مراقب باشید، بچه‎ ها یک دستگاه آنالیز و کپی هستند

خراسان/ مهماني و دورهمي بدون بچه‎ها يک چيزي کم دارد، عوضش وقتي هم هستند انگار خيلي چيزها زيادي است. هم دوست داشتني‌‏اند و هم يک وقت‌‏هايي دل‎تان مي‏‌خواهد با نخ به در و ديوار ببنديدشان تا مدام توي دست‌وپا نباشند. خيلي وقت‏‌ها با خودمان فکر مي‏‌کنيم «خب اين بچه که خيلي نمي‎فهمه» پس هر حرفي را جلويش مي‌زنيم و دو دقيقه بعد مي‎بينيم که شبيه يک ضبط صوت تمام حرف‎هاي ناجوري را که پشت سر يکي ديگر از مهمان‌‏ها زده‎بوديم، درحالي‌که زل زده توي چشم همان فرد تکرار و آخرش هم به ما اشاره مي‎کند. خيلي از ما هنوز فکر مي‏‌کنيم بچه‎ها خوش‌‏شان مي‏‌آيد که با لحني لوس و صدايي شبيه «بزغاله تازه متولد شده» با آن‌ها حرف بزنيم درحالي‌که بيشترشان خيلي زود گوش‎خراش بودن صدا و لحن مسخره‌‏مان را به روي‌‏مان مي‎آورند. بعضي‏‌ها موقع احوال‌پرسي در يک جمع هميشه با همه خوش‌وبش مي‌‏کنند به جز بچه‏‌ها، انگار آن‏‌ها براي‏‌شان نامرئي هستند و لازم نيست در برابر آن ها واکنشي داشته ‌باشند درصورتي‌که بچه‌‏ها خيلي زود بي‏‌محلي را مي‌‏فهمند و به دل مي‏‌گيرند. دست تکان دادن يا با خوش‏‌رويي سلام کردنِ شما هميشه توي ذهن‏‌شان مي‎ماند. حتي اگر خيلي توي حالتان نيست که با بچه‏‌ها روبوسي کنيد و در آغوش بگيريدشان، حتما سلام و لبخند را به ياد داشته‌باشيد. آن‌‏ها وقتي کسي درباره‎شان صحبت مي‎کند کاملا گوش‎شان تيز مي‏‌شود و مي‏‌فهمند، پس منتظر عواقب کلماتي مثل «لوس کله‌کدو» يا «گودزيلاي اعصاب خردکن» و اصطلاحات مشابه باشيد. نويسنده : مريم ملي ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد