این مسکن خطر ایست قلبی را 30 درصد افزایش می‌دهد

تبيان/ يکي از بزرگ‌ترين اشتباهاتي که بسياري از ما انجام مي‌دهيم، تقسيم کردن داروها به دو دسته در ذهنمان مي‌باشد: دسته‌ي اول گروه امن، داروهايي که براي استفاده آن‌ها نيازي به تجويز پزشک نيست و خودمان مي‌توانيم از آن‌ها استفاده کنيم و دسته‌ي دوم گروه خطرناک، داروهايي که براي استفاده بايد حتماً تجويز پزشک وجود داشته باشد. اين به نظر بسيار آسان است که خود به اين نتيجه برسيم که براي مصرف برخي از داروهاي شيميايي نيازي به تجويز پزشک و توجه به هشدارها وجود ندارد، چنين داروهايي را مي‌توان خودسرانه مصرف نمود و بي‌خطر هستند؛ اما حقيقت چيز ديگري است. در واقع خطرات بسيار زيادي در خصوص مصرف خودسرانه‌ي داروها در کمين ما هستند که ما از آن‌ها بي‌اطلاعيم. به عنوان يکي از نمونه‌هاي آن تحقيقات مربوط به مصرف ايبوپروفن است که سبب افزايش 31 درصدي بروز ايست قلبي مي‌شود! بر اساس آمار منتشره از برخي مؤسسات بهداشتي، ايبوپروفن به عنوان يک مسکن بي‌ضرر و براي کاهش درد و درمان تب و التهاب به صورت مصرف روزانه در ميان بيش از 30 ميليون نفر از مردم دنيا رواج دارد. اين دارو در گروه داروهايي قرار مي‌گيرد که از آن‌ها با عنان داروهاي غيراستروئيدي ضدالتهابي (NSAIDs) نام برده مي‌شود و مطالعه‌اي که در يکي از مجلات معتبر قلب و عروق اروپايي منتشر شد بيان کرد که برخي از ساير داروهايي که در اين گروه قرار مي‌گيرند، حتي از ايبوپروفن هم خطرناک‌تر هستند؛ به عنوان مثال، ديکلوفناک که به عنوان يک مسکن و کاهش دهنده‌ي درد در بيماري آرتريت استفاده مي‌شود، سبب افزايش تقريبي 50 درصدي خطر ايست قلبي را در پي خواهد شد. تنها عدم نياز به نسخه‌ي پزشک به معناي امن و بي‌خطر بودن دارو نيست NSAID ها با مسدود کردن آنزيم‌هاي ضدالتهابي که با نام‌هاي COX-1 و COX-2 شناخته مي‌شوند، سبب تسکين و کاهش درد مي‌شوند. در حالي که اين عوامل سبب خنثي‌سازي پاسخ‌هاي طبيعي بدن (همانند بروز درد) نسب به التهاب‌هاي موجود مي‌شوند، اما در واقع هيچ کاري براي درمان و يا حذف عامل درد نمي‌کنند و از آنجا که اين داروها تجمع پلاکت‌ها را تحت تأثير قرار مي‌دهند، خطر افزايش ميزان لخته‌هاي خوني را افزايش مي‌دهند، فشار خون را بالا مي‌برند، شريان‌ها را تنگ مي‌کنند و احتباس مايعات را افزايش مي‌دهند؛ اين ترکيبي سمي از علائم است که مي‌تواند باعث ايست قلبي در افرادي شود که از اين دارو استفاده مي‌کنند، حتي اگر از آن‌ها براي مدت کوتاهي استفاده کرده باشند. گزارشي که توسط انجمن قلب و عروق اروپا منتشر گرديد نشان داد که محققان چگونه به اين نتايج دست يافته‌اند: تمامي اطلاعات مربوط به بيماران يکي از کشورهاي اروپايي که از سال 2001 الي 2010 دچار آسيب‌هاي قلبي در خارج از بيمارستان شده بودند توسط انجمن حملات قلبي آن کشور، از سرتاسر کشور جمع آوري گرديد. همچنين تمامي داده‌هاي مربوط به پرداخت داروهاي گروه NSAID از تمامي داروخانه‌ها، از سال 1995 را نيز جمع آوري کردند. اين داده‌ها شامل داروهاي ضدالتهاب غيرانتخابي (ديکلوفناک، ناپروکسن، ايبوپروفن) و مهارکننده‌هاي انتخابي COX-2 (روفوکوکسيب، سلکوکسيب) بود. براي بررسي ارتباط في ما بين استفاده از داروهاي گروه NSAID و ايست قلبي، يک طرح کنترل زمان استفاده شد: مشخص شد که در مجموع 28947 نفر در طول مدت ده ساله‌ي مورد بررسي دچار حملات قلبي خارج از بيمارستاني شده بودند. از اين تعداد 3376 نفر با استفاده از داروهاي NSAID در طول مدت 30 روز قبل از بروز ايست قلبي مورد درمان قرار گرفته بودند. ايبوپروفن و ديکلوفناک داروهايي از اين گروه بودند که به ترتيب با ميزان 51 و 22 درصد از کل اين گروه دارويي مورد استفاده قرار گرفته بودند. اين اولين و تنها مطالعه‌اي نيست که به بررسي خطرات استفاده از داروهاي گروه NSAID مي‌پردازد. پيش‌تر از اين نيز، مطالعات گوناگوني صورت گرفته که حتي عوارض بيشتري از مصرف اين گروه دارويي، نظير افزايش خطر خونريزي معده را تأييد کرده بودند به طور کلي، استفاده هر کدام از داروهاي گروه NSAID سبب افزايش 31 درصدي بروز ايست قلبي بوده‌اند که در اين ميان ديکلوفناک با 50 درصد و ايبوپروفن با 31 درصد بيشترين ميزان ارتباط با بروز اين مشکل را به خود اختصاص داده‌اند. ناپروکسن، سلکوکسيب و روفکوکسيب، داروهايي بودند که شايد به دليل ميزان بسيار کم حوادث گزارش شده‌ي مرتبط با آن‌ها، ارتباطي را با بروز اين مشکل نشان نداده‌اند. محققان اعتقاد دارند که نتايج اين تحقيقات، يک هشدار جدي است که به ما نشان مي‌دهد دارويي که از آن با نام بي‌ضرر ياد شود، وجود ندارد و اجازه‌ي فروش و استفاده از آن‌ها بدون تجويز پزشک و نسخه دارويي، موجب بروز علائم ايمني نادرست و اشتباه در مصرف کنندگان آن خواهد شد. همچنين آن‌ها اذعان داشته‌اند که داروهاي گروه NSAID نبايد مورد استفاده‌ي افرادي که دچار بيماري‌هاي قلبي و يا ساير فاکتورهاي خطرزا هستند، قرار گيرد و تنها بايد در داروخانه‌ها، آن هم در مقادير کم و دزهاي پايين وجود داشته باشد. آن‌ها همچنين توصيه مي‌کنند که ميزان مصرف ايبوپروفن روزانه نبايد از 1200 ميلي‌گرم تجاوز کند و معتقدند که شايد ايمن‌ترين نوع دارو در اين گروه، احتمالاً ناپروکسن است. در نظر داشته باشيد که اين اولين و تنها مطالعه‌اي نيست که به بررسي خطرات استفاده از داروهاي گروه NSAID مي‌پردازد. پيش‌تر از اين نيز، مطالعات گوناگوني صورت گرفته که حتي عوارض بيشتري از مصرف اين گروه دارويي، نظير افزايش خطر خونريزي معده را تأييد کرده بودند. اين‌ها، تنها نکاتي هستند که مي‌خواهند به ما يادآوري کنند که چقدر خوب است اگر سعي کنيم استفاده از داروهاي شيميايي را تا حد ممکن کاهش داده و حتي از مصرفشان اجتناب کنيم و در مقابل به سوي استفاده از جايگزين‌هاي طبيعي در مبارزه با دردها و التهاب‌ها حرکت کنيم. همراهان عزيز، آخرين خبر را بر روي بسترهاي زير دنبال کنيد: آخرين خبر در سروش http://sapp.ir/akharinkhabar آخرين خبر در ايتا https://eitaa.com/joinchat/88211456C878f9966e5 آخرين خبر در بله https://bale.ai/invite/#/join/MTIwZmMyZT آخرين خبر در گپ https://gap.im/akharinkhabar