سلامت. برگزیده2019-03-09T11:00:00+03:30 (۱۱:۰) ۱۳۹۷/۱۲/۱۸
عصر ايران
10 نشانه هشدار دهنده اولیه فقر آهن
سایز متن
الف الف
لینک کوتاه در کلیبرد کپی شد!http://akhr.ir/5076251
۱۰.۲K
۳
عصر ايران/ احساس خستگي از شايعترين علائم فقر آهن است. مقدار ناکافي اکسيژن خون موجود در بدن کاتاليزور خستگي است که به واسطه کمبود هموگلوبين شکل مي گيرد.
آهن يک ماده معدني است که ايفاي نقش هاي مختلف در بدن انسان را بر عهده دارد. آهن يک ماده مغذي اساسي نيز محسوب مي شود، به اين معني که بايد آن را از مواد غذايي مصرفي خود تامين کنيد. اگر بدن انسان با سطوح پايين آهن مواجه باشد، خطر فقر آهن افزايش مي يابد که مي تواند موجب برخي مشکلات سلامت شود.
عملکرد اصلي آهن به عنوان يک بلوک سازنده براي هموگلوبين است که ماده اي در سلول هاي قرمز خون بوده و وظيفه حمل اکسيژن از ريه ها به سراسر بدن را بر عهده دارد. هموگلوبين بيش از دو سم آهن موجود در بدن را جذب مي کند. در ادامه با برخي نشانه هاي هشداردهنده سطوح کم آهن در بدن و همچنين برخي از بهترين منابع غذايي براي اين ماده معدني مهم بيشتر آشنا مي شويم.
خستگي
احساس خستگي از شايعترين علائم فقر آهن است. مقدار ناکافي اکسيژن خون موجود در بدن کاتاليزور خستگي است که به واسطه کمبود هموگلوبين شکل مي گيرد. زماني که ماهيچه ها و بافت ها با کمبود اکسيژن مواجه مي شوند، سريعتر از حالت عادي دچار خستگي مي شوند. افزون بر اين، قلب بايد تلاش بيشتري براي جبران سطوح کم هموگلوبين انجام دهد، از اين رو سختتر عمل پمپاژ را انجام مي دهد که مي تواند هرچه بيشتر احساس خستگي را تقويت کند.
مغز مه آلود
مغز مه آلود در کنار خستگي به عنوان يک علامت مکمل در افراد مبتلا به فقر آهن ديده مي شود. اين شرايط با دشواري در تمرکز، حافظه ضعيف، پريشاني و گم گشتگي تعريف مي شود. براي ارائه عملکرد درست، مغز بيشتر از ديگر قسمت هاي بدن به انرژي نياز دارد. از اين رو، فقر آهن و کمبود اکسيژن خون مي تواند به راحتي موجب مشکلات شناختي شود.
رنگ پريدگي
هموگلوبين عامل رنگ قرمز پوست نيز محسوب مي شود. افرادي که با سطوح پايين هموگلوبين مواجه هستند، ممکن است پوستي رنگ پريدهتر از حالت عادي داشته باشند. فقر آهن مي تواند موجب رنگ پريدگي پوست در سراسر بدن شود. پوست رنگ پريده ممکن است بطور نامتناسب بخش هاي مشخصي، از جمله صورت، لثه ها و ناخن ها را تحت تاثير قرار دهد.
سرگيجه و سردرد
فقر آهن ممکن است محرکي براي سردرد باشد که اين شرايط به واسطه مقدار کم اکسيژن خون ارسالي به مغز شکل مي گيرد. سطوح پايين اکسيژن موجب تورم رگ هاي خوني شده که مي تواند فشار را در و اطراف جمجمه افزايش دهد و سردرد يا حتي سرگيجه را به همراه داشته باشد.
تپش قلب
هوش ذاتي بدن انسان قادر است در زمان کمبود اکسيژن سيگنال هايي را به قلب ارسال کند. قلب به اين سيگنال ها با پمپاژ سختتر به منظور توزيع خون اکسيژندار بيشتر پاسخ مي دهد. اين شرايط نه تنها احساس خستگي و ضعف بيشتر را در ما ايجاد مي کند، بلکه ممکن است ضربان قلب نامنظم - شرايطي که به عنوان تپش قلب شناخته مي شود - را موجب شود. از ديگر علائم مرتبط احتمالي مي توان به سينه درد و تنگي نفس اشاره کرد.
مو و ناخن هاي شکننده
فقر آهن مي تواند موجب شکنندگي مو و ناخن هاي انسان شود زيرا اکسيژن کافي براي رشد پايدار و حفظ بافت تامين نمي شود. در واکنش به فقر آهن ممکن است ريزش مو منطقه اي را تجربه کرده و در موارد شديد حتي ممکن است با ريزش موي کامل مواجه شويد. همچنين، فقر آهن مي تواند موجب خشکي ناخن ها و موي شما شود.
احساس سرما در دست و پا
براي اين که اندام هاي انتهايي بدن، مانند دست ها و پاها، گرم نگه داشته شوند، بدن نيازمند جريان خون مداوم است. فقر آهن به واسطه عدم تحول اکسيژن کافي، در اين مکانيسم اختلال ايجاد مي کند. افرادي که به راحتي احساس سرما مي کنند ممکن است اين علامت فقر آهن را با شدت بيشتري نسبت به ديگران احساس کنند.
التهاب زبان و دهان
دهان مي تواند نشانگر خوبي براي سطوح آهن بدن باشد. اگر زبان شما رنگ پريده و ملتهب به نظر مي رسد، مي تواند به فقر آهن اشاره داشته باشد. همانند پوست، رنگ پريدگي زبان به واسطه کمبود خون اکسيژندار حاصل مي شود زيرا خون عامل رنگ قرمز آن محسوب مي شود. همچنين، در صورت ابتلا به فقر آهن، زبان ممکن است صاف به نظر برسد زيرا کمبود آهن در تحويل ميوگلوبين - يک پروتئين مرتبط با اکسيژن که در بافت ماهيچه زبان يافت مي شود - اختلال ايجاد مي کند. جدا از رنگ پريدگي و صاف به نظر رسيدن، کمبود آهن در بدن ممکن است موجب احساس درد در زبان شود.
ضعف
اين علامت معمولا با خستگي همراه است. ماهيچه هاي بدن نيازمند خون اکسيژندار براي تامين انرژي مورد نياز خود هستند. بر همين اساس، زماني که ماهيچه ها خون کافي دريافت نمي کنند، مي توانند به سرعت دچار خستگي و ضعف شوند. ضعف اغلب به عنوان يک علامت در سراسر بدن ايجاد مي شود. ضعف ممکن است خود را در غالب احساس بيماري و ناخوشي نيز نشان دهد.
ساير علائم
آهن يک ماده معدني کليدي براي سلامت بدن انسان محسوب مي شود و کمبود آن مي تواند موجب بروز علائم به ظاهر غير مرتبط شود. به عنوان مثال، کم خوني ناشي از فقر آهن ممکن است هوس خوردن يخ، خاک رس، گرد و غبار، گچ يا کاغد را در پي داشته باشد. همچنين، فقر آهن در بدن ممکن است موجب احساس اضطراب شود. از آنجايي که آهن براي حفظ سلامت سيستم ايمني ضروري است، کمبود آن ممکن است موجب تجربه عفونت هاي بيشتر و احساس بيماري شود.
منابع آهن
در ادامه فهرستي از بهترين منابع غذايي براي تامين آهن مورد نياز بدن ارائه شده است. مقدار مصرف توصيه شده روزانه براي آهن 18 ميلي گرم است.
نرمتنان صدفدار: صدف چروک، صدف دو کفه اي و صدف سياه از جمله بهترين منابع براي تامين آهن هستند. يک وعده 3.5 اونسي (حدود 100 گرم) صدف دو کفه اي حاوي 28 ميلي گرم آهن يا 155 درصد از مقدار مصرف توصيه شده روزانه است. نرمتنان صدفدار حاوي مواد مغذي ديگر نيز هستند و مي توانند سطوح کلسترول خوب در بدن را نيز افزايش دهند.
اسفناج: اسفناج يک منبع خوب براي تامين آهن مورد نياز بدن است. يک وعده اسفناج حاوي حدود 20 درصد از مقدار مصرف توصيه شده روزانه براي آهن است.
حبوبات: حبوبات مانند لوبياها، نخود، عدس، نخود فرنگي، و سويا منابعي عالي براي آهن هستند. يک فنجان عدس حاوي حدود 7 ميلي گرم يا حدود 40 درصد از مقدار مصرف توصيه شده روزانه براي آهن است.
دانه هاي کدوتنبل: تنها يک اونس (28 گرم) از دانه هاي کدوتنبل حاوي يک پنجم مقدار مصرف توصيه شده روزانه براي آهن است. همچنين، اين دانه ها منبع خوبي براي منيزيم هستند.
کينوآ: کينوآ براي افرادي که نمي توانند يا قصد ندارند گلوتن مصرف کنند، گزينه اي ايده آل است. يک فنجان کينوآ پخته حاوي حدود 3 ميلي گرم آهن يا حدود 17 درصد از مقدار مصرف توصيه شده روزانه براي اين ماده معدني است.
بوقلمون: يک وعده 3.5 اونسي (حدود 100 گرم) گوشت بوقلمون حاوي 30 گرم پروتئين و بيش از 2 ميلي گرم آهن يا 13 درصد از مقدار مصرف توصيه شده روزانه براي اين ماده معدني است.
توفو: يک وعده 3.5 اونسي (حدود 100 گرم) توفو حاوي 5.5 ميلي گرم آهن يا حدود 18 درصد از مقدار مصرف توصيه شده روزانه براي اين ماده معدني است. توفو منبع خوبي براي پروتئين نيز محسوب شده و حاوي تمام اسيد آمينه هاي ضروري نيز است.
پيشگيري و درمان فقر آهن
اگر يک يا ترکيبي از علائمي که پيشتر به آنها اشاره شد را تجربه مي کنيد، مراجعه به پزشک براي بررسي دقيق شرايط را مد نظر قرار دهيد. يک آزمايش خون مي تواند ابتلا به فقر آهن را مشخص کند. سپس، پزشک برنامه اي را براي بهبود اين شرايط ارائه خواهد کرد. اين روند اغلب شامل استفاده از مکمل هاي آهن يا اصلاح در رژيم غذايي فرد مي شود.
مصرف ويتامين C به همراه غذا يا مکمل هاي آهن جذب اين ماده معدني را افزايش مي دهد. جذب بهتر مواد مغذي به معناي افزايش دسترسي بدن به آنها يا فراهمي زيستي بيشتر است.
همچنين، مواد غذايي وجود دارند که جذب آهن و فراهمي زيستي آن را کاهش مي دهند که از آن جمله مي توان به نوشيدني هاي حاوي کافئين، مانند قهوه، نوشابه و چاي، محصولات لبني پر چرب، و محصولات غلات کامل اشاره کرد.
ما را در کانال «آخرين خبر» دنبال کنيد