با شیطنت کودکان چه کنیم؟

هنر زندگي/ معمولا در هر خانواده‌اي مي‌توان بچه هاي شيطون زيادي پيدا کرد که آروم و قرار نداشته و مدام در پي بازي و جنب و جوش هستند و شيطنت اين بچه‌ها گاهي به حدي مي‌رسد که والدين و اطرافيان را به ستوه مي‌آورد. در اين مواقع والدين نمي‌دانند چگونه با بچه شيطون خود برخورد کنند. پدر و مادران مي‌دانند شيطنت و بازي گوشي خصلت ذاتي کودکان است، اما خرابکاري‌ها و خطرات تهديد کننده باعث مي‌شود با کودکشان برخورد کنند. همچنين شيطوني بيش از حد کودکان باعث مي‌شود که والدين و اطرافيان برچسب اختلال بيش فعالي به آنان بزنند اما بايد توجه داشته باشيد که بررسي اين مسائل تنها برعهده روانشناس و مشاوره کودک است. در ادامه به بررسي بيشتر اين موضوع خواهيم پرداخت پس همراه ما باشيد. بچه هاي شيطون با کودکان ساکت چه تفاوتي دارند؟ بازي گوشي و شيطنت، ذات کودک است، اما نمي‌توان گفت کودکي که شيطنت نکند سالم نيست. به طور کلي کودکان به سه دسته (کودکان سخت، آسان و متوسط) تقسيم مي‌شوند. کودکان آسان آن دسته از کودکان هستند که معمولا حرف گوش کنند، آرام و انعطاف پذيرند و مقاومتي در مقابل شما انجام نمي‌دهند. راحت مي‌خوابند و معمولا راحت غذا مي‌خورند. کودکان سخت براي هرچيزي مقاومت و درگيري دارند. سخت به حرف شما گوش مي‌کنند. بسيار شرورند، سخت مي‌خوابند و معمولا بد غذا هستند. اين بچه‌ها والدين را عاصي مي‌کنند و والدين ممکن است با آن‌ها برخورد بدي بکنند. بچه هاي شيطون در اين دسته قرار دارند. اين بچه‌ها انرژي زيادي از والدين خود مي‌گيرند، پس خستگي و بي حوصلگي براي پدر و مادر بچه‌هاي شيطون امري عادي است. اما والدين مي‌توانند خيلي راحت‌تر با اين مساله کنار بيايند. سبک‌هاي فرزندپروري مناسب بچه‌هاي شيطون به والدين اين امکان را مي‌دهد که شيطنت‌ها را به فرصتي براي خلاقيت و رشد کودک تبديل نمايند. کودکان متوسط بين اين دو دسته قرار مي‌گيرند. گاهي آرام و گاهي شرور. اکثر کودکان در اين دسته قرار دارند. با بچه‌هاي شيطون چطور رفتار کنيم؟ تغيير کودکان سخت به راحتي ممکن نيست، بلکه اين والدين هستند که بايد روش‌هاي تربيتي خود را اصلاح کرده و در راستاي انرژي بيش از حد کودکشان، طوري عمل کنند که هم از خلاقيت‌هاي شيطنت آميز کودکشان لذت ببرند و هم کودکشان رشد سالمي داشته باشد. پس در رفتار با کودک خود نکات زير را مد نظر قرار دهيد. 1- خانه بايد خاص کودک باشد خانه‌اي که در آن نوزاد يا کودک وجود دارد، بايد حتي الامکان با خانه‌هاي عادي تفاوت داشته باشد. شرايط خانه طوري باشد که هم به کودک آزادي عمل دهد و هم آسيبي به وسايل منزل و خودش نزند. پله، وسايل برقي، وسايل تيز و برنده، مکان‌هاي خطرناک براي مخفي شدن و... بايد کنترل شود. به کودک اجازه کثيف کاري دهيد. کودک به خاطر کثيف کاري مقصر نيست، شما بايد شرايط را طوري ايجاد کنيد که در آخر مجبور به تنبيه کودک تان نشويد. 2- خودتان را در مقابل بچه هاي شيطون کنترل کنيد کودکان شيطون، به مخفي شدن و مخفي کاري علاقه زيادي دارند. اگر فرزندتان را گم کرديد، خونسردي خود را حفظ کرده و همه جا را دنبالش بگرديد. همه جا يعني حتي ماشين لباسشويي و يخچال! 3- بايد مراقب بچه هاي شيطون بود خاصيت کودکان پر شر و شور، شيطنت و خرابکاري است. بنابراين براي والدين اين کودکان، کار سخت‌تر است. در واقع بايد تا بزرگ شدن او، انرژي بيشتري صرف کنيد. 4- تا جايي که مي‌توانيد به کودک آزادي بدهيد کودکان اشتباه مي‌کنند و از اشتباهاتشان درس مي‌گيرد نه از کارهاي درست، پس تنها تذکر دهيد اما او را دعوا نکنيد. کارهاي اشتباهش را با آرامش به او گوشزد کرده و رفتارهاي درست را به او آموزش دهيد. البته اگر خودتان شريک جرم‌هاي او نيستيد. 5- قانون و محدوديت‌هاي بي رحمانه، کودک را عاصي مي‌کند قانون وضع کردن براي کودکان سخت، مثل ريختن نفت روي آتش است. اگر ناگهان و بدون هوشياري وارد شود، همه جا را مي‌سوزاند. بنابراين قوانين بايد بسيار محدود، آگاهانه و با توجه به شيوه‌هاي تربيتي استاندارد و علمي باشد و ترجيحا قبل از قرارگيري در موقعيت قانون، جريمه تخطي از آن را وضع کنيد. 6- بيرون از خانه، قاطع باشيد اگر کودکتان بيرون از منزل نيز شيطنت مي‌کند، قبل از رفتن به هر مکاني، قوانيني وضع کنيد و اگر کودک آن‌ها را زير پا گذاشت، بلافاصله و هميشه جريمه‌ها را اعمال کنيد. حتي يک بار غفلت اشتباه است. 7- کودک را از خانه بيرون کنيد کودک بايد بيرون از خانه رفته و با ديگر کودکان بازي کند. اگر شما 12 ساعت در روز کار مي‌کنيد و نمي‌توانيد يا نمي‌خواهيد براي بازي کردن کودک بيرون از منزل و دويدن و شر و شورهايش وقت بگذاريد، حق نداريد نسبت به رفتارهاي او و مشکلات رواني آينده‌اش معترض باشيد. 8- به خود استراحت دهيد شما خسته مي‌شويد و اين طبيعي است. سعي کنيد زمان‌هايي را ترتيب دهيد که مدتي از کودکتان دور بوده و براي خود خلوت کنيد. اين استراحت و تنهايي براي شما لازم است. چند نکته کوتاه درباره بچه هاي شيطون 1- بازي، دنياي کودک است و او جهان را در بازي‌هايش مي‌شناسد. فقط بايد بازي کند و بازي کند و شما هم بايد همراهي‌اش کنيد. با آگاهي از اهميت بازي کودکان آن‌ها را بهتر بشناسيد. 2- هرگز از تنبيه بدني استفاده نکنيد. نه تنها اثر عکس دارد، بلکه عقده‌هايي در دل کودک شکل خواهد گرفت. 3- هر کودک پر انرژي، بيش فعال نيست. بدون تشخيص قطعي هرگز به کودک خود برچسب نزنيد. 4- به هيچ وجه داروهاي آرام بخش يا خواب به کودک ندهيد. 5- فعاليت‌هاي بدني کودک را افزايش دهيد تا خوب در طول روز خسته شود. همزمان خودتان نيز بايد بدنتان را سالم نگه داريد تا بتوانيد با او همراهي کنيد. 6- بدون حضور يک روانشناس متخصص رفتار کودک، ممکن است نتوانيد به تنهايي از پس کودک شيطون خود بر بياييد. اين شرايط مي‌تواند حتي مشکلات روحي براي شما ايجاد کند، پس از مشاوره کودک براي رفع مسائلتان استفاده کنيد. تفاوت شيطوني کردن و اختلال نقص توجه و بيش فعالي معناي شيطون بودن بچه ها در هر خانواده و فرهنگي متفاوت است. به طور مثال در خانواده‌اي که تمام اعضا پر شر و شور هستند شيطوني کردن بچه به چشم نمي‌آيد اما در خانواده‌اي ساکت و آرام کوچک ترين تحرکات کودک برداشت شيطوني بيش از حد و حتي برچسب اختلال بيش فعالي به کودک مي‌شود. در نتيجه لازم است که تفاوت ميان اين دو بررسي گردد. کودکان با اختلال نقص توجه و بيش فعالي رفتارهاي تکانشگرايانه همراه با کمبود توجه را به مدت بيش از 6 ماه از خود نشان مي‌دهند. همچنين علائم بايد قبل از 12 سالگي رخ دهد. اين کودکان معمولا پرحرفي زيادي دارند و با مشکلات زيادي در زمينه تحصيل مواجه مي‌شوند. اما کودکان شيطون معمولا اين علائم را به صورت بسيار خفيف از خود نشان مي‌دهند و کنترل آنان بسيار راحت تر است. با اين حال بايد توجه داشته باشيد که تشخيص اين موارد بايد حتما زير نظر مشاور و روانشناس انجام گيرد. هرچه مداخله و تشخيص زودتر انجام گيرد مشکلات کاهش پيدا مي‌کند.

به پيج اينستاگرامي «آخرين خبر» بپيونديد

instagram.com/akharinkhabar