چرا بعضی نوجوان‌ها از خانواده گریزان هستند؟

خراسان/ نوجواني دوره‌اي است که برقراري روابط دوستانه از بارزترين مشخصه‌هاي آن است. بايددر نظر داشته باشيم که اين مسئله به معناي گريزان بودن از والدين و محيط خانواده نيست. هرچند که اگر به درستي مديريت نشود، مي‌تواند به اين نقطه هم ختم شود. شايد بتوان گفت يکي از بزرگترين چالش‌هاي والدين با فرزندان نوجوان‌شان، همين دوستي‌هاي آن‌هاست. ماجرا زماني دردسرسازتر مي‌شود که اين دوستي‌ها نوجوان را به راه‌هايي مي‌کشاند که هم براي خانواده‌ها و هم خود نوجوان مشکلاتي را ايجاد مي‌کند. والدين به همين دليل نگراني شديدي بابت دوستي‌هاي فرزند نوجوان خود دارند ولي از طرف ديگر جذابيت‌هاي دوستي با همسالان، موجب مي‌شود که نوجوانان خيلي به اصول و بايدهاي يک رابطه دوستي توجهي نشان ندهند. منطق والدين يا جذابيت‌هاي دوستان؟! در بيان چرايي وجود اين مشکل بين والدين و نوجوان، بايد بررسي کنيم که چرا يک نوجوان ترجيح بيش‌تري براي بودن با دوستان در مقايسه با گذراندن وقت با خانواده را دارد. به طور کل دوره نوجواني، دوره‌اي است که طي آن نوجوان احساس راحتي بيشتري با دوستان همسال خود دارد و بودن در گروه دوستي و همسو بودن با گروه براي نوجوان اهميتي به مراتب بيشتر پيدا مي‌کند. اختلافي که والدين و نوجوانان بر سر اين مسئله پيدا مي‌کنند ناشي از اين است که نوجوان در درون خودش براي بودن با دوستان و به اصطلاح بودن در گروه نوعي اجبار را احساس مي‌کند اما والدين اين اجبار را يا درک نمي‌کنند يا آن را جدي نمي‌گيرند. توجه به اين نکته مهم است که هيجانات نوجوانان نبايد ناديده گرفته شوند بلکه بايد به سمت مسيري صحيح و منطقي هدايت شوند. در همين راستا والدين بايد توجه داشته باشند که تصور نوجوانان از گروه‌هاي دوستي، بنا به موقعيتي که در آن قرار دارند بايستي درک شود اما اين اصل هم نبايد فراموش شود که نوجوان هرآنچه را از نظر توجه، عاطفه، محبت و درک شدن را در خانواده و از والدين دريافت نکند، در ميان دوستانش به دنبال آن خواهد بود. نويسنده : جواد غفوري نسب| کارشناس‌ارشد مشاوره خانواده #باهم_شکستش_مي‌دهيم ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد