج والدين اين است که شيطنت زياد کودک را اشتباها بيش فعالي تلقي ميکنند و از اين بابت به ميزان زيادي نگران ميشوند. در حالي که شيطنت کودک و جنب و جوش او ميتواند از عوامل گوناگوني نشات بگيرد و يا در بسياري از موارد طبيعي باشد. ما در اين مقاله تلاش کردهايم تا بر اساس اطلاعات روانشناسي در مورد تفاوت بين بازيگوشي و بيش فعالي در کودکان توضيحاتي را ارائه دهيم. اگر شما هم در اين مورد سوالاتي داريد و به دنبال کسب اطلاعات بيشتر در اين زمينه هستيد تا انتهاي مطلب با ما همراه باشيد. کودکم بيش فعال است يا بازيگوش | بيش فعالي چيست؟ براي اينکه بازيگوشي و شيطنت فرزندتان را با اختلال بيش فعالي اشتباه نگيريد ابتدا لازم است که درک دقيقي از اين اختلال داشته باشيد. يک تصور غلط اين است که هرگونه فعاليت زياد کودک به معناي دچار بودن به اختلال بيش فعالي در نظر گرفته شود. در حالي که بيش فعالي نوعي اختلال در سيستم برانگيختگي مغز است که باعث ميشود فرد براي به دست آوردن سطح مشابهي از برانگيختگي و توجه، به دريافت محرکهاي بيروني بيشتري نياز داشته باشد. همين امر باعث گرايش او به فعاليتهاي بيشتر ميشود و معمولاً با نقايصي در توجه و تمرکز همراه است. تشخيص بيش فعالي حتماً بايد توسط متخصصان سلامت روان نظير روانشناسان باليني و روان پزشکان صورت بگيرد. مصرف و تجويز هرگونه قرص در صورت عدم ابتلاي کودک به اين اختلال ميتواند عوارض جانبي بسياري را به همراه داشته باشد. کودکم بيش فعال است يا بازيگوش | علائم هشدار دهنده در مورد بيش فعالي بسياري از مادران اين سؤال را مطرح ميکنند که چه علائمي هشدار دهنده بيش فعالي است و چه زماني مراجعه به متخصص براي تشخيص بيش فعالي در کودک ضرورت پيدا ميکند؟ در جواب به اين سؤال بايد گفت که بروز مشکلات در سه حوزه ميتواند در مورد وجود بيش فعالي به شما هشدار دهد اين سه حوزه موارد زير را شامل ميشود. دچار بودن به مشکلاتي در حفظ و نگهداشتن توجه انجام فعاليت بيش از حد معمول در مقايسه با ساير همسن و سالان عمل کردن بدون فکر که در اصطلاح روانشناسي به آن تکانشگري گفته ميشود. کودکم بيش فعال است يا بازيگوش | مثالهاي عيني در مورد رفتارهاي کودکان بيش فعال والدين معمولاً به دنبال مثالهاي عيني در مورد رفتارهاي کودکان بيش فعال هستند تا بتوانند راحتتر نشانههاي مربوط به آن را بشناسند. ما در ادامه به چند مورد از اين مثالها اشاره کردهايم. آشنايي با اين موارد به شما کمک خواهد کرد که در صورت بيش فعالي فرزندتان زودتر براي درمان اقدام کنيد و از آسيبهاي مرتبط با آن نظير آسيبهاي تحصيلي و رفتاري نيز زودتر پيشگيري نماييد و به جواب سوال کودکم بيش فعال است يا بازيگوش نزديکتر شويد. کودک به دليل دچار بودن به نقص توجه نميتواند روي مسئله خاصي نظير بازي يا تکاليف مدرسه براي مدت طولاني متمرکز شود و دائماً حواسش از کاري که انجام ميدهد پرت ميشود. وقتي مستقيم با او صحبت ميکنيد به نظر ميرسد که به حرفهايتان گوش نميدهد و در اصطلاح انگار نميشنود. ممکن است کودک دائماً وسايلش را در مدرسه و يا جاهاي ديگر جا بگذارد. در انجام فعاليتهايي که نياز به صبر و تأمل دارد نظير ايستادن در صف بسيار مشکل دارد. آرام نشستن براي او دشوار است و دائماً در جاي خود تکان ميخورد. وسط حرف ديگران ميپرد و نميگذارد صحبت بقيه تمام شود. نميتواند بدون سر و صدا فعاليتهاي مربوط به بازي و سرگرمياش را انجام دهد. در صورتي که اين رفتارها را در کودک مشاهده ميکنيد و نتوانستيد پاسخي براي اين سوال که کودکم بيش فعال است يا بازيگوش پيدا کنيد، براي دريافت تشخيص مناسب به يک روانشناس باليني يا روان پزشک مراجعه کنيد. سؤالات متداول - اختلال بيش فعالي تا چه حد در بين کودکان شايع است؟ اختلال بيش فعالي شيوعي بين 3 تا 5 درصد در ميان کودکان دارد و معمولاً پسران بيش از دختران به آن مبتلا ميشوند. - آيا بيش فعالي کودکم ميتواند تا بزرگسالي ادامه يابد؟ اگر به موقع درمانهاي روانشناختي و دارويي مناسب را شروع نکنيد و يا اين اختلال در کودکي تشخيص داده نشود ميتواند تا بزرگسالي همراه فرد بماند.