سهم من از تمیزی شهر
خراسان/ هنوز نسل کساني که توي خيابان زباله ميريزند با اين توجيه که «پولشو ميدم، شهرداري جمع کنه!» به حيات خود ادامه ميدهند؟ ما که از آن خانوادههاش نيستيم، شما هم نيستيد و خب اتيکت اين هفته تمام شد! نه، صبر کنيد. مراقبت از تميزي شهر، به زباله نريختن محدود نميشود. کلي کار ديگر وجود دارد که اگر حواسمان بهشان باشد، هم شهر ظاهر تميزتري پيدا ميکند و هم مسئولان نظافت شهري کمتر خسته و کلافه ميشوند. مثلا چي؟ شيشهها. تا حالا دقت کردهايد درهاي ورودي فضاهاي عمومي و وسايل حملونقل عمومي پر از اثر انگشت است؟ اثر انگشتِ پفکي، شکلاتي، گچي، گلي و حالا ديگر اجازه بدهيد بقيهاش را نگويم. بعد تا حالا دقت کردهايد به هرکدام از اين شيشهها، دستگيرهاي وصل شدهاست؟ خب آن دستگيره، براي خوشگلي نيست و درواقع بايد، بهجاي هول دادنِ در با کف دست و نوک بيني از آن دستگيره استفاده کنيم. پاک کردن اثر انگشت از روي شيشه کار خيلي سختي است و به همين راحتي ميشود اين سختي را از دوش کسي برداشت. غير از اين، کار بد ديگري که معمولا از روي بيحواسي انجام ميدهيم، تکيه دادنِ کف کفش به ديوارها و ديوارههاست؛ نصفه پايين ديوارهاي شهر و ديوارههاي مترو و کلاسهاي مدرسه و هرجاي ديگري که با کفش ميرويم، پر از نقش و نگارهاي زشت و سياه و کثيف است که خب چرا؟