شفاخونه/ معجزه این دمنوشها برای کاهش قندخون
جام جم آنلاين/ دکتر روشنک قدس، متخصص طب ايراني و عضو هيات علمي دانشکده طب ايراني دانشگاه علوم پزشکي ايران بيان کرد: بيماري ديابت يکي از مشکلات بهداشتي، درماني و حتي اقتصادي- اجتماعي دنيا است. از نظر طب رايج، اين بيماري يا به دليل توليد ناکافي انسولين از پانکراس يا عدم پاسخ مناسب سلولها به آن (مقاومت به انسولين) ايجاد ميشود. ديابت در صورت عدم کنترل، عوارض قلبي- عروقي و نارسايي کليوي و اختلالات بينايي را به همراه خواهد داشت. به گفته وي، حدود 300 ميليون نفر در دنيا و بيشتر از 5 درصد جمعيت کشور ايران به اين بيماري مبتلا هستند. البته متأسفانه شيوع ديابت با سرعت زيادي رو به افزايش است. اين متخصص در پاسخ به اين پرسش که بيماري ديابت از ديدگاه طب ايراني چگونه تعريف شده است، گفت: بيماري ديابت در متون طبي کهن با عنوان «ذيابيطس» در ذيل بيماريهاي کليه تقسيم بندي شده و به دو نوع گرم و سرد تقسيم ميشود. شاخصه اين بيماري بر مبناي طب ايراني، عطش است که سبب ميشود بيمار آب بنوشد اما در اندک زماني آن را از طريق ادرار دفع خواهد کرد. در نتيجه در طب ايراني سه علامت عطش، پرنوشي و پرادراري نشانه ابتلاي فرد به ديابت بوده است. قدس ادامه داد: بر اساس ديدگاه کليه محور طب ايراني در مورد اين بيماري، در ديابت ناشي از سوء مزاج گرم کليه، قوت جاذبه کليه افزايش يافته و در نتيجه آب بيشتري جذب ميشود و اين آب به مثانه دفع و از طريق ادرار خارج ميشود. در يک سيکل معيوب باز دوباره کليه از کبد آب جذب ميکند و کبد نيز از طريق عروق مزانتر از معده آب جذب ميکند و به دنبال آن مجدداً عطش پديد ميآيد. علامت اين نوع از ديابت، شدت تشنگي است و پرادراري به دنبال آن. اين بيماري اگر مزمن شود کبد را دچار ضعف ميکند. عضو هيات علمي دانشگاه علوم پزشکي ايران خاطرنشان کرد: نوع ديگر ديابت که ناشي از سردي مزاج کل بدن يا سوء مزاج سرد کليه است، به دليل رسيدن سرماي زياد يا نوشيدن آب سرد پديد ميآيد و علامت آن، عدم آثار حرارت است؛ به جز تشنگي که ديابت اگرچه سرد هم باشد بدون تشنگي نخواهد بود اما شدت آن به ديابت گرم هرگز نخواهد رسيد. ديابت سرد در زمان قديم نادر بوده اما به نظر ميرسد به دليل رژيمهاي غذايي نامناسب و استرسهاي محيطي، امروزه اين نوع شايع شده است. وي در پاسخ به اين سؤال که طب سنتي چه نسخهاي براي درمان و کنترل ديابت دارد به جام جم آنلاين گفت: براي هر يک از انواع ديابت که ذکر شد درمانهاي فراواني در کتب طبي ايراني ذکر شده است. اما آنچه مسلم هست درمان بايستي پس از اخذ شرح حال دقيق از هر بيمار و در نظر گرفتن تمامي جوانب بيماري وي، توسط پزشک متخصص طب ايراني در اين حوزه طراحي و پيشنهاد گردد. طبيعي است رسانه که مخاطب عام دارد جاي مناسبي براي دادن نسخه درماني براي همه نيست. اين متخصص طب ايراني توصيه کرد: تمام دمنوش هاي موجود در بازار که براي کنترل قند خون به بيماران ديابتي توصيه ميشوند مثل دمنوش زيره، گزنه يا شنبليله يا عرقيجاتي نظير عرق دارچين، عرق بوقناق و عرق گردو و سبزيجاتي نظير گشنيز و غلاتي نظير جو و ميوههايي نظير سيب و هويج و انار و شلغم خام همگي بر ميزان قند خون مؤثرند. اما از ديد طب ايراني، همه اينها دارو محسوب ميشوند و به جز در مواردي که ذاتاً داراي خاصيت کاهش قند خون باشد، قابل توصيه براي هر بيمار ديابتي نيست و نبايد سرخود توسط بيمار با فرض گياهي بودن و بدون عارضه بودن و در شرايط ناآگاهي وي از مزاج ديابت خود و شرايط جسمانياش مصرف شود که در اين صورت مواجهه با يک پاسخ معکوس درماني، دور از انتظار نخواهد بود. قدس اظهار داشت: اصلاح شيوه زندگي يعني کاهش حجم غذاي مصرفي و تغيير الگوي غذايي از نامناسب و صنعتي به مناسب و طبيعي همراه با يک فعاليت بدني مختصر روزانه ميتواند از ابتلاي فرد مستعد به ديابت جلوگيري کند. استرس به عنوان يک فاکتور اساسي در ايجاد و شدت يافتن بيماري نقش بازي ميکند. لذا براي اين دسته از بيماران حتماً درمانهاي گياهي آرام بخش در کنار داروهاي کاهنده قند خون تجويز خواهد شد. چون بدون مدنظر قرار دادن اين فاکتور مخدوش کننده در درمان بيماران، عمدتاً درمان با شکست مواجه ميشود يا به دليل طولاني شدن دوره درمان، بيمار روند درماني خود را رها خواهد کرد. وي در آخر بيان کرد: بيماران براي درمان ديابت خود حتماً از پزشکان متخصص طب ايراني مشاورههاي درمانيشان را دريافت کرده و از مصرف سرخود داروها با فرض اينکه چون طبيعي هستند پس بدون عارضهاند، خودداري کنند.